EstherV

Bij het klooster in Sakya kwam ik deze vrouw tegen op de binnenplaats ... Ze had haar gebedskralen nog in haar hand, was misschien al biddend in slaap gevallen ...

Tibet • Himalaya

Mt. Everest ...

Het was 'a dream come true'... naar Tibet .. naar Mt. Everest .. Dag 19 van de reis was het zover; Rongbuk en de hike naar Everest base camp .. En dan maar hopen op helder weer .. Nou, denk niet dat ik mag klagen .. Deze foto is 's avonds gemaakt, met het laatste licht .. De bittere kou buiten voelde ik niet meer, ik was eindelijk bij deze prachtige berg .. wat een wonder van de natuur!

Israël

Aangrijpend....

4 mei was nog niet eerder zo aangrijpend... We bezochten in Jeruzalm 'Yad Vashem', het holocaust monument. Nu met de herdenking op 4 mei gaan mijn gedachten terug naar die ervaring. De 'Hall of remembrance'.. het beeld 'the silent cry' en 'the last march'... De slachtoffers hebben een naam gekregen... Maar wat het diepste indruk op mij heeft gemaakt daar was toch wel het kindermonument... Langs een railing lopen we op de tast door een verduisterende hal.. In het midden kaarsen, die door spiegels eindeloos worden weerkaatst, waardoor duizenden lichtpunten te zien zijn... Tegelijkertijd worden de namen en leeftijden opgenoemd van de anderhalf miljoen kinderen die gestorven zijn... Samuel 5 jaar... Eva 2 jaar... Naomi 11 jaar... het gaat maar door... alle pijn en ellende is te voelen.. hartverscheurend... Yad Vashem is een plek waar je weer even met beide benen in de realiteit wordt gezet... Hoe heftig was het om daar op die plek alle gezichten te zien, verhalen te lezen, pijn te voelen... Temidden van de mensen die nu nog generaties lang de gevolgen zullen voelen van dit zo onrechtvaardig drama.... Hoe kan je iemand veroordelen op zijn geloof of afkomst... het kan er bij mij niet in...

Israël

Immens....

Als je vanaf het noorden op Nablus af komt rijden over de heuvels dan is dit wat je ziet... Wat een megastad... het is een wirwar van straten waar onze (ervaren) chauffeur zelfs een paar keer verdwaalde... Er wonen meerdere bevolkingsgroepen maar de meerderheid is toch wel Palestijns. Misschien een wat onbekende stad, maar voor mij liggen er mooie herinneringen... we bezochten er een priester bij een kleine christelijke gemeenschap en raakten er in gesprek met Palestijnse jongeren. Over de uitzichtloze toestand en over de verzoening die maar niet wil komen... Maar ook over hoop en vriendschappen, in een stad met vele huizen en vele verhalen...

Israël

Onbegrijpelijk...

Hoe leg je het uit als je er geweest bent... hoe het voelt, die muur... hoe het is om daar langs te lopen. Dat er een plek is aan de andere kant waar je niet komen kunt... nou ja, ik kan er wel komen, gewoon naar het dichtbijzijnste checkpoint en dan gewoon naar de andere kant lopen. Maar dat is dus niet voor iedereen weggelegd... Banksy en andere kunstenaars hebben er mooie beeltenissen opgezet, om maar duidelijk te maken hoe heftig het is... want heftig, zo voelt het wel.. en onbegrijpelijk... Maar je moet er eigenlijk geweest zijn, vlakbij ook. En er langs lopen, zien, voelen...

Bhutan • Wangdue Phodrang

Grapje....

We rijden door de ‘black mountains’ in Central Bhutan en genieten van de prachtige omgeving. Langs de kant van de weg zien we dan opeens een groepje mannen. Daar, ‘in the middle of nowhere’ zijn zij bezig met een wedstrijd boogschieten en vrouwen en kinderen zitten eromheen te kijken en wat te eten en te drinken. We stoppen om even te gaan kijken en de hoofdjes van de kinderen draaien meteen onze kant op. Ik zie verschillende blikken.. verbaasd.. achterdochtig.. verlegen.. nieuwsgierig.. Rechts van mij lijkt een groepje kinderen ons nogal grappig te vinden. Ik versta niets van wat er gezegd word, maar de toon verraad grote lol… Als één van de jongens iets zegt beginnen alle kinderen te grinniken… Duidelijk een grapje… en de reactie van het meisje ernaast vond ik toen wel een foto waard….

