Specie
Dominicaanse Republiek • Punta Cana
Dominicaanse Republiek • Punta Cana
Slecht weer is niet..
In 2019 was er een tropische storm in de buurt van de Dominicaanse Republiek die een aantal dagen lang zorgde voor regen, somber weer en een wilde zee. Dit vond ik niet zo erg, want het zorgde voor dramatische beelden van het strand buiten de hotelzone. Het enigszins geheimzinnige verwilderde strand met de ruwe zee, langzaam vervagend in een mistige verte had op mij een magische aantrekkingskracht. Als ik er eenmaal was, wilde ik er het liefst een tentje opzetten en daar blijven. Maar ook met mooi weer is het aan te raden om eens een stuk verder te wandelen dan de hotelzone. Daar tref je nog de stranden aan zoals ze waren voordat het toerisme zijn intrede deed (al moet je soms wel door het aangespoelde plastic heen kunnen kijken). Tenzij je natuurlijk alleen houdt van schoongeharkte stranden en palmbomen die keurig in het gelid zijn aangeplant ;-)
Dominicaanse Republiek • Punta Cana
Dominicaanse Republiek • Punta Cana
Punta Cana voorbij de
De meeste mensen gaan naar de Caraïben om lekker in de zon te luieren, maar als je in september gaat, is er een redelijke kans op somber weer. Dit overkwam ons ook in 2019. Er was een tropische storm in de buurt die een aantal dagen lang zorgde voor regen, somber weer en een wilde zee. Niet dat dat zo erg was, want het was erg leuk om vlak voor het opspattende water op je bedje te zitten (met een grote kans dat je nat werd) en argeloze voorbijgangers kopje onder te zien gaan in een onverwachte wilde golf. Maar wat mij nog het meest beviel waren de dramatische beelden van het strand buiten de hotelzone. Geen standaard vrolijke 'bounty-plaatjes' met groene zee en blauwe lucht, maar enigszins geheimzinnige verwilderde stranden met een ruwe zee, langzaam vervagend in een mistige verte. Als ik er eenmaal was, wilde ik er het liefst een tentje opzetten en daar blijven. Helaas had mijn partner weinig interesse in foto's van een 'somber strand' en wilde hij terug naar de cocktails, dus veel foto's heb ik niet kunnen maken ;-)
Blijf niet hangen bij
Het meer Lake Louise is prachtig, zeker als je er 's morgens zeer vroeg kunt zijn en het water nog stil en doorschijnend voor je ligt, terwijl de omliggende bergen erin weerkaatsen. Helaas is het een zéér populaire bezienswaardigheid, dus is het er in de zomer bijna altijd verschrikkelijk druk, zeker bij de 'kodakpunten' voor het indrukwekkende Fairmont Château Lake Louise. Wil je het meer eens vanuit een ander (en duizelingwekkend) perspectief zien, beklim dan de knoestige berg die ernaast ligt. De berg heeft de vorm van een bijenkorf en heet dus ook 'Big Beehive'. De gemarkeerde route langs Mirror Lake en Lake Agnes is het mooist (en dus ook het drukst), maar ondanks de drukte (vooral bij het mooie Lake Agnes) vonden wij het zeer de moeite waard, ook vanwege de prachtige uitzichten richting Lake Agnes tijdens het beklimmen (of afdalen) van de Big Beehive. Eenmaal boven word je beloond met een adembenemend uitzicht over Lake Louise. Wil je het goed zien, dan mag je geen hoogtevrees hebben, want het ligt diep langs de steile bergwand. De indrukwekkende bergwanden rond het meer, maken het plaatje compleet. Overal zijn dan ook perfecte plekjes om even je lunch op te eten, al moet je goed oppassen dat hij niet wordt weggekaapt door de rondspringende bergmarmotjes (die je overigens niet mag voeren!). De marmotjes hebben duidelijk geen hoogtevrees, wat ik met deze foto heb geprobeerd vast te leggen. Het was wel moeilijk om de compositie goed te krijgen, maar dit was het beste wat ik ervan kon maken zonder mezelf in gevaar te brengen.
Blokhut in het...avon
Tijdens een wandeling in de buurt van Luosto. Het had die week bijna onophoudelijk gesneeuwd en eindelijk brak tijdens de terugweg de laagstaande zon door de bewolking. Het warme licht in combinatie met de sneeuw zorgt dan direct voor een sprookjesachtige sfeer.
Het laatste deel van.
Deze foto lijkt vlakbij de grond genomen, maar is het niet: de tweede rode pijl is bijna manshoog en geeft aan dat je 'even' het bijna verticale muurtje op moet klimmen. De foto is eigenlijk een terugblik naar het lastigste deel van de route die we de vorige dag aflegden naar de top van de Skåla. Door het slechte weer waren de pijlen op de heenweg niet zo goed te zien en het viel niet mee om de 'weg' te vinden en ook niet om niet te vallen op dit ruige terrein zonder beschutting en met gladde stenen. Voor mij was deze terugblik er één met grote voldoening, want de Skåla beklimmen als je een niet al te beste conditie hebt valt niet mee: de weg loopt van 29 naar 1843 meter hoogte binnen 8,2 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 22%. Maar het uitzicht en (de overnachting in) de hut op de top zijn het meer dan waard! En dan te bedenken dat de Noren hier elk jaar een wedstrijd houden wie het eerste boven is (dit jaar op 14 augustus). Het record voor mannen staat op 1h 8min 39sec. Krankzinnig toch?
