MoniqueLandman
Costa Rica • Manuel Antonio NP
Costa Rica • Manuel Antonio NP
Costa Rica in tijden.
26 maart 2020. Ook in Costa Rica begint het aantal corona besmettingen toe te nemen, en ook het aantal maatregelen. De laatste bestemming van onze reis zou een van de hoogtepunten van de reis moeten worden: Manuel Antonio NP. Ons hotel ligt vlakbij de ingang van het park, maar helaas.... een paar dagen eerder zijn alle nationale parken en stranden in Costa Rica afgesloten voor publiek. De poort van Manuel Antonio NP blijft gesloten en ook de stranden mogen we niet betreden. Hoe verleidelijk het strand en de zee er ook uitzien, we zijn netjes achter het gele lint gebleven.
Jong hertje
Gisteren begin van de avond maakten we een wandeling in de Kennemerduinen. Ineens kwam achter ons uit de struiken een jong hert het pad op gerend. Hij liep achter ons aan. Was hij misschien zijn moeder kwijt? Daarna liep hij snel weer het struikgewas in en ging naast een boom liggen. Een heel mooi moment!
Erop uit in eigen lan
Erop uit in eigen land, dat is wat ik vandaag gedaan heb, en dat is ook het thema van het Zandsculpturenfestijn in Garderen dit jaar. Ik was er zonder hoge verwachtingen heen gegaan, maar ik ben erg onder de indruk van de hoeveelheid en kwaliteit van de zandsculpturen die er te zien zijn. Er zijn verschillende gedeelten, eerst loop je door een overdekt nagemaakt dorp met een bakker, hotel, etc. Daarna kom je buiten bij de sculpturen die verschillende bezienswaardigheden in Nederland uitbeelden, waaronder een overdekt en donker deel waarin diverse gebouwen te zien zijn zoals de Martinitoren, de Dom en het binnenhof (hier is de foto genomen). Ook de overdekte ruimte met 35 gezelschapspellen (die je moet raden) is erg leuk om doorheen te lopen.
La Adriatica
Een stadsbeeld van Sevilla met rechts van het midden, naar mijn mening, een van de mooiste gebouwen in de stad, La Adriatica. Het is door de locale architect Jose Espiau Y Munoz ontworpen en in 1922 gebouwd. Het is een voorbeeld van de zogenaamde Mudejarstijl, een bouwstijl waarin zowel moslim als christelijke elementen zijn verwerkt, en te herkennen aan bijvoorbeeld de opeenvolgende ronde bogen. Een ander bekend voorbeeld van deze stijl is het Real Alcazar in Sevilla.
Uitzicht Sossus Dune.
In Sesriem, bij de ingang van het Nationale Park en vlakbij de weg naar de Sossusvlei ligt de Sossus Dune Lodge. De lodge bestaat uit een aantal ruime chalets van hout en tentdoek en is prachtig gelegen tegen een heuvel, waardoor elke chalet een geweldig uitzicht heeft op de omgeving. Af en toe zie je een oryx of springbokken langslopen. Vanuit de lodge worden tours georganiseerd naar de Sossusvlei. Het enige minput vonden wij dat de service, en met name de vriendelijkheid, beduidend minder was dan in de andere lodges die wij hebben bezocht in Namibië.
Springbok
Naar de Sossusvlei ga je om de bekende rode zandduinen en de Deadvlei te zien. Maar ook daar loopt her en der wildlife rond. Vanaf het terras van ons huisje op palen in de Sossus Dune Lodge hadden we prachtig uitzicht op de omgeving. Deze springbok liep vlak onder ons huisje langs.
Spelende olifantjes
In Etosha hebben we een paar keer een grote groep olifanten bij de waterpoelen gezien. Deze twee kleine olifantjes zonderen zich af om lekker in het water te spelen.
Deadvlei
Vanaf de Sossusvlei is het ongeveer een kilometer lopen naar de Deadvlei. Tussen de rode zandduinen zie je als je dichterbij komt langzaam de vallei met de witte kleigrond en de zwarte bomen tevoorschijn komen. Een erg bijzonder gezicht. Gelukkig was er, op deze dag met enorm harde wind, in de vallei af en toe even minder wind, zodat we nog een aantal foto's van de bomen konden maken.
Boom in de wind
Al eerder heb ik een foto ge-upload van de Dune 45 in de wind. Ook deze foto is nabij de Dune 45 genomen en ook hier is goed te zien hoe hard het waait. In de verte zijn normaal gesproken de rode zandduinen van de Namib woestijn te zien, maar ze worden nu grotendeels aan het zicht onttrokken door het opstuivende zand.
Springbokken in Etosh
"Als jullie willen stoppen voor een foto, moeten jullie het zeggen. Maar voor springbokken stoppen we niet", dat was wat de gids bij onze eerste excursie ergens in de Kalahari zei. Er lopen er zoveel rond dat ze niet altijd als bijzonder worden ervaren. Terwijl het toch best fotogenieke dieren zijn. Toen wij later zelf door Etosha reden, zijn we dus wel een paar keer gestopt om springbokken te fotograferen. Hier stond een groep van wel enkele tientallen springbokken bij elkaar, waarvan ik een selectie op de foto heb gezet.