Beautiful in blue....

In Bhutan wordt nog veel de traditionele kleding gedragen. Op de foto onze gids in haar prachtige outfit. De rok die zij draagt, de Kira, bestaat uit een langwerpige geweven stuk zijde die op een bepaalde manier om haar middel is gewikkeld. Daarop draagt zij een Toego, een soort jasje met lange mouwen. Op momenten dat de Bhutanese vrouw een heilige plek (een Dzong of een Chorten) binnengaat moet er nog iets worden toegevoegd aan de kleding. Op de foto is te zien dat zij over haar linkerschouder een soort sjerp draagt. Deze ceremoniële ‘sjerp’, een Rachung, is ook gemaakt van geweven zijde. De kleuren rood en oranje zijn vaak de overheersende kleuren die worden gebruikt. Is ze niet prachtig…!

Adembenemend...

Een wandelingtje omhoog, zo zou je het kunnen noemen, maar voor mij was het toch best een flinke klim…. We ondernemen de tocht naar Taktshang, ook wel genoemd ‘het Tijgersnest’, een Boeddhistisch klooster gebouwd boven op een uithangende klif. Het is een wandeling van een paar uur waarin we een hoogte van zo’n 500 meter overbruggen en ik moet eerlijk zeggen dat ik af en toe wel even zonder adem was… Ademloos van het lopen op het toch wel steile pad, maar aan de andere kant ook onder de indruk van het adembenemende landschap… Als er door een paar bomen door een uitkijkpunt was dan moest ik gewoon stoppen om dan een paar minuten verwonderd als aan de grond genageld te blijven staan… Wat was dit een waanzinnig mooi landschap… zo ongerept en puur.. ik vond het eindeloos genieten…

Lines of time....

Ze zat daar op een kleed op het gras, naast een groepje huisjes... Ander vrouwen, jonger dan zij, misschien wel haar dochters en schoondochters, waren aan het werk op de binnenplaats… Op schoot en naast haar kinderen, kleinkinderen en misschien wel achterkleinkinderen… Terwijl de jongere generatie het zware werk verrichtte lette zij op de kinderen en zo te zien had zij het prima naar haar zin…. Ze keek naar ons toen we aan kamen lopen, knikte en gaf ons een brede glimlach… Ze wees vol trots op de kinderen en gebaarde dat we best foto’s mochten maken… Mooi… dat was zij.. Zij straalde… Haar ogen, haar mond, haar haar, haar hele gezicht vertelde haar leven, haar verhaal… Lijnen van de tijd in haar gezicht… Het was een lang leven geweest, vol met hoogtepunten en vast ook dieptepunten… Maar zij straalde een gevoel van geluk uit, van trots en dat was prachtig om te zien…

Bhutan • Wangdue Phodrang

Colorful movements...

In de periode dat we in Bhutan waren hebben we twee Tsechus bezocht. Een Tsechu is een religieus festival ter ere van Guru Rinpoche (de man die ooit het Boeddhisme naar Bhutan bracht). Er worden Chams, religieuze dansen, opgevoerd. Deze Chams vertellen verhalen over het geloof en de oorsprong van het land. De dans die hier op de foto wordt uitgevoerd heet de ‘Pa Cham’, the ‘Dance of the Heroes’. De dans wordt opgevoerd om ervoor te zorgen dat gelovigen uit de mensenwereld geleid worden naar de aanwezigheid van Guru Rinpochu. De mannen zijn gekleed in rokken tot knielengte en hebben een gouden kroon op hun hoofd. In zijn linkerhand heeft hij een Drilbu (kleine bel) die ervoor zorgt dat slechte goden verdreven worden. In zijn rechterhand heeft hij een Damaru (kleine drum) waarvan men gelooft dat het geluid ervan spirituele energie geeft. Het was prachtig om naar te kijken... alle kleuren, geluiden en bewegingen… zo bijzonder…

Gluren.....

