Markmywords
Alles Khan
Het was de dag waarop ik haar voor het eerst zou kussen. Ik weet dat nog niet wanneer ik deze foto neem. Uiteraard is er genoeg gebeurd waaraan ik kon afleiden dat het inmiddels toch wel iets meer was dan vriendschap. Diepe gesprekken over hoe je de toekomst (met elkaar!!) ziet, net iets langer elkaars handje vasthouden na het oversteken van een drukke straat, en bovendien had Aafke in de treincoupé ook al half grappend gevraagd "Zeg eeeh.. wordt dat nog wat tussen jullie?". Na 3 jaar vriendschap ben je wel wat huiverig om dit soort dingen te denken of hopen. Het zou je gek kunnen maken, maar op reis gebeurd dat gelukkig niet zo snel: een zee van afleiding staat aan je zijde. De afleiding van vandaag betreft het immens grote Ghengis Khan beeld ten oosten van Ulaanbataar. Met een paar andere reizigers charteren we een busje vanuit ons hostel om het te zien. Het beeld staat vlakbij de Tuul rivier. Het is zilver, en zo groot dat je met de lift omhoog k(h)an om in de manen te staan van het paard waar Genghis op zit. Vanuit die locatie is deze foto dan ook genomen: Recht in de porem van Genghis Khan. Er hangt een rustig sfeertje, het is vrij warm en een heldere dag. Niet alleen het standbeeld maar ook het uitzicht bleek de trip dik waard. Gelukkig sta ik daar. Onwetend dat één autorit, een lachbui en een paar cocktails later, Muk en ik toegeven aan het gevoel waar wij (gelukkig beide!) al zo lang mee rondreizen. Als ik dan toch nog een tip moet geven: De Tokyo iced tea is ronduit de smerigste cocktail die ik ooit heb gedronken. Mocht iemand u ooit de keuze laten maken om een Tokyo iced tea te drinken óf een wortelkanaal behandeling te ondergaan voor elke kies in uw mond, vraag ik u vriendelijk de groeten van mij te doen aan uw tandarts. Dat gezegd hebbende, bevat het drankje klaarblijkelijk precies de juiste hoeveelheid alcohol om 2 huiverige liefdesduifjes, eindelijk de nodige stap te laten zetten. Nog nooit zo'n nare smaak in mijn mond gehad, maar het blijft mijn favoriet.
Het Baikal meer zien.
Zoals belooft, toch wat meer foto's van onze transmongolische ervaring. Hiernaast ben ik van plan mijn blogs weer op te pakken en ditmaal te beschrijven hoe het kwam dat ik verliefd werd op mijn vriendin tijdens deze reis. Het betreft geen exotische episodes van kortstondige liefdesverhoudingen overigens: een heuze Amersfoortse godin met wie ik gelukkig zal worden. Maar eerst een paar foto's: Dit is een foto, genomen vanaf het Baikal meer. Muk en ik keken elkaar twijfelachtig aan toen de (klaarblijkelijk rijke) rus "Andrew" ons in het toerisme bureau aansprak om een willekeurige vissersboot te charteren. De twijfel nam niet af toen wij langs de werf liepen, stapvoets gevolgd door een auto met geblindeerde ramen (Andrew's chauffeur) en Andrew op de romp van verschillende boten stompte, schreeuwend of er iemand aanwezig was. Tot een strompelende visser uit zijn kajuit, na enig gebabbel, bereid leek te zijn ons mee te nemen. Het zou ons per persoon omgerekend 7 euro kosten. We stappen op de boot en krijgen nog een verklaring van een gniffelende Andrew: "I said ghow much for a ghalf hour trip on your boat? He said '5000 rubles' I said 'Are you crazy!?' ghe said 'Little bit'". De twijfel bleek onterecht, Voorbij Listvyanka trekt een prachtig mystieke mist door de licht en donker groen gekleurde bomen. Het is koud, maar oh zo mooi. Muk en ik lachen naar elkaar. Andrew had gelachen toen wij zeiden dat wij "Just friends" waren. "No sexy time" gniffelde hij. Dat geloofden wij allen ook nog op dat moment, hoewel die gedachte mij op dat moment al wat pijn begon te doen. Gelukkig zouden wij diezelfde reis Andrew's regel nog overtreden. Achteraf zou ik Andrew wel eens willen spreken. Om hem te bedanken, maar ook om hem strak aan te kijken en te schreeuwen "Guess what Andrew!? SO MUCH SEXY TIME!!!". Ondanks dat er naar mijn weet geen toerisme bureau is in Listvyanka die uitstapjes met een beschonken visser mogelijk maakt en/of "Sexy time" garandeert, kunnen wij in ieder geval met zekerheid zeggen: Ga naar het baikalmeer, en vertrouw de locals!