Dune 45
Dune 45 ligt in de Namib woestijn nabij de Sossusvlei. Als je bij Sesriem het park binnenrijdt via de hoofdweg, ligt deze duin na 45 kilometer aan je linkerhand. De Dune 45 is 170 meter hoog en wordt door veel mensen beklommen. Vanwege de harde wind heb ik mijn poging na een paar meter gestaakt. Op de foto is het donkere gedeelte een stukje van Dune 45 met daarnaast de schaduwen van een paar mensen die omhoog lopen.
Binnenkijken bij de..
In de buurt van Opuwo bezochten we met gids een Himba dorpje. We mochten in een van de hutten, gebouwd van hout, klei en koeienmest, binnenkijken. De Himba vrouw vertelde hoe ze daar met de hele familie op de grond slapen 's nachts. Tegen de kou kunnen ze een vuurtje maken. Op dit vuur wordt echter nooit gekookt, dit gebeurt altijd buiten. Daarna liet ze ons zien hoe ze de zich insmeren met het mengsel van oker, kruiden en vet, waardoor ze de rode kleur krijgen. Dit beschermt ze tegen de zon, maar ook tegen de muggen. Door diverse kruiden te branden boven een vuurtje maken ze een soort parfum / deo. Op de foto laat de vrouw zien hoe ze dit aanbrengen. Aan de ene kant leven de Himba nog zeer traditioneel, maar aan de andere kant zie je ook moderne sporen verschijnen. Zoals bijvoorbeeld een meisje dat in westerse kleding rondliep; zij woont inmiddels in de stad en komt alleen in de weekenden nog helpen in het dorp. Daarnaast vond ik de poster in de hut opvallend (rechts op de foto). Een verkiezingsposter met als slogan "moving Namibia forward".
Welcome to Solitaire
Een foto van het welbekende Solitaire in Namibië. Solitaire is een klein plaatsje op de route van / naar de Sossusvlei. Ooit is het begonnen als benzinepomp met winkeltje, gerund door 2 zwagers. De mannen woonden daar met z'n tweeen en per week kwamen er een of twee auto's langs. Totdat de Nederlander Ton van der Lee hier langs kwam en bleef hangen. Hij startte een restaurant en een camping en er kwamen steeds meer gasten. Uiteindelijk werd zijn restaurant zelfs in de Lonelyplanet opgenomen. Inmiddels is het gehucht uitgebreid met een hotel en is het voor veel mensen een standaard stop (al dan niet met overnachting) op hun reis door Namibië. Een stop is niet compleet zonder de bekende appeltaart van Moose (1 van de 2 zwagers) te proberen. Moose leeft inmiddels niet meer, maar in de Moose McGregors Desert Bakery wordt nog altijd de appeltaart verkocht. Een aanrader is om voor je bezoek aan Solitaire het boek "Solitaire" van Ton van der Lee te lezen, waarin hij zijn verblijf in het plaatsje beschrijft.
Dikdik
Dit is de dikdik, de kleinste antilope soort van Namibië. Deze schattige dieren (met die grote ogen en prachtige wimpers) zijn onder andere te vinden in het Etosha National Park. Bij Namutoni is de dik-dik drive, een rondje van ongeveer 5 kilometer waar je ze kunt spotten. Wel goed kijken, want ze zijn dus klein, zo'n 30 tot 40 cm, en zitten graag tussen de struiken. Toen wij zelf de dik-dik drive reden, zagen we ze niet, maar later met een gids wel.
Wie is het meest...do
We doen een game drive op het Waterberg Plateau. Op het plateau ligt een nationaal park waar veel verschillende (bedreigde) diersoorten zijn uitgezet. Er leeft ook een groepje van 3 mannetjes giraffen. Hier zijn er twee met elkaar aan het 'uitvechten' wie het meest dominant is. Uitvechten tussen aanhalingstekens, want het gaat allemaal heel vriendschappelijk en spelenderwijs. Vanuit onze schuilhut hebben we een hele tijd kunnen genieten van dit schouwspel.
In de wachtrij
Deze giraf en zebra's staan keurig in de rij te wachten totdat de groep olifanten klaar is met drinken bij de waterpoel in Etosha. Toen de olifanten aanstalten maakte om weg te gaan, grepen ze hun kans om wat te drinken.
Oryx familie
De oryx, ook wel gemsbok of spiesbok genoemd, is het nationale dier van Namibië. Je kunt hem op heel veel plaatsen in het land tegenkomen, niet alleen in de parken, in grote kuddes, maar ook alleen. Onderweg zagen we eigenlijk nooit een oryx met jongen, tot dit moment waar we terugkeren van een game drive in Etosha National Park en daar deze nieuwsgierige oryxen tussen de struiken zien staan.