We bezochten de Paro Dzong, een prachtig gebouw waar we wel een hele tijd hebben rondgedwaald... We kwamen er ook een jongetje tegen, gekleed in een traditionele gho. Hij speelde een spelletje met ons en rende steeds weg als we een foto van hem wilden maken, verstopte zich achter een paal of verstopte zijn gezicht achter zijn handen... Maar dan toch kon hij het niet laten om even door zijn vingers te gluren, want nieuwsgierig was hij ook wel...

Heel even afgeleid...

Nog steeds in de kerk tijdens de dienst.... Niet iedereen was aan het spelen. er werd ook geluisterd... ook door sommige kinderen. En als er geen plek meer was in de banken dan werd er wel een een plekje gezocht bij de deur of, in dit geval, in het gangpad. Dit meisje had een plekje gevonden tegen één van de banken aan en zat geboeid te luisteren naar wat er verteld werd..... Ze was alleen heel even afgeleid... door iemand met een grote fotocamera....

Ieder z'n ding tegen.

Nog meer verveling in de kerk.... Wat me opviel tijdens de kerkdienst was niet zozeer dat de kinderen zich gingen vervelen, maar meer eigenlijk dat zij gewoon hun eigen ding gingen doen. Ze liepen in en uit de kerk, zaten te spelen of gingen gewoon voorin de kerk op het podium hangen. Toch een verschil in cultuur, hier wordt er van je verwacht dat je stil zit en luisterd...... Dit jongetje had wel genoeg gehoord en was languit op het podium gaan liggen... af en toe vielen zijn ogen zelfs bijna dicht. Dat ie niet in slaap ging vallen zorgde zijn zusje wel voor... zij was namelijk bezig over haar broer heen te stappen en te springen... ze had de grootste lol.... tja... ieder z'n eigen ding tegen de verveling....

Me and my slipper....

Stel je bent een klein meisje en je zit al meer dan twee uur in een kerkdienst... Dan ga je je toch vervelen.... ja toch...! DIt meisje had er ook duidelijk haar aandacht niet meer bij... Ze zat achterstevoren in de bank, op zoek naar iets interessants... iets spannends... En ik kan het me helemaal voorstellen: dat je je als kind gaat vervelen en dan gewoon je eigen ding gaat doen..! Maar eh... wat ik me dan weer niet kan voorstellen is dat je dan van verveling met je slipper in je mond gaat zitten.... eh... honger misschien...

Rrrrrreuze...nieuwsgi

Ik weet niet hoe anderen dat ervaren hebben maar ik vond de mensen in Uganda bijzonder en toegankelijk. Altijd vriendelijk ook... De kinderen waren op sommige momenten iets terughoudend (maar ja, wat wil je als je nog nooit in je leven een blanke hebt gezien....!). Maar over het algemeen waren de kinderen ook heel open en geinteresseerd in ons... En vaak waren de jongens die we tegenkwamen toch wel rrrrrreuze nieuwsgierig...! Deze jongens hadden door dat ze een foto terug konden kijken nadat hij gemaakt was en ze vonden het dan ook heel leuk om 'in the picture' te komen zodat ze daarna hun eigen gezicht terug konden zien.... Ze vonden het helemaal leuk...!

Even contact.....

Zomaar een meisje dat ik tegenkwam in het dorpje bij Lake Victoria... Zij keek me wel bijzonder aan... Argwanend... boos.. bedenkelijk... nieuwsgierig... twijfelachtig... ernstig... Het kan van alles geweest zijn... Ik kon haar niet vragen wat haar gedachten waren. want we spralen beide een andere taal... Toen ik haar de foto even later liet zien verscheen er wel een glimlach op haar gezicht... En ook al spraken we elkaars taal niet, toch hadden we even contact... In de ene blik en die glimlach hebben we elkaar toch even ontmoet.....

Lekker nonchalant...

Bij aankomst in het dorpje Buhemba, in het uiterste oosten van Uganda, worden we enthousiast ontvangen... Een tiental meisjes in blauwe jurkjes en mutsjes op dansen en klappen voor ons en zingen ons een welkomslied toe. Daarna beginnen de speeches door belangrijke personen van het dorp. Dit meisje was even daarvoor voor ons aan het zingen en dansen geweest en haar taak zat er nu dus op.... Ze was dus maar even aan het uitrusten op een stoeltje en ik vond haar nonchalante houding wel erg grappig....

