Vincent_van_Dijk
Pad door het paradijs
Niet direct een wandelbestemming waar je als eerste aan denkt, maar wel één van de activiteiten waarmee St. Helena (eco)toeristen probeert te trekken. Toegegeven, het is spectaculair om over deze bergkam te wandelen en de (verre) omgeving in je op te nemen. De rust, de natuur, de vogels om je heen, het is allemaal even bijzonder. Bij mijn vorige foto noemde ik de vlasproductie van de diverse compagnieën die St. Helena als tussenstop gebruikten. Omdat je tegenwoordig geen touw meer maakt van vlas (en bovendien Oost-Indiëvaarders hier niet meer stoppen), woekert deze plant nogal over bepaalde delen van het eiland. Dat maakt het eiland dan ook wel weer erg groen.
Midden in de oceaan
Als eilandgek was het mijn grote wens om Sint Helena te bezoeken met het Royal Mailship St. Helena. Toen ik hoorde dat het schip uit de vaart zou gaan, kwam het realiseren van deze wens in een stroomversnelling (eind 2017). De vijfdaagse zeereis was een ervaring op zich met alle traditionele Britse rituelen van dien, inclusief een cricketmatch op het achterdek. Aangewezen als teamcaptain, wist mijn team ook nog te winnen. Het is geen drukke zeeroute en je bent dus alleen op een hele grote oceaan. Af en toe komt een zeevogel even poolshoogte nemen, wat dat schip daar doet. Zie ook mijn foto van een voorbijvliegende albatros. Het is dan ook heel bijzonder om na 5 dagen opeens weer land te zien. Het bergachtige eilandje doemt opeens op vanuit de zeemist en heet je van harte welkom. Wat een bijzonder gezicht moet dat ooit geweest zijn voor onze Oost-Indiëvaarders, want ook hier zijn wij als Nederlanders in het verleden al geweest. Daar is niet heel veel meer van te zien, behalve dan de enorme hoeveelheid vlasplanten, die ooit geplant zijn voor de touwproductie. Op de foto de hoofdstad Jamestown, met op de achtergrond de RMS St. Helena. De weg links op de foto is één van de hoofdwegen trouwens. Het was een genot om hier te mogen zijn!
At length did cross a
Nu we allemaal thuiszitten is het een goed moment om te putten uit vorige reizen. Een hele bijzondere reis die ik in 2017 gemaakt heb was met de RMS St. Helena van Kaapstad naar het eiland St. Helena. Ook daar valt veel over te delen, maar dat volgt met een volgende foto. Deze reis duurde 5 dagen met een Brits postschip. Tegenwoordig kun je ook met een vliegtuig vanaf Johannesburg, maar dat is natuurlijk niet helemaal het echte reizen naar een eiland. Het is bovendien ook niet helemaal gelukt met het aanleggen van het vliegveld daar en dus wordt maar mondjesmaat gebruik gemaakt van deze mogelijkheid. Na een dag op zee kwam deze Atlantische geelneusalbatros even langszij vliegen en kwam gelijk één van mijn grootste wensen van deze reis uit. Een albatros in vlucht zien is een fantastisch schouwspel, wat je niet snel vergeet en dus zeker waard is om hier te delen. Een albatros brengt bijna zijn hele leven lang door op zee en komt alleen aan land om te nestelen. Dat is dus heel wat langer dan deze zeereis van 5 dagen.
Wie is daar?
Iedereen kent TVTAS natuurlijk wel, het rijtje Nederlandse waddeneilanden. Maar de wadden stoppen niet bij onze oostgrens. Ze gaan verder als "Welcher Seemann liegt bei Nacht im Bett". Nederlanders laten deze Duitse wadden links (of eigenlijk rechts) liggen, maar dat is niet helemaal terecht. Hoewel hopeloos (Duits) toeristisch, hebben de Duitse wadden zeker hun charme. Inmiddels ben ik tot Spiekeroog gekomen (de Seemann dus). Net als op veel Nederlandse waddeneilanden, kom je al snel niemand meer tegen als je een stuk het strand op bent. Deze zeehond is dan ook erg nieuwsgierig wat deze Nederlandse eiland gek komt doen.
San Salvatore di Sini
De meeste bezoekers van Sardinië beperken zich tot de (mooie) stranden in het noordoosten. Maar eigenlijk is dat zonde, want het zuidwesten is veel interessanter. Voor een eilandgek als ik waren de eilandjes in het zuiden (o.a. Carloforte, zie andere foto) één van de hoogtepunten van Sardinië. Maar goed, hier zijn we iets minder zuidelijk en niet op een eilandje (wel een schiereiland overigens). San Salvatore di Sinis is een klein gehucht rond een kerkje. Elk jaar vinden er in augustus de festiviteiten rond San Salvatore plaats waarbij het heiligenbeeld van San Salvatore naar Cabras wordt gebracht. Liefhebbers van spaghettiwesterns kunnen het stadje herkennen, omdat het een aantal keer als decor is gebruikt. Wie wil nu op een strand liggen, als je ook dit soort plekjes kunt bezoeken?