Boze olifant in Etosh
Een grote groep olifanten staat bij een waterpoel in het Etosha National Park wat te drinken. Ineens begint er een olifant woest met zijn oren te flapperen, te rennen, en zichzelf groter te maken. Hij richt zich tot een oryx die te dichtbij komt. De olifant jaagt de oryx weg en gaat weer terug naar de groep. Indrukwekkend om te zien en gelukkig maar dat de olifanten zich niet stoorden aan onze auto!
Pyjama donkeys
In het Etosha National Park steekt een kudde zebra's voor ons de weg over. Deze twee "pyjama donkeys", zoals een gids ze eerder bij een andere safari noemde, blijven nog even naast onze auto staan. Van dichtbij valt me pas op hoe mooi ze eigenlijk zijn.
Winderige Sossusvlei
Uitgerekend de dag dat wij naar de Sossusvlei gingen, stond er een enorm harde wind. Tijdens de 65 km lange rit op de verharde weg in het park zagen wij in plaats van prachtige uitzichten op de rode zandduinen, heel veel stof met daarachter de profielen van de duinen. Desondanks was de excursie zeker de moeite waard. Door het stof bestaat het landschap uit zachtere kleuren. Onze poging om Dune 45 te beklimmen hebben we gestaakt vanwege de wind, maar we hebben wel de Deadvlei bezocht. Op de foto leidt onze gids ons terug van de Deadvlei naar de parkeerplaats.
Vingerklip Lodge
In Damaraland in Namibie hebben wij overnacht in de Vingerklip Lodge. Deze lodge is gelegen in de buurt van de Vingerklip, een kalksteenformatie in de vorm van een vinger. De lodge ligt prachtig op een helling met uitzicht op de hele omgeving, waar ook diverse dieren te spotten zijn. Wij zagen kudu's, bavianen, zebra's, giraffen, wrattenzwijnen en oryxen. Een van de restaurants ligt op een rots naast de lodge. Een korte klim via een paadje en een trap brengt je boven op de rots, vanwaar je een nog indrukwekkender uitzicht hebt. De ruime kamers, eten en service zijn zeer goed. Het in de buurt gelegen Twijfelfontein is de meer standaard stop in de regio, maar voor wie iets anders wil, is deze lodge zeker een aanrader.
Giraffe in de Kalahar
Op onze weg van Windhoek naar de Fish River Canyon in het zuiden, hebben wij overnacht in de Kalahari Anib Lodge bij Mariental in de buurt. De lodge ligt midden in de Kalahari en heeft een relaxte sfeer. Het bestaat uit verschillende rijtjes bungalows en een campingplaats. In het midden een zwembad en verder een prima restaurant en bar. Het biedt ook gamedrives in het private park aan. Wij deden de sundowner gamedrive en kwamen verschillende dieren tegen zoals onder andere deze giraffe (naast zebra's, koedoe's, hartenbeesten, springbokken, struisvogels en gemsbokken). Vlak voor zonsondergang worden de auto's geparkeerd op een hoge duin en kan er met een drankje genoten worden van de zonsondergang op een prachtig plekje midden in de duinen.
Uitdagende wandeling.
Wat leuk dachten we, een wandeling langs de mooie kust van Pilion. We starten de wandeling bij Chorefto en zijn van plan om een klein stukje te lopen van de 5 km lange wandeling van Chorefto naar Pouri. Volgens de kaart komt de wandeling langs een aantal kleine strandjes. Het eerste deel lopen we over het strand van Chorefto, waarna we een pad nemen dat langs een paar huizen loopt. We horen een paar blaffende honden en even later merken we dat ze niet allemaal vast zitten. We lopen snel door, langs deze onvriendelijk blaffende honden die ons duidelijk weg willen hebben. Het pad stijgt steeds verder en wordt ook steeds smaller en steeds meer begroeid. We genieten van de mooie uitzichten over de zee. Maar op een gegeven moment wordt het pad zo smal dat we met onze rug tegen de helling voetje voor voetje verder schuiven. We trekken de conclusie dat dit niet helemaal de wandeling voor ons is, en keren om. Om te voorkomen dat we weer langs die honden moeten, besluiten we om bij een iets minder steil stukje helling omhoog te klimmen om zo via de weg terug te kunnen lopen. We komen terecht in een olijfboomgaard en vinden inderdaad de weg die ons terugbrengt naar Chorefto. Weer terug bij het strand van Chorefto kijken we terug op een grappige ervaring en kunnen we weer een beetje nagenieten van de mooie uitzichten. De prachtige wandelroutes op Pilion (vaak over ezelspaadjes) zijn een echte aanrader, maar met het grote aanbod op Pilion zou ik deze wandeling maar links laten liggen.
Fakistra Beach
Ons favoriete strandje van Pilion, Fakistra Beach, is een klein strandje in de buurt van Tsagkarada. Het is te bereiken door met de auto een nogal steile weg naar beneden te nemen, waarna je nog een stukje te voet via een pad moet afdalen. Tijdens de afdaling heb je al prachtig zicht op het witte strandje met het helder groen-blauwe water.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
