op weg naar Fitz Roy
Andes
Argentinië
Nicoleruigt
op weg naar Fitz Roy
Vandaag gaan we met onze huurauto over de beruchte ruta 40 naar El Chalten. Ruta 40 is zo berucht omdat het de meest desolate weg ter wereld is en van noord Argentinie naar vuurland gaat, Che Guevara heeft deze weg afgelegd met zijn motor dit maakt hem wel erg bijzonder. Dat hij desolaat is komen we al snel achter we komen onderweg zo´n 5 auto´s tegen. Gelukkig is de weg tegenwoordig goed geasfalteerd hij was vroeger ripio (gravel). Onze auto brengt ons langs prachtige vergezichten. El Chalten ligt op 220 km noordelijk van El Calafate aan Lago Viedma, hier mondt de Viedma Gletsjer in uit en dit is ook onderdeel van het nationaal park.
Na drie uur rijden zien we de majesteuze berg Fitz Roy 3405 meter hoog. Daar moeten we naartoe. We komen bij El Chalten, in al onze gidsen staat dat er niet veel te beleven valt. Maar er is werkelijk niks. Ja zo´n 80 hotels en cabaña´s. We hadden op internet een leuke cabaña gezien dus die proberen we op te zoeken. Dit blijkt lastiger dan we denken, we rijden twee keer het dorp rond en vinden hem. We kunnen wel een 6 persoons krijgen voor de prijs van een twee persoons. Dat is prima, ziet er leuk uit van binnen. Het is eigenlijk gewoon een houten chalet, het lijkt het meest op een alpenhut, met een eigen keukentje. Na dat we ons geinstalleerd hebben gaan we boodschappen doen voor onze lunch. Dit blijkt lastig in dit dorp zijn de winkels van 12 tot 16 uur gesloten. We kopen wat empanada´s bij de bakker en warmen die "thuis" even op. Daarna besluiten we een "korte" hike te doen naar Lago Capri. We gaan lekker wandelen, het waait hier alleen een beetje hard! Bij de ingang van het park zien we dat de tocht 7 km is en dat we eindigen op een hoogte van 750 meter. Dat wordt dus flink klimmen.
Het pad is netjes aangelegd, met mooi aangelegde trappen (met vreselijk hoge treden) en zo nu en dan een uitkijkpunt. Door de ijskoude wind valt het klimmen best wel zwaar. Vermoeid komen we na 2,5 uur aan op het eindpunt, Lago Capri, echt schitterend. En blauw meer aan de voet van de Fitz Roy, de zon schijnt volop, een prachtig gezicht. We ploffen neer op een boomstam en genieten van deze magnifieke plek.
Maar erg lang kunnen we niet blijven zitten, het is al 18u en we moeten ook nog terug, de poorten van het park sluiten om 19u. De afdaling is een heel stuk plezieriger, we lopen in een flink tempo door en staan in 3 kwartier weer beneden bij het beginpunt.
Dan langs de supermarkt voor ons avondmaal. De prijzen zijn absurd hoog. We besluiten dan ook voor een eenvoudige maaltijd te gaan, 3 broodjes, diepvries hamburgers en wat ketchup. Beetje karig, maar het smaakt wel. We maken het niet te laat, het wordt met het uur kouder in onze hut, dus maar gauw onder de wol.
´s Ochtends staat Poul op tijd op, om ontbijt te halen, hij komt terug met een lege boodschappentas, alweer is alles gesloten. We pakken onze rugzakken weer in, gooien ze achterin de auto en rijden richting Lago del Desierto. Is maar 37 km verderop, dus ben je zo, dachten we. Maar helaas, de weg ernaartoe is niet al te best. Met 20 km per uur stuiteren we voort. Onderweg komen we watervallen tegen en schiet Nicole weer enthousiast foto´s. Na zo´n kleine 2 uur komen we aan bij het meer, ziet er heel mysterieus uit door de bewolking.
Na even de benen gestrekt te hebben rijden we weer terug. Alles lijkt goed te gaan tot onze auto ineens omsingeld is door 7 wilde paarden, die geen stap opzij willen zetten. Nicole voelt zich even minder op haar gemak. Poul slingert er mooi tussendoor en we kunnen weer verder.
Als we El Chalten weer bereiken slaan we proviand in voor onderweg en zetten we onze reis voort, terug naar El Calafate. De hemel klaart weer op, de zon komt weer lekker door. We gaan weer terug naar ons vertrouwde hotel en krijgen hier dit keer een kamer met uitzicht op Lago Argentino. Poul besluit de luchtvaartmaatschappij Lade voor morgen nog even te bellen om te checken of alles in orde is. Het is een heel karwei om het telefoonnummer te achterhalen, maar als dit eenmaal gelukt is bleek dit ook niet geheel overbodig. Onze vlucht is gecancelled!
Dit lijkt een probleem te worden, deze vlucht van Lade gaat maar eens per week, dus wachten op een volgende vlucht is geen optie. Gelukkig krijgen we al snel te horen dat onze vlucht is omgezet naar een vlucht met een andere maatschappij. We vertrekken een paar uur later maar we zijn morgen alsnog in Bariloche.
We hebben net onze huurauto ingeleverd en via internet bustickets geregeld. Vrijdag de 30e stappen we om 16.25u in de bus om de volgende dag om 9.25u aan te komen in Mendoza. Een flinke trip dus, maar als het goed is hebben we wel een luxe bus.
Tot de volgende keer, waarschijnlijk vanuit Mendoza,
groet Poul en Nicole
Foto's