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Lummenfelsen
Zoals beloofd in mijn beschrijving over Helgoland (zie vorige foto) een foto van een ouder met zeer jong kind uit de kolonie Jan van Genten. Deze vogels zitten vlak langs het wandelpad en een groothoek is hier misschien wel een betere keuze dan een lange telelens. Je moet wel tegen de lucht van guano kunnen ...
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Deät Lun
Een erg bijzonder eiland vind je in de Duitse bocht: Helgoland (Deät Lun = Het land). Auto’s kom je niet tegen en zelfs fietsen is verboden. Het is totaal niet te vergelijken met een waddeneiland, want het ligt behoorlijk ver in zee, namelijk zo’n 50 kilometer uit de kust. Het eiland heeft een flinke geschiedenis en is ooit van de Engelsen geweest, die het geruild hebben tegen Zanzibar. Diezelfde Engelsen hebben het eiland na de oorlog ook zowat vernietigd met bombardementen – de kraters zijn te zien op de foto – en explosieven. Tegenwoordig is het wat beter toeven, vooral voor de belastingvrij inkopende toeristen. Veel fraaier is echter de grote kolonie aan Jan-van-Genten aan de andere kant van het eiland (ik zal daar ook nog een foto van plaatsen). Op de foto (panorama, dus even openen) is ook nog Düne te zien, ook een zeer interessant eiland voor vogels, zeehonden en een lekkere bratwurst.
Groenland • Oostkust Groenland
Groenland • Oostkust Groenland
IJsweerschijn
Midden op de dag? Nee, midden in de nacht ... vanaf het dek van de MV Plancius een panoramisch uitzicht op de Groenlandzee en het Arctisch drijfijs. Het lichte schijnsel aan de horizon op de linkerkant van de foto is ijsweerschijn, maar wellicht het Engelse iceblink bekender. Een reflectie van licht op ijsvelden. Als schipper weet je dat je dus in ieder geval die kant niet op moet gaan. Een nog steeds gebruikte navigatietechniek in deze gebieden, omdat door de beweging van het ijs niet altijd op satellietbeelden vertrouwd kan worden ...
Italië • Calabrie en Basilicata
Italië • Calabrie en Basilicata
Sassi di Matera
In het kader van de reismysteries moest ik denken aan mijn bezoek van Matera (It.) een paar jaar geleden. Een zeer bijzondere en mysterieuze stad waar rotsen overgaan in rotswoningen en rotswoningen overgaan in woningen. Vanaf de overkant van de (oude) stad heb je een prachtig uitzicht op deze stad. Een net wegtrekkende onweersbui voegt een extra effect toe. De historie van de stad is helaas wat minder mysterieus, want het is een stad waarin mensen tot in de 20ste eeuw onder erbarmelijke omstandigheden leefden. James Bond rijdt daar momenteel rond, weet niet of hij zich dat ook realiseert.
Eenzaamheid langs de.
Veel mensen kennen wel het Pieterpad; een lange afstandwandeling van noord naar zuid (of andersom ...). Minder bekend is dat je ook van oost naar west (of van west naar oost) kunt lopen via de LAW11 a.k.a. Grenslandpad. Vergeleken met het Pieterpad een veel fraaiere wandeling, grotendeels onverhard en ver weg (heel ver weg) van de drukte. De LAW11 (= Lange AfstandsWandeling) loopt van Thorn naar Sluis via een erg afwisselend landschap. Voor wie van wandelen houdt - en ook wel een beetje uitdaging, want een aantal etappes zijn moeilijk te bereiken - echt een aanrader.
Blik op Griend
Omdat het zo bijzonder was om op Griend te mogen zijn (zie vorige foto), nog een panoramafoto van dit eiland, gezien vanuit het vogelwachtershuis. Op de achtergrond is Terschelling te zien. Voor een eilandgek en waddenfan is dit toch wel een juweeltje. Nu alleen Rottumerplaat nog ...
Van de route af
In Nederland zijn de plekken waar je niet makkelijk kunt komen en/of mag komen bijzonder schaars. Hoe moet het dan met het Columbusgevoel? Op weg naar Vlieland (of Terschelling) passeer je een eiland, waar je niet mag komen. Griend! Een domein voor vogels (en een aantal vogelwachters). In vroeger dagen schijnt hier zelfs ook nog geboerd te zijn. Met Natuurmonumenten kon ik gelukkig mee met een opruimactie, dus het nuttige ging goed samen met het aangename. Een dergelijk eiland(je) heeft natuurlijk geen haven, dus het kunnen komen valt ook niet mee. Geen zodiacs om aan land te gaan, maar honderden meters door het water heen om uiteindelijk voet te kunnen zetten op Griend. Fantastisch, het Columbusgevoel kan dus ook gewoon dichtbij huis.
