Trenard
Naam
Tessa Renard
Reviews
Foto's & tips
4
Blogs
0
Lid sinds
22 July 2015
Favorieten
Fav. land
Italië
Fav. stad
Rome, Bangkok, Londen
Over mij
Ik ben Tessa, 20 jaar en ik studeer diergeneeskunde. Mijn droom is mijn beroep later te kunnen combineren met mijn grootste wens: de hele wereld over reizen. Ook wil ik in mijn leven minimaal de helft van mijn boek, 1000 plekken die je echt gezien moet hebben, bezoeken. Daarbij heb ik ook nog een bucketlist, die op dit moment uit 6 A4'tjes, 76 landen en nog veel meer plekken om ooit aan te doen bestaat.
Ik ben de afgelopen weken naar India & Nepal geweest, een prachtige reis! Hiervan zal ik snel foto's online gaan plaatsen.
Mijn Motto
'Take the road less traveled by'
Over mijn camera
Merk
Sony
Model
HX9V
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (4)
On top of the world
Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van mijn reis in Nepal was de Mount Everest. Helaas kan ik niet zeggen dat ik zo stoer was om hem zelf te beklimmen, maar ik ben er wel met een vliegtuigje overheen gevlogen. Het leek eerst vrij bewolkt, maar langzamerhand begonnen er bergtoppen boven de wolken uit te komen die op deze manier leken op eilandjes in een zee. Vol spanning zat ik te wachten tot de Mount Everest eindelijk in beeld zou komen en toen het moment daar was, was het nog veel indrukwekkender dan gedacht. Ik kan echt aan iedereen aanraden om deze vlucht te maken. Het kost wat, maar je krijgt er ook heel veel voor terug!
Op blote voeten
Onderweg van Orchha naar Khajuraho kwamen we een groep pelgrims tegen die aan het lopen waren naar Varanasi. Dit deden ze voor Kanwar Mela, een bedevaartstocht voor de aanbidding van Shiva. Ze hadden er al 400 km op zitten en moesten er nog rond de 175. En dat allemaal op blote voeten... De mannen, genaamd Kanvarias, zijn helemaal gekleed in het oranje en dragen op hun schouder een soort bogen, die rijkelijk versierd zijn. Aan het uiteinde van die bogen hangen 2 potjes/flesjes, die ze met water uit de Ganges gaan vullen. Dit water wordt vervolgens in de Shiva tempel in het dorp waar ze vandaan komen, geofferd.
De parels tussen de..
Al weer bijna 3 jaar geleden heb ik een rondreis gemaakt door Thailand. Veel gezien, veel meegemaakt. Fietsen door drukke markten en nauwe straatjes, kanoën op een bamboevlot door de ongerepte natuur, een bezoek aan een olifantenziekenhuis, naar een drijvende markt, snorkelen bij de Phi Phi-eilanden, allemaal waren ze op hun eigen manier leuk, mooi en bijzonder. Er is echter één dag die me het meest bij is gebleven. Nietsvermoedend stapte ik in een bootje; we zouden een tocht gaan maken over de Menam. Al snel hadden we de luxe achter ons gelaten en voeren we een heel andere wereld binnen. Een wereld vol houten hutjes op palen met daken van oude reclameborden, golfplaten en andere materialen die wij als troep beschouwen. Misschien was het het enorme contrast tussen arm en rijk binnen een steenworp afstand, misschien was het de vriendelijkheid van de mensen die allemaal uit hun hutje kwamen om ons te begroeten, misschien was het de enorme varaan die ons na een bocht verraste, misschien was het de armoede die ik zag en de schuld die ik voelde. Het maakte erg veel indruk op me en ik keek mijn ogen uit. Het ironische; toen ik de boot uitstapte, stond ik 5 minuten later weer in een van de duurste winkelgalerijen/hotels van Bangkok.