Dag 6: Even rust... Na alle ervaringen en indrukken van de afgelopen dagen lijkt het ons goed vandaag een dagje tot ons zelf te komen. We starten rustig, ik ga nog wat op cadeautjesjacht en we gaan d... Lees meer
MarianneV
Naam
Marianne Vekemans
Reviews
Foto's & tips
77
Blogs
32
Lid sinds
04 May 2010
Favorieten
Fav. werelddeel
Azië
Fav. land
Laos
Fav. stad
Luang Prabang
Mijn Motto
'Kijken, zien, meemaken....'
Over mijn camera
Type
Spiegelreflex
Merk
Nikon
Model
D90
Overige
Fototoestel Canon IXUS 970 IS en Sony DSC-130
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (77)
Een spannende...ervar
Iets buiten Battambang ligt een heel klein spoorlijntje, je kunt er op de fiets of met een taxi naar toe, waarover een bamboetrein rijdt. Het woord 'trein' moet je in dit geval niet al te letterlijk nemen! De bamboetrein is een soort plat vlot van bamboe, zoiets als een tuinscherm waarmee we in Nederland de nieuwsgierige blikken van de buren uit onze tuin houden. Steviger is het ook niet. Daaronder zitten 2 keer 2 wielen met een as ertussen. Om vooruit te komen zit er een klein dieselmotortje op; voor de ouderen onder ons, zoiets als het motortje van een Solex. Dat geheel loopt over een smalle treinrails. De Cambodjanen vervoeren daarmee hun vee en zichzelf om snel van A naar B te komen. Er is maar één spoor, maar het treintje gaat twee kanten op. Als je elkaar tegen komt volgt er een discussie voor wie het het zwaarst is om de trein van de rails te halen om de ander te laten passeren. In ons geval verloren wij: de anderen hadden de hele dag gewerkt en hadden zakken rijst bij zich. En onverzettelijke gezichten die spraken dat ze ècht niet voor toeristen zouden wijken! De rails is oud, mist soms een stuk en de delen sluiten niet echt geweldig meer op elkaar aan. Je schiet er met een rotvaart van zo'n 40 kilometer per uur overheen. Heel spannend! De gaten en de andere oneffenheden voel je dan heel goed. Zonder vering of kussentje komt dat hard aan voor onze verwende blanke billen!! Maar het is absoluut een geweldige ervaring.
Syndroom van Down
Heel veel zie je het niet, kinderen met het Syndroom van Down, ofwel een 'mongooltje'. Kinderen -en volwassenen- met een verstandelijke beperking worden in veel gevallen een beetje buiten de samenleving gehouden. Vaak gaan ze niet naar school en zijn later vaak aangewezen om te bedelen. We waren dan ook blij verrast op de school die wij bezochten een meisje met het Syndroom van Down aan te treffen dat -gewoon naar school ging. De leerkracht hield rekening met haar beperking, maar probeerde haar te leren wat binnen haar vermogen lag. De kinderen gingen meestal zorgvuldig met haar om. Fantastisch!
Kamungmeisje is niet.
Dit Kamungmeisje had ruzie met haar moeder. Zij moest, samen met een groepje andere meisjes, pinda's doppen, maar wilde niet en trok zich boos terug. De boze moeder zette haar uiteindelijk toch aan het werk. Dan ben je pas vier jaar...
Laatste blogs (32)
Dag 5: Gezelligheid en corruptie We worden weer met de landrover opgehaald en rijden als eerste naar de batikfabriek/markt ‘the Factory’ in Bakau, waar we wel twee houten schalen kopen, maar geen bat... Lees meer
Dag 4: Op stap in het achterland Vandaag weer op stap met Amadou en zijn broer, Yankuba. Over de stoffige rode zandpaden rijden we als eerste naar een grote basisschool, de Brufut Lower Basic School... Lees meer