Buenos Aires, een lesje bedelen
Buenos Aires
Argentinië
TravelGoom
Buenos Aires, een lesje bedelen
Ik vertrek uit het kakkerlakhotel terwijl ik pestend het deuntje van 'la cucaracha' fluit.
Op weg naar een nieuwe slaapplaats.
Een zoektocht van 100 meter want bij hotel Giralda vind ik een heerlijke schone kamer met airco maar zonder ontbijt en vooral geen bushalte onder mijn raam.
Hotel Giralda ligt boven een wasserette en daar ga ik optimaal gebruik van maken.
Nadat ik een drietal 60-plussers aan het werk heb gezet ga ik met mijn laatste restje schone kleren de stad in.
Tijd voor een ontbijtje langs de breedste straat ter wereld, de Avenida de 9 Julio.
De spits is voorbij, er heerst een gezellig drukte in de straten van BA.
Ik vind een plekje op de hoek van de Avenida Corrientes die een stuk minder chaotisch oogt dan gisteravond.
De verkeersgekte in BA valt me mee, naar de stoplichten wordt geluisterd en zebrapaden werken zoals bedoeld als trechters.
Zelfs geen taxi's die het begin van een straatrally nabootsen, ze schuiven geduldig door het verkeer.
Geduld is sowieso een sleutelwoord in dit land.
Wachten is een sociale happening geworden, een gen dat is geboren in de tijd van de dictatuur.
Ook nu nog staan er rijen mensen bij overheidsgebouwen, banken en soms winkels.
De Argentijnen praten en lachen erbij, koffie of een broodje in de hand, ik kan er jaloers op worden.
Mijn broodje op de hoek smaakt goed.
De ober zorgt voor een krantje en een continue gevulde koffiekop.
Die ziet me morgen weer terug.
Ik ga winkelen vandaag.
Normaal niet mijn ding maar de Calle Florida is een aantrekkelijke winkelpromenade.
Hoewel, de winkels zie ik maar kort, het zijn vooral de straatartiesten die mijn aandacht trekken.
Er worden kleurrijke prenten gegoocheld met spuitverf, gejongleerd met eieren en keukenmessen, gezongen en gedanst, gebedeld en geroofd.
In een donker hoekje zit een meisje, niet ouder dan een jaar of 9.
Haar gezicht en voeten zwart als eens schoorsteenveger, scheuren in haar jurk en op haar schoot een amper 3 maanden oude, huilende baby.
Honderd gedachtes schieten door mijn hoofd als ik naar het lege potje naast haar kijk.
Haar blik naar de grond, niet eens wanhopig bedelend naar de vele mensen die haar voorbij lopen.
Ik moet doorlopen, nadenken, voel walging en wil dat het plaats maakt voor realisme.
Ecuador, Santiago, Salta, ik heb genoeg bedelende kinderen gezien.
Maar ze hadden allemaal een lach, alsof het een spel was waarvan het meespelen voldoening gaf.
Dit niet, dit was te echt, te dichtbij, te verwarrend en met dat gevoel loop ik verder.
Van de Calle Florida kan ik even niet genieten.
Ik haal een flesje bij de kiosk aan de rand van het Plaza San Martin.
Het parkachtige plein met kopie van de Big Ben is een rustplaats in de stad.
Een plek waar moeders met hun kinderen komen, waar oude mannetjes op banken zitten en studenten zich met hun boeken terug trekken.
Op het aflopende grasveld doen zakenlui een dutje terwijl de politie een oogje in het zeil houdt.
Onder de bomen voetballen straatkinderen met blote voeten tussen de wandelaars opweg naar het verderop gelegen Retiro-treinstation.
Een liefkozend stel heeft de hoek van een bankje vrijgelaten en daar plof ik neer.
Tijd voor bezinning, terug naar de realiteit waarin de schoonheid en de hardheid van onze wereld hand in hand gaan.
Dat besef geeft me rust en tovert zelfs een glimlach op mijn gezicht.
Helemaal als ik om me heen kijk en zie hoe lachende zwervers zich mengen met bezorgd kijkende maatpakken.
Op Plaza San Martin komt Buenos Aires in haar volle hoedanigheid samen.
Het wordt ook mijn rustplaats, een plek die ik dagelijks zal bezoeken, mijn anker in deze stad.
Ik schat het inmiddels toch een graadje of 30.
Mijn laatste schone kleren zullen dat aan het eind van de dag niet meer zijn.
Tijd voor een cerveza en dan op naar de veerhaven om me te laten informeren over de vaartijden naar Uruguay.
Ik wil de laatste dag van mijn vakantie de Rio de la Plata oversteken om het middeleeuwse pareltje Colonia de Sacramento te bezoeken.
Zo schiet ik slenterend en rondkijkend de middag in.
Via de Calle Florida loop ik uiteindelijk terug richting hotel.
Het is tegen 16u en er is duidelijk meer volk op straat.
Rond de straatartiesten staan flinke groepen toeschouwers waarlangs het haast geen doorkomen is.
De tango muziek in de winkels staat hard en zorgt voor een prettige sfeer.
Ik wordt opgeslokt in de meute en wacht met hen bij elk stoplicht tot de mierenhoop weer verder kan.
Aan de overkant zie ik het meisje in haar kapotte jurk.
Ze zit samen met nog twee kinderen op een verhoging bij een kiosk en werkt een laatste stukje broodje naar binnen.
Naast hen zit een mollige vrouw die met haar voet voorzichtig een maxicosi wiegt.
Het kan niet anders dan dat daar het babietje in ligt.
Ik zucht als mijn walging van een paar uur terug plaats maakt voor vertedering.
Maar ik heb mijn les nog niet geleerd.
In 30 seconden leer ik dat bedrog niets anders is dan een manier om te overleven.
Dat de echte waarheid misschien wel erger is dan de gemaakte waarheid.
Dat zelfs bedrog bedrogen kan worden.
De vrouw haalt de slapende baby uit de maxicosi.
Haar handelen is snel en doelmatig.
Het kleine kroost krijgt een aantal flinke tikken op de billen.
Huilend wordt het in de armen van het meisje gelegd.
Ze loopt weg terwijl de baby als een lappenpop aan haar linkerarm bungelt.
De vrouw sommeert de andere kinderen ook op te staan.
Zo verdwijnen ze in de meute die inmiddels weer in beweging komt als het stoplicht op groen springt.
Niet veel later loop ik langs het meisje met de baby.
Ze zit niet ver van mijn hotel in een donker hoekje met de huilende kleine op schoot.
Haar blik naar de grond, het lege potje naast haar, haar pauze is voorbij.
Ik vul het potje met een restje pesos uit mijn broekzak.
Geen idee of ik er goed aan doe maar ik hoop dat het genoeg is.
Genoeg zodat de baby geen tikken meer krijgt en rustig kan slapen.
Buenos Aires, het Parijs van Latijns America.
Dan heb ik toch liever gewoon de clochards.
Ik loop door naar de wasserette, tijd om mijn schone kleren te halen...
>>> wordt vervolgd, San Telmo, Palermo, Tigre, Recoletta en Colonia, zie evt tips en foto's voor meer info <<
Foto's