TransMongolië: Alle..
Binnenkort komen er wat uitgebreidere verslagen. Over hoe wij een zakkenroller in Moskou succesvol achtervolgden, een dronken visser onze tourgids was (en een rijke Rus onze reisgenoot) in een boottocht over het Baikalmeer, hoe mijn beste vriendin mijn vriendinnetje werd, Ik first aid toepaste bij een gewonde door een straatgevecht (en vervolgens een tweede deel van dit gevecht moest tegenhouden), Ik steeds verliefder werd tussen de Yak's en Yurt's van onze rondreis, Ik van een paard af donderde, en in Beijing antibiotica "kocht" waarbij ik notabene nog 10 euro toe kreeg. Desalniettemin ik begin met een foto vanuit het midden van onze Trans-Mongolische reis: Deze mooie gezichten zijn alles behalve schaars in Mongolië. Dit is "gewoon maar" een mannetje dat bij de ingang van de tempel zat, gewapend met niets anders dan alle tijd van de wereld.
Barrington Tops
Ook deze foto is genomen op het kampeer tripje naar Barrington tops. De heuvels zijn er prachtig. Een betere rit door de heuvels in Australië ken ik niet. Heerlijk met een beetje Simon & Garfunkel om je te begeleiden, en zeker het omrijden waard!
Boothill
The Boot hill, wordt het genoemd. Men kan ook zien waarom. Althans, "Shoe hill" was descriptiever geweest, maar laten we eerlijk zijn, dit klinkt veel toffer. Gesitueerd vlakbij het nationaal park "Barrington tops" ten noorden van Sydney, waren ik en zelfs mijn Australische vriendinnetje verbaasd door deze bijzondere traditie, waar wij toevallig langs reden. Ik vraag me bij dit soort dingen altijd af hoe het tot stand is gekomen. Ik stuur deze zeker in voor het maandthema "Budget reizen". Mijn auto (die überhaupt erg goedkoop was) waar ik 4 maanden mee heb kunnen rijden, heeft op deze roadtrip namelijk ook als hotel gefungeerd! Het matras in de auto is door toedoen van mij en mijn vriendinnetje gedoopt als zijnde een tweepersoons matras. Want alles is tweepersoons, als je maar van elkaar houd! Ja luitjes, meer Columbus kan het niet: Je auto in een bosje pleuren om te overnachten in de aanname dat "Er hier toch geen hond komt om ons weg te sturen", een geweldig gratis weekend beleven in een nationaal park, en er achter komen dat je maar 2 dingen nodig hebt in het leven.: Benzine en pannenkoeken beslag! Die benzine smaakte nergens naar overigens, maar wel heel gaaf om een auto te hebben die op pannenkoekenbeslag rijd. Bedoelen ze dat met "Foodmiles"? En als dit nog niet budget genoeg was: Kijk dan! Gratis schoenen!
Moskou Skyline
Onderweg naar Australië stopten wij "Eventjes" in Moskou, Istanbul en Hong kong. Omdat dit tenslotte even duur was, en de reis mooi opbrak. Binnenkort ben ik weer in Moskou, dit maal voor de Transmongolië express. Maar dit is wel een plekje wat ik weer op ga zoeken. Ik weet het niet precies meer hoor. Het was een eindje lopen vanaf een metro station in het noorden.