Chillen doe je zo
In Nederland zijn we geneigd om het over Spitsbergen te hebben. Als vanaf zee de witte punten opdoemen, kun je ook wel begrijpen waarom Barentsz voor deze naam heeft gekozen. De Noren kennen deze archipel echter als Svalbard. Spitsbergen is maar één van de eilanden. Prins Karls Forland maakt ook deel uit van de eilanden die Svalbard rijk is. Behalve een prachtig stukje natuurschoon, biedt dit stukje land ook een rustplaats voor een grote groep walrussen (allemaal mannetjes). En wat doen ze daar? Helemaal niets! Een beetje zwemmen, een beetje slapen, beetje grommen en doen wat mannen onder elkaar doen, boeren en scheten laten. Het is fantastisch om (op gepaste afstand) deze troep gade te slaan. Waarom zou je ook verder weggaan, het is daar mooi genoeg.
Frans paradijs
Een Franse rechter heeft ooit eens in een voogdijzaak bepaald dat een ouder zich niet mocht vestigen op Ile de Sein, want het eiland zou niet geschikt zijn voor kinderen. Dat is natuurlijk een eiland dat schreeuwt om het te verkennen, zeker als eilandgek … Op een uurtje varen vanuit Audierne (Bretagne) ligt het eiland Ile de Sein. Onderweg word je nog getrakteerd op een prachtig zicht op de vuurtoren bij Pointe du Raz. Tenminste, als de zee zo spiegelglad is, zoals hij op mijn reis was. Het kan daar namelijk behoorlijk spoken. Heeft die rechter nu een punt? Inderdaad heb je in drie kwartier het eiland rondgelopen, kun je op het smalste deel een bal van strand naar strand schoppen en kun je geen lalaloopsy’s kopen … Maar wat een prachtig en lieflijk eiland, waar men gewoon een praatje met je maakt als je iemand tegenkomt, de vele vuurtorens prachtige plaatjes vormen, het postkantoortje je kaarten met enthousiasme van een stempel voorziet en je de lekkerste kreeft ooit kunt eten! Je wilt gewoon niet weg als je daar bent, maar laten we die rechter maar gelijk geven.
Duiken
Na een kort verblijf op Jan Mayen (zie voorgaande foto) hebben we de reis voortgezet naar het nog koudere noorden, namelijk het Groenlandse pakijs op zoek naar de arctische fauna. Aan de rand van het Groenlandse pakijs stuitten we op een groep van Groenlandse walvissen (Bowhead whale), die druk doende waren om naar boven te komen en weer naar beneden te duiken. De Groenlandse walvis is aangepast aan het Arctische klimaat en is dan ook de enige grote walvis die het gehele jaar door in dit gebied kan overleven, met name aan de rand van het pakijs. Een fantastische ervaring dus om deze walvissen in de Noord-Atlantische wateren tegen te komen. Vooral omdat tot voor kort aangenomen werd dat deze soort hier nagenoeg niet meer voorkwam. Open de foto voor het totale plaatje en geef toe, toch heel wat mooier zo dan een stapel botten.
De weg naar west
De weg van Kvalrossbukta (zie vorige foto) naar Olonkinbyen is niet één van de drukste wegen ter wereld. Formeel was de weg op het moment van de foto eigenlijk ook nog gesloten i.v.m. winterse omstandigheden. Interessanter is de rotspunt rechts op de foto, nog een herinnering aan het ooit Nederlandse verleden. Vanuit deze hoek is de vergelijking niet helemaal duidelijk (vraagt dus om een volgende foto dus), maar de rots heet de Brielse toren. Een fantastische en surreëel landschap om rond te mogen lopen, waarbij overigens nadrukkelijk het verzoek om op de weg te blijven. Voetstappen in het zand zouden jaren later nog zichtbaar zijn. De foto is een panorama, dus open hem even.
Piano
Je kunt natuurlijk niet Italië als favoriete bestemming opgeven in je profiel en dan niet direct een foto delen. Italië is - vooral meer in het zuiden - leven op straat en genieten van de dag die voorbij komt. Italianen begrijpen dat maar al te goed, want waarom zou je je druk maken. Piano, toch? Carloforte ligt ten zuidwesten van Sardinië, een fantastisch eiland(je) met als speciale attractie voor de vogelaars de Eleonora's valk. Niet op deze foto, maar je kunt ook niet alles hebben, toch?
Kvalrossbukta
Mijn eerste reisfoto op deze site. Gelijk maar even met de deur in huis vallen dat ik een eilandengek ben. Jan Mayen is een eiland ten noordoosten van IJsland in de Noordelijke ijszee. Heel bijzonder om op dit strand aan land te komen. Welkom geheten worden door de Noorse commandant van de basis (die je paspoort stempelt vanaf de motorkap van zijn landrover) draagt bij aan het bijzondere eilandgevoel. Niet alleen een historische plek in de (duistere) geschiedenis van de Nederlandse walvisvaart, maar qua natuur, overweldigend! Een strand met krijsende Noordse stormvogels, bezaaid met drijfhout en walvisbotten. Het ruige en vrijwel kale landschap, gedomineerd door donker lavazand is fenomenaal om in je op te nemen. Ik zal nog een aantal andere foto's plaatsen van dit bijzondere en redelijk onbereikbare eiland.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
