Noodweer in Cooper Bay
Antarctica
Poolgebieden
Dalix
Noodweer in Cooper Bay
Het is prachtig weer op South Georgia. Na het ontbijt staan we op het dek van het schip de Plancius en genieten van de zon aan een blauwe, windstille hemel. Deze dag gaan we met de zodiacs bij Cooper Bay aan land om een groep macaroni pinguïns te bezoeken. Iedereen is opgewonden en kijkt er enorm naar uit.
Plotseling ontstaat er een luidruchtige discussie tussen de expeditieleider en de kapitein van de boot. Meer mensen mengen zich in deze woordenwisseling en al gauw wordt het een kleine chaos. Wat is hier aan de hand? We begrijpen dat de kapitein niet wil dat we aan land gaan. ‘Onverantwoord’ is zijn boodschap. Er komt noodweer aan. Rolf, de expeditieleider, twijfelt, maar onder druk van een groep Amerikaanse toeristen, die zegt hier niet voor niets veel geld voor betaald te hebben, besluit hij dat we ons om één uur bij de zodiacs moeten verzamelen. Mijn vriendin en ik zijn er erg blij mee, er is immers geen vuiltje aan de strakblauwe lucht.
Met tien zodiacs gaan we aan land. Het is een flinke klim over een berg van ijs en sneeuw en na zo’n anderhalf uur komen we bij de kolonie aan. Het is nog steeds goed weer en we genieten van het groepje pinguïns dat luid schreeuwend een kleine voorstelling lijkt te geven.
We zien de lucht betrekken, het gaat wat harder waaien en de eerste regendruppels zijn voelbaar. Maar we maken ons geen zorgen en gaan verder met het fotograferen van deze maffe beesten met hun gele kuif. De lucht is inmiddels donkergrijs en het waait nu best wel hard. Op dat moment komen er drie expeditieleden de berg opgerend en schreeuwen dat we onmiddellijk naar beneden moeten komen.
Het weer is nu volledig omgeslagen. Het waait enorm, regent hard en het kost ons veel moeite om weer naar beneden te komen. Daar zien we op dat moment twee zodiacs aan land komen. Vreemd, we waren toch allemaal aan land? En nu blijkt pas hoe ernstig de situatie is. Blijkbaar waren ze al begonnen met het evacueren van mensen. Aangekomen bij het schip bleek dat de 'gangway', een metalen trap om van de zodiacs weer aan boord te komen, volledig vernield was. Er was dus geen enkele mogelijkheid om weer aan boord van het schip te komen.
Ik zal het moment nooit vergeten dat vader en zoon uit Zwitserland uit de zodiac stappen, volledig verkleumd, en pa zijn daypack openritst om er vervolgens zo’n 25 liter water uit te gooien. Zijn peperdure Nikon apparatuur had de tocht niet overleefd. Er zou deze dag nog veel meer apparatuur sneuvelen. Het expeditieteam zet tenten op en we krijgen allerlei oefeningen om ons warm te houden. Een man is onderkoeld geraakt en wordt door het team verzorgd. De Russische bemanning is op dit moment, blijkt later, de gangway aan het repareren, hetgeen veel tijd kost.
We kunnen niet dezelfde weg terug naar de boot afleggen, daarvoor zijn de golven te hoog. Dus vaart de kapitein het schip naar de andere kant van de baai en beginnen we ons klaar te maken voor de barre tocht. Wij helpen de oudere mensen in de zodiacs en gaan met de laatste zodiac van het eiland. In de zodiac proberen we zo goed mogelijk onze daypacks en elkaar te beschermen. De zodiac klotst heen en weer en de koude regen doet pijn in ons gezicht. Na een half uur hebben we het schip bereikt en worden we door de bemanning aan boord gehesen. Er is warme chocolademelk met rum. Na een tijdje check ik onze camera’s. Het blijkt dat ze het avontuur overleefd hebben. En wij gelukkig ook. We hebben een belangrijke les geleerd....vertrouw altijd op de kapitein.
Foto's