Sereen Rusland
Stilte is sowieso al geen auditief verschijnsel: Het is niet een geluid, het is het gebrek aan geluid. Wat kan stilte dan nog zijn? Of is het pas stilte, als het niet wil zijn? Of zelfs niet is? Wat ze dan ook is, ik ben blij dat ik haar van tijd tot tijd vast kan leggen, wanneer ze mij verrast met haar moeiteloze aanwezigheid.
Klein Kremlin
Als 2 "Touristen" die slechts op doorreis waren, maar 3 dagen in Moskou hadden en zich nergens over ingelezen hadden, kwam het kleine Kremlin als een leuke verassing. Verder ook geen idee over de historie van het gebouw of waarom het er staat (Heerlijk om 22 te zijn en je daar niet mee te bemoeien). Wel is er een leuk marktje met een grappige kerel die riemen verkoopt en constant zijn aansteker bij elke riem houd. Zo test hij ook de riem die Max draagt, waarmee hij hem bijna in brand steekt. Ach ja. Dood gaan we toch wel een keer.
Natuur & Mens
Terwijl ik met Sebastian (mijn Chileense huisgenoot) de trap oploop bij Katoomba wordt ons gesprek abrupt verstoord: "Mark!". Een fractie van een seconde wil ik niet reageren: Ik ben in Australië, bijna niemand kent me hier en Mark is een bekende naam. Een fractie blijft het echter, want ik neem wel een Nederlandse uitspraak waar: Een seconde nadat ik omhoog heb gekeken omarm ik Robin al. "Kerel!!! Hoe dan!? Wat is dit nu weer?" Robin en Leon, 2 jongens die ik in mijn Eerste week in Australië heb ontmoet, besloten op dezelfde dag, op dezelfde tijd naar dezelfde plek zoals ik te gaan. Toeval of een wonder. Maakt niet uit, ze zijn hetzelfde. Even ben ik uit Sydney gevlucht om me weer een dagje Backpacker te voelen. Dat lukt ook wel: Natuur, oude vrienden, nieuwe vrienden en het beklimmen van watervallen. Dit vond ik een erg sterk plaatje van Leon. De mens als midden van de compositie. De mens. Ergens de zoon, maar ergens ook de reden van de natuur.
Lunch plekje
Het is wel een aanrader hoor, wandelen in Zwitserland. Als je goed uitkijkt komt je zelfs nog een ondergrondse bunker tegen uit de tweede wereldoorlog (waar we op de heenweg nietsvermoedend overheen waren gelopen!). Je kunt de bergtoppen zo gek niet bedenken of er is wel een Zwitser geweest die er een bankje op heeft kunnen beunen. Deze klim viel gelukkig wel mee. Een dag wandel tripje in Vallis.
Verenigde Staten • Los Angeles
Verenigde Staten • Los Angeles
Rebel without a cau..
Deze mensen hebben zich aangesloten bij een protest van de groep "Anonymous". De leden van Anonymous dragen als handelsmerk het "Guy Fawkes" masker. Zij die de documentaire over deze groep hebben gezien zullen weten dat anonymous over het algemeen goede bedoelingen heeft, maar nog wel eens de controle en het overzicht weten te verliezen vanwege de vele leden die zich makkelijk, soms tijdelijk aansluiten. Waar dit protest nou eigenlijk om ging, weet ik niet precies. Ik zag wel een aantal borden over Ebola langskomen. Ik wist niet zo goed hoe ik het allemaal moest plaatsen. Heb er verder ook geen moeite voor gedaan... Maar ja. Leuk op de foto konden ze in ieder geval wel.
