De witte wondere wereld van Antarctica
Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica
Pkbergen
De witte wondere wereld van Antarctica
In november 2012 scheep ik in op de Sea Spirit van Quark Expeditions voor de klassieke route naar het schiereiland van Antarctica. Een schip van 90 meter lang met 6 decks. Er zitten 70 passagiers op de boot en 67 personen aan staf. Het is een expeditie cruise. Dit betekent dat we niet alleen op het schip blijven, maar ook aan land kunnen gaan bij Antarctica als de omstandigheden dat toelaten.
Tijdens de oversteek van de beruchte Drake Passage is er continue iets te doen. Safety briefing staat voorop. Ook worden reispillen, laarzen en warme poolparka´s uitgedeeld. De biologen die mee zijn geven interessante lezingen over zeevogels, pinguïns etc. De Drake is mild met slechts golven van vier meter. Voor mij is het in ieder geval genoeg om horizontaal op mijn bed te blijven liggen. Met crackers, appels en ginger ale probeer ik mijn maag vol te houden.
Op de eerste dag bij Antarctica is het perfect weer, dus we kunnen de eerste landing maken. Gehuld in regenbroek, speciale gedesinfecteerde laarzen, poolparka en reddingsvest word je met een zodiac vanaf het schip naar het vaste land gebracht. Als je het schip verlaat moet je jezelf afmelden met een pinpas. Als je weer terugkomt, meld je jezelf weer aan. Zo weet de staf zeker dat iedereen weer terug is gekomen van het vaste land.
De eerste landingsplaats is Paradise Bay. Een extreem blauwe lucht, wit landschap met een zwarte zee zonder golfjes, zodat het een spiegel lijkt. Met de sneeuwschoenen wandelen we naar eerste Gentoopinguïns. Ze zien de mens niet als bedreiging en komen nieuwsgierig heel dichtbij. De sneeuwschoenen zijn noodzakelijk, want zonder deze ‘tennisrackets’ zak je tot je knieën in de sneeuw en dat is precies een gat waar de pinguïns in kunnen vallen en vast komen te zitten.
De volgende landing is in Neko Harbour. De favoriete plek van de expeditieleider Shane; een stoere man met baard die je zo neer zou zetten in een zeeroverfilm. Het uitzicht op witte gletsjers en het zwarte spiegelende water is hier zo mogelijk nog mooier. En het krioelt hier van de gentoopinguïns die druk bezig zijn met paren en nesten bouwen.
Omdat het weer vandaag zo gunstig is, besluit de staf dat Neko Harbour onze plek is om te kamperen op Antarctica. Met een schop graaf je een kuil om in te liggen, matje op de sneeuw en daarop een speciale slaapzak met aan de buitenkant een ivvy bag om te beschermen tegen de kou. Ik heb drie paar sokken aan, vier broeken en vier lagen bovenkleding. Heel de nacht lopen de pinguïns heen en weer langs je slaapzak. Slapen doe ik nauwelijks. Veel te leuk om te kijken naar de pinguïns met op de achtergrond het onweergeluid van afbrekende gletsjers.
Wij zijn geluksvogels die tijdens deze expeditiecruise zeven landingen kunnen maken om te genoten van drie soorten pinguïns; gentoo, kinband en adelie met de volgende hoogtepunten:
Cuverville Island: het IJslandse Jokulsarlon keer honderd. Een enorm gletsjermeer met drijvende ijsschotsen en ijsbergen die tot de meeste fantastische ijsbeelden zijn gevormd.
Deception Island: Hier zijn restanten van een woongemeenschap, walvissenfabriek en vliegveld. Als we binnen willen varen is de kapitein verrast door het vele landijs in de krater. We varen zo op het landijs af, waarbij je denkt: ‘