MarryvanderGeest
Suriname • Marowijne en Galibi
Suriname • Marowijne en Galibi
Vroege ochtend in...C
We sliepen die nacht in Christiaankondre. Een klein dorpje aan de monding van de Commewijnerivier tussen Frans Guayana en Suriname. Een dorp wat meestal alleen bezocht wordt om zeeschildpadden te bekijken. Zonde want het is echt wel de moeite waard. Qua natuur en qua inwoners. De vriendelijke inwoners vertellen je graag van alles over hun leven in deze betrekkelijke uithoek van Suriname waar je alleen maar per boot kan komen. Je kan er rondwandelen, varen, inderdaad de stranden bezoeken war de Leatherback schildpadden hun eieren leggen, en gewoon lekker hangmatteren en mijmeren, rustig luisteren naar de omgevingsgeluiden en zeker heel fijn fotograferen
Dubbel geluk
We besluiten onze rondtrip door Suriname bij Ston eiland. Een klein leuk resort aan de voet van Brownsberg. Er staan ongeveer tien houten huisjes, van alle gemakken voorzien, en allemaal hebben ze een even mooi uitzicht over het meer. Eigenlijk is het geen eiland maar het heet nu eenmaal zo ;) Vanaf ons terras, lekker droog onder het veranda dak zagen we op een avond, na een regen achtige middag, deze prachtige regenboog ontstaan. Of nee , het worden er twee! Je ziet de kale typerende bomen staan die zijn typerend voor het meer. Een stuwmeer wel te verstaan.
Nederlandse Antillen • Curaçao
Nederlandse Antillen • Curaçao
Schijn een lichtje op
Zelden ben k zo verrast geweest over een vakantiebestemming. Niet door mij uitgekozen maar ging toch graag mee . Een rijkdom aan vogels , reptielen en natuurschoon op Curaçao. Dat is voor een natuurliefhebber erg prettig. We logeerden bij Westpunt en ook dat was een prima keuze. Gelukkig had ik een goed gevulde fototas meegenomen en kon ik lekker los gaan. Deze reiger was in een swamp die vrij donker was vanwege overhangende bomen geconcentreerd aan het jagen op krabbetjes of visjes. Ik zag op een gegeven moment een beeld onstaan doordat het zonlicht langs wat takken gluurde. Zo op de reiger was het een pracht gezicht. De foto is naar mijn smaak uitgepakt.
Een wens komt uit....
Een grote wens van mij en een luiaard gaan vandaag in vervulling. Hiervoor rijden we naar “Zuid Paramaribo“ waar Monique Pool met haar luiaard opvang woont. Na onze eerste ontmoeting met luiaards in de dierentuin van Galibi speur ik in Suriname, zonder resultaat overigens, alle bomen af om een glimp op te vangen van deze mooie dieren. Monque Pool is de voorzitter van Green Heritage Fund Suriname(GHFS). Dit is een organisatie die Suriname bewust wil maken van de schoonheid van de natuur en tegen het commercieel gebruik is van luiaards. Ze vangt luiaards op die door particulieren, al dan niet vrijwillig, worden afgestaan of door bijvoorbeeld gekapt bos in de bewoonde wereld terecht zijn gekomen. Het GHFS zoekt dus erkenning voor de natuur en vangt ook nog eens dieren die in de problemen zijn gekomen op. Bij haar thuis heeft ze miereneters en luiaards die, zo vertelt Monique, tot dezelfde familie horen. We zien zelfs in haar huiskamer luiaards. Monique wordt geholpen met de verzorging door vrijwilligers. Ik heb over Monique en haar opvang gelezen op het internet en ben haar gaan mailen met de vraag op wij mogen komen kijken. Monique regeerde gelijk heel enthousiast. Ze vertelt dat er twee luiaards zijn binnengebracht en tot mijn grote blijdschap mogen wij mee om deze weer uit te zetten in het bos. Deze mooie gebeurtenis gaat vanmiddag plaatsvinden! Voor de luiaards de auto in gaan worden de bijzonderheden van de dieren gemeten en genoteerd. Het zijn schuwe diertjes zien we. Het vrouwtje zit in elkaar gedoken in haar hokje. Ze heeft gisteren een miskraam gehad en het arme dier voelt zich zichtbaar ellendig. De hokken gaan achterin de auto en we rijden achter Monique aan naar de regio Saramacca. In de buurt van het dorp Groningen rijden we een bospad in waar we de auto’s parkeren en de hokken uitladen. Het vinden van een goed bos is belangrijk. De beestjes moeten teruggeplaatst worden in bos met dezelfde vegetatie als waar ze vandaan komen. Monique heeft contacten met terreinen waar ze de luiaards veilig kan terugplaatsen. We lopen een paar honderd meter het bos in, totdat Monique geschikte bomen ziet waar de beestjes hun heenkomen kunnen zoeken. Het is werkelijk een prachtig moment om te zien hoe de luiaard vanuit de kooi door het openstaande deurtje de boom in klimt. Best nog wel snel trouwens klimt het dier, ons af en toe met zijn kraaloogjes aankijkend, naar boven met behulp van zijn scherpe nagels. De tweede luiaard gaat een nabijgelegen boom in. Het lijkt of hij ons nog even dankbaar aankijkt. We blijven nog even kijken hoe de luiaards veilig, hoog in de boom tot rust komt en verlaten dan ook het bos. Dergelijke momenten zijn voor Monique echt een kroon op haar werk vertelt ze. Het gebeurt ook wel eens dat de binnen gebrachte dieren het niet redden, te verzwakt of te afhankelijk van hulp zijn. Hopelijk kan het GHFS dit jaar een rehabilita-tiecentrum bouwen waar de dieren worden opgevangen en verzorgd. Dit centrum zal dan ook beperkt toegankelijk worden voor bezoekers om educatie te geven over luiaards, miereneters en natuurbescherming. Mooie plannen van een bevlogen vrouw. Ik ben echt dankbaar dat wij met haar mee mochten op deze bijzondere missie. ( uit: Het Bos In, mijn boek in wording over onze Suriname reizen)