Wakker worden in Zion
De tweede dag van mijn roadtrip wordt ik al wakker in Zion. Tyson en ik zijn gister weggereden uit L.A. en laat aangekomen in het National park. Laat aankomen is fijn, want dan zie je als je wakker word pas waar je het voor gedaan hebt: pracht natuur. Het is me niet gelukt om in het hostel in L.A. iemand te vinden die gek genoeg is om vanuit L.A. naar Montreal en terug te rijden. Ik moest maar genoegen nemen met Tyson, die last minute nog wel wat National Parks met mij wou pakken. Tyson die mij later in Page, Arizona verteld over Coral Castle in Miami. Tyson die ik daarna zo gek krijg om dan daar maar heen te rijden. Het was een bijzondere kerel, maar zonder hem had ik mijn reis nooit zo exceptioneel kunnen maken als dat ik wilde. Ik wilde bij thuiskomst namelijk gewoon kunnen zeggen dat ik "in Amerika ben geweest", en het menen. Zion is voor mij de zoete start geweest. Foto gemaakt op de campsite.
Herfstig hertje
De reis van Tyson en ik begon met een trip naar Zion. Van te voren had ik hem al gezegd dat ik naar Zion wilde gaan: Ik miste de herfst. Als Hollands jochie ben ik toch gewend om alle 4 seizoenen mee te maken in extremen. Het was november en ik wilde gele en rode bladeren aan bomen zien. Zion bleek de juiste keus. We worden wakker op een campsite (ook hier waren we weer na 2 uur s'nachts binnen gekomen) en zien voor het eerst de geweldige natuur die het park te bieden heeft. Voordat we verder rijden naar Bryce canyon, besluiten we nog een mooie wandeling te maken in de late ochtend. Op de terugweg stoot hij me aan om dit diertje aan te wijzen. Zoomen en klikken. Heerlijk. Het is net jagen, maar dan leuker: Het diertje huppelt namelijk vrolijk verder nadat je geschoten hebt.
Sweet road
Zoals jullie wellicht kunnen zien, gaan de fotografie regels bij mij volledig het raam uit (als die er tegenwoordig überhaupt nog waren.) Hoewel het tegenlicht hier behoorlijk is, geniet ik gewoon erg van die Amerikaanse weg die in het licht glinstert. Misschien komt dat ook wel omdat het mijn weg is hoor. Dat zijn eigenlijk de beste momenten van het leven: Wanneer je van je weg geniet.
Big Misty Bear
"Sooo, was this big bear lake, or big BEARD lake?" Vraag ik tyson als we het hostel binnen lopen en het personeel eruit ziet alsof het net uit ZZ top komt wandelen. We waren echter heel blij met het bebaarde personeel. Bebaarde mensen weten namelijk vaak goeie wandelroutes enzo. Deze kregen we in ieder geval getipt. Het is wel mistig zeggen ze. Dus zonde van het uitzicht. Aan iedereen die vind dat mist niet mooi, en altijd maar belemmerend is, zeg ik graag dit: Oneens.
Arizona dream
Die lekkere woestijn, zo fijn. Tyson en ik rijden terug naar flagstaff nadat we hebben geprobeerd om over het hek te klimmen bij de Barringer Crater in Arizona. Ach ja, dat komt morgen wel. Fijn is in ieder geval dat Tyson niet zo'n reisgenoot is die je moet uitleggen waarom je abrupt de auto het zand in stuurt en uitstapt om van de zon en de natuur te genieten. Zelfs al ziet het er voor sommigen saai uit. Nou niks hoor. Dit is Amerika. Die ruimte overal.
Big bear, Black tree.
Aan het einde van de trip rijden we terug vanuit Big Bear. We stoppen onderweg even om deze foto te maken. Tyson en ik zijn in 3 wilde weken van L.A naar Miami en teruggegaan. Onze trip was compleet en nu is het moment dat we onze eigen reis weer moesten maken. Tyson ging naar Mexico, ik zou nog even in L.A. blijven, en dan naar huis. Mijn 3 maanden zitten er bijna op en mijn reislust is bevredigd. Dat wil zeggen, mijn reislust neemt een dutje, om daarna weer wakker te worden en mij met venijnige, doch positieve energie uit bed te sleuren. Het bed waar ik anders veel te lang in zou blijven liggen.