Mooi van buiten en va

Een portret van Loyce.... Loyce was tijdens onze reis de coördinatrice in Uganda. Zij heeft gezorgd dat het ons aan niets ontbrak en regelde de bezoeken die we deden aan de projecten van de Ugandese vrouwen. Maar bovenal was zij een mooie vrouw.... mooi van buiten en zeker in het bijzonder mooi van binnen... Zij zet zich keihard in voor de rechten van de vrouw in Uganda, als zij iets vastheeft laat ze niet zomaar los.... Haar krachtige, vriendelijke, zorgzame en behulpzame karakter straalde als een zonnestraal ons elke dag tegemoet.... Haar te mogen ontmoeten is een ervaring geweest met een gouden randje....!

Strong and powerful..

Onze reis naar Uganda had een thema: vrouwenrechten. Twee weken lang hebben we samen geleefd met tien Ugandese vrouwen uit Lwangosia..... Zij zetten zich in Uganda in voor de rechten van de vrouw. In de eerste week hebben zij ons hun projecten laten zien. We bezochten weduwen die opkomen voor hun rechten en alleenstaande vrouwen die vechten voor goede educatie voor hun kinderen. Ook zagen we de hulp bij de barre omstandigheden in de gevangenis en bij gevolgen van ziektes als HIV/AIDS.... Het waren bijzondere ervaringen waarin wij hebben gezien hoe sterk deze vrouwen zijn, Zij hebben een visie, hoop in hun gedachten en een krachtig beeld voor ogen voor een betere toekomst voor Uganda.... De tweede week hebben wij de vrouwen mee op reis genomen door Uganda. De prachtige natuur daar en de dieren in het Nationale Park.. zij hadden het nog nooit gezien... De twee weken zijn bijzonder geweest... De reis heeft aan beide kanten ogen geopend over de verschillen in wie we zijn en wat ons bezighoudt... Maar ook dat we samen sterker zijn en elkaar kracht kunnen geven, alleen al door tegen elkaar te zeggen: "Je mag er zijn.. er is geen verschil tussen ons, wij zijn gelijk...!

Gewoon op je hoofd du

Ik plaatste laatst een foto van twee jongetjes die op een fiets een lading hout vervoerden. Fransje ('Sidonius') plaatste er de volgende opmerking bij: "Waarom zie je nou nooit meisjes met fietsen of karren, maar altijd zware dingen op hun lichaam dragen?" Dus ik meteen op zoek in al mijn foto's naar een meisje met een kar of fiets met bagage... en inderdaad... niet gevonden.... De vrouwen dragen spullen veelal op hun hoofd. De bos takken die dit meisje draagt moet nog wel wat ondersteund worden, maar soms dragen de vrouwen ook wel dingen los op het hoofd zonder daarbij de handen te gebruiken... Het zal wel iets zijn wat je als kind al leert en dan nooit meer verleerd.... Ik vind het ieder geval bijzonder en zeker ook bijzonder knap hoe deze vrouwen dit kunnen....!

Oeganda • Queen Elizabeth NP

White spots....

We reden door het Queen Elizabeth National Park en opeens remt de bus... Een aantal waterbokken rechts van ons... Het mannetje met zijn grote horens valt meteen op... prachtig...!! Gelukkig blijft hij even staan en kunnen we genieten van dit mooie beest... Het mannetje draait ook zijn kop nog naar ons toe en zo zien we ook mooi zijn witte vlekken. "De oren zijn groot en wit, met zwarte punten. Een witte streep loopt van de wenkbrauw langs de snuit tot het oog. Rond de snuit en de lippen zit een witte vlek. Over de keel, haast van oor tot oor, loopt een witte kraag. Ook heeft hij een ronde witte ring op zijn achterwerk" (Bron: wiki)

Een verlegen glimlach

Ik was foto's aan het maken van de kinderen bij de school in Lubango die wij bezochten. Dit jongetje bekeek mij van een afstandje en vond mij, met mijn gote camera in mijn handen, best een beetje eng geloof ik.... Een beetje verlegen hield hij zijn handen voor zijn gezicht en keek mij met grote ogen aan... Maar toen ik naar hem lachte en zwaaide verscheen er toch een glimlachje en zijn ogen lachten ook wat mee... Het was best wel een mooi en lief moment....

Twee stokjes en wat..