Zandzakken voor de...
Ook voor de beruchte tsunami hadden de Malediven al last van overstromingen en dat zal alleen maar erger worden. Tijdens onze vakantie in het voorjaar van 2004 moesten we zandzakken op het strand leggen om te voorkomen dat het hoge water ons huisje binnenstroomde. Dat zo'n prachtige wereld over een tijdje onder water zal verdwijnen en dat dat misschien te danken is aan ons eigen vervuilende gedrag... Geen woorden voor!
Haïtiaanse...gastarbe
Haïtianen die wonen in de Dominicaanse Republiek hebben het meestal niet makkelijk. Ze moeten werken als slaven en leven in armoede. Daarom is goed om ze te bezoeken en ze al je hotelzeepjes en pennen te geven, want die hebben ze nodig. Zo werd ons in elk geval verteld door de aangeschoten (jawel!) excursieleidster. Zo belandden wij bij een Haïtiaanse nederzetting op een suikerrietplantage, alwaar de Haïtianen voor ons een 'geheime' Voodoodans uitvoerden die duidelijk wat van zijn oorspronkelijkheid was kwijtgeraakt en alleen bedoeld was om ons te vermaken. Met een ongemakkelijk gevoel hield ik mij wat afzijdig en ontdekte daarbij deze mensen die er duidelijk ook niks mee te maken wilden hebben. De blik in hun ogen spreekt boekdelen. Blijkbaar hebben ze toch iets aan die honderden zeepjes en pennen anders zouden ze die circusact vast niet opvoeren. Met wat schaamrood op de kaken ben ik in de bus gestapt om naar de volgende 'bezienswaardigheid' te vertrekken. En ik schaam mij ook dat ik de waardigheid van deze mensen nog een stukje verder heb aangetast door er een foto van te nemen, maar ik wilde het beeld van de enige mensen die nog ‘echt’ waren zo graag vastleggen...
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Afkoelen op de Lofote
We zochten een afgelegen strandje dat alleen te voet bereikt kon worden. De vrouw van de eigenaar die ons een vissershuisje verhuurde, kende wel zo'n strandje en adviseerde een wandeling van zo'n twee uur door heuvelachtig terrein naar een idyllische locatie. De wandeling was zwaarder dan verwacht en het was bloedheet, dus bij aankomst kon ik er alleen nog maar aan denken mijn bergschoenen uit te doen en het koude water op te zoeken. IJSKOUD water wel te verstaan, want je zit hier wel boven de poolcirkel! En gelukkig maar, anders zag dit tropisch ogende strandje er vast heel anders uit.
Uitzicht vanaf de...S
Een klim naar de top van de hoogste berg van Europa die begint op zeeniveau... Als Nederlandse die niet sport viel het niet mee om binnen 8,2 kilometer van 29 naar 1843 meter te klimmen (gemiddeld stijgingspercentage van 22,1%), maar in de beroemde hut op de top van de Skåla, moest en zou ik geslapen hebben. En het is gelukt! Foto's van de hut zijn er genoeg, maar het uitzicht vanaf de Skåla op de grootste gletsjer van Europa (Jostedalsbreen) zie je minder vaak, vandaar dat ik deze hier plaats. De volgende dag was het zonnig weer, maar deze onheilspellende aankomst vond ik indrukwekkender. De windstoten waren af en toe zo hard dat ik bijna omviel en een fijne hagel probeerde mij en mijn vriend terug het dal in te jagen. Het meer dat je ziet is Loenvatnet, waar de beruchte berg Ramnefjell aan ligt (je ziet er een stuk van aan de overkant van het meer). Hier zijn veel mensen omgekomen doordat er twee keer een enorm stuk van de berg is gevallen. En die omgeving heeft ondanks alles mijn hart gestolen!
Een gids bevestigt ee
Een dag nadat ik van de Skåla naar beneden kwam gestrompeld, wilde ik alweer omhoog. Dit keer via het ijs. Onder leiding van een gids klommen we met een kleine groep de Bødalsbreen (gletsjer) op. We wilden wat verder dan er met de gemiddelde excursie werd geklommen, dus eenmaal voorbij het voor toeristen gezekerde gebied, moest de gids zelf pennen in het ijs boren. Met veel geduld stond hij in de straffe wind en het felle zonlicht voor onze veiligheid te zorgen en met dit beeld vroeg ik mij af hoe het bovenop de gletsjer zou zijn. Hij wist er ongetwijfeld alles van en ik was er jaloers op, want aangezien dat alleen is weggelegd voor mensen met een uitzonderlijk goede conditie en veel ervaring, ben ik er nooit geweest.
Verticale panorama va
Eigenlijk heb je twee foto's nodig om hem er 'volledig' op te krijgen, hoewel dat van bovenaf nooit helemaal lukt.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