Clear as day
Ach ja, Als je gemiddeld 6 uur per dag rijdt, alleen maar geïmponeerd om je heen kijkt en probeert de hele V.S. in 3 maanden te consumeren (wat nog aardig gelukt is), kan het wel eens zijn dat je vergeet waar een foto gemaakt is. In de buurt van Death valley, dat weet ik wel. En dat meer is geloof ik ook beroemd. Ik zal gelijk updaten als ik het weer weet. Op deze dag reden we samen in een gehuurde Mustang (waarmee wil je anders door de woestijn scheuren?) door de woestijn, zoutvlakte's en andere omgevingen die niets anders dan helderheid en uitzicht toelaten. Het was ook een heldere dag. Het was warm. Om toch iets beter te kunnen voelen wat ik die dag voelde, raad ik jullie aan om het nummer "Come on" van de band "Vondelpark" te luisteren :)
Monument Valley
Nu loop ik al wel heel lang met de droom om Cowboy te worden hoor, maar op dit specifieke punt in mijn leven miste ik mijn paard nog wel het meest. Komt misschien binnenkort in Australië wel dan. Tyson en ik waren hier maar heel even. De tijd drukt als je binnen 3 weken heen en terug moet (L.A.-Miami, Miami-L.A.), maar we konden nog wel even van het landschap genieten. Overigens was onze reisstijl wel goedkoop: Wij hebben voor tenminst $180 per persoon aan entree kosten bespaard door bij alle national parks na 2 uur s'nachts binnen te rijden. Dan zit er niemand in die hokjes. Mocht je het niet erg vinden om in de auto te slapen (en in zo'n omgeving wakker te worden) is dit dus wel een handige tip.
Verenigde Staten • New Orleans
Verenigde Staten • New Orleans
There is a house, in.
Don't know what they call this one though... Ik vond het wel een mooi krotje. Deze is ook gemaakt in het "French quarter" gedeelte. Oeps, ik moet blijkbaar nog meer zeggen vanwege de reglementen. Oke dan: Kennen jullie ook wel van die mensen die goed zijn in "in problemen raken"? Van die mensen die je haast niet anders kent dan worstelend in hun eigen zorgen. Van die mensen die op die manier misschien ook nog wel op hun mooist zijn. Ik vind dit huis een fysieke metafoor voor die mensen.
Artistic Sunset
Ik was met mijn hostel vriendinnen van de eerste week naar het Hyatt hotel gegaan. Zij hebben namelijk een jacuzzi op het dak en zolang je maar zelfverzekerd genoeg doorloopt, denken ze dat je daar te gast bent. Oké oké, best een goedkope actie, maar je moet toch wat op mijn leeftijd. Kunnen jullie zien hoe ik deze op het dak gemaakt heb? Zal ik het verklappen? Ik schiet hier de reflectie van een raam. Je kunt nog enigszins door het raam heen de stadsgebouwen zien, maar je ziet vooral de andere kan: De voorkant van het dak waar ook zo'n toeristische verrekijker voor het glas staat en men de zon ziet ondergaan achter een heuvel.
Eekhoorntje
Nog meer diertjes! Deze was in Sequoia, vlakbij mijn kampeer plek. Je moet je eten hier overigens in "Bear Boxen" stoppen, anders krijg je ook nog andere lieve diertjes die je eten willen opeten.
Coyote
Hoppa, snel de Mustang aan de kant zetten. Ik zag zojuist wel 2 "woestijn hondjes" lopen. Even sta ik oog in oog met het beest(je). *klik*. Ik heb niet zoveel verstand van fotografie, maar een camera met optische zoom kopen was wel een goed idee.
Verenigde Staten • Mississippi, Alabama, Louisiana
Verenigde Staten • Mississippi, Alabama, Louisiana
Voodoo town
Mijn Australische reisgenoot Tyson wilde graag naar "The voodoo part" van New Orleans. Dat is ook één van de dingen waar New Orleans om draait: Jazz, Voodoo en Mardi Gras. Dit gedeelte van de stad is erg gaaf, het heet "French Quarter" en ligt vlakbij de Mississippi river. Een goed moment om even een foto'tje te schieten met lange sluitertijd. (Op een container omdat ik nog steeds geen goed statief heb)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