Zuid-oost spanje...ve
Wat een heerlijk ruig gebied hebben we ontdekt. De sierra's rond Murcia. We vlogen op Alicante en via Murcia zijn we Parc naturel sierra Segura, Gozorla et las villas ingegaan. Vanuit Hornos hebben we heerlijk wandelingen gemaakt. We sliepen bij Hostel el Mirador. Een fijne plek met een waanzinnig uitzicht over het meer. De fiat bracht ons elke dag weer naar mooie startpunten van wandelroutes. Er zijn er 20! En onderweg zie je eekhoorns, herten, bergbokken , slangen, hagedissen en prachtige bloemen en vlinders. Sierra de Segura is een mooi ruig gebied en wat leuk is, je komt geen mens tegen. Vanuit Gazorla zijn we richting de kust gereden en bij Mar Manor , waar het schitterende zoutmeer met flamingo's ligt en het pittoreske dorpje Cabo Palos. Verder is het daar niet erg interessant. Het vissersplaatsje is wel echt de moeite waard. Een aanrader om deze hoek eens te bezoeken en dan vooral het ruige berggebied met zijn mooie stadjes.
Suriname • Centraal Suriname Reservaat
Suriname • Centraal Suriname Reservaat
Mannen en vogeltjes
Wat is het toch met Surinaamse mannen en hun vogeltjes. Ze worden gekoesterd en gestreeld. Deze man ging zelfs badderen met zijn vogeltje. De eeuwige liefde die kan wisselen per vrouw maar standvastig blijft voor de vogel. Ook al kwettert ze er op los. Graag zelfs want hoe meer slagen ze kan maken hoe populairder ze is. Ik hou ervan. Schijnbare eenvoud en de emotie erachter is niet te begrijpen voor ons toeristen. Aan de Bovenloop van de Suriname rivier vlak bij Pikin Slee.
Bij de sula
Deze jonge local lijkt wat te twijfelen of hij nu ook de sula in zal gaan nu er een vreemd gezin aan het baden is. Deze sula ligt net voorbij het Nassau gebergte. Een waanzinnig mooi deel van Suriname waar betrekkelijk weinig toeristen komen.
Net voor de tropische
Het Brokopondomeer in Suriname kent veel gezichten. Het is van nature al redelijk spooky met alle dode bomen die boven het water uitsteken maar bij bepaalde lichtinvallen krijgt het zomaar een heel andere intensiteit. Dit is net voor een tropische regen met stormbui.
Emerald tree frog,...
In het natuurgebied Brownsberg verveel je je geen minuut. Als het licht is en zelfs in het donker is het een feest om met je camera rond te lopen. Luister goed en kijk goed dan zie je verschillende soorten kikkers en padden op de grond, bomen, watertjes en leegstaande gebouwen. en de kleuren zijn zo prachtig. Ik hou ervan!
De Wonotobovallen,...
Eindelijk arriveren we op het einde van de tweede vaardag het eindpunt van de Corantijn rivier. Vanaf hier beginnen kilometers watervallen stroomopwaarts waarna je per korjaal weer verder kan, maar dan moet je de boot wel een flink eind tillen. De Blue Crane, Fransmankanaal en Wonotobo vallen komen op deze plaats samen. In de regentijd is dit een kolkende massa water waar je amper kan varen. Nu in het begin van de regentijd is het een prettig rustig water. Dit is het uitzicht van ons kamp wat eerst nog even gebouwd moet worden.
Petrogliefen langs de
Opa Juul weet waar we de Petrogliefen ( prehistorische rotstekeningen) kunnen vinden.Vroeger toen hij een kleine jongen was peddelde hij met zijn vader vanuit Apoera in twee weken naar deze plek. Op een, op het oog 'gewone' rots, wordt na het gooien van een paar emmers water over de rots, een tekening van een man, vrouw en kind zichtbaar. Voor ons allen was dit een bijzonder moment. Behalve opa Juul had niemand van ons gezelschap dit ooit gezien.
Expeditie naar de...W
We hadden een geweldigereis met de kinderen ( 20-25 jaar). Na een reis van 14 uur per korjaal kom je aan in een gebied waar bijna niemand komt. Onderweg en ter plaatse slaap je in een zelf gebouwd hangmattenkamp. Je eet wat de rivier te bieden heeft. Alleen omringd door natuur, gidsen en bootsmannen en je reispartners en de vele wilde dieren die vanuit de bosrand naar je loeren. Je ziet en hoort vogels, kikkers en apen. Het grotere wild blijft veilig op afstand. De Wonotobo vallen zijn waterlopen waar vanuit 3 rivieren het water in de Corantyne loopt. Instappen bij Apoera waar je een week later weer terug komt en onderweg kom je geen enkel dorp tegen. Avontuur!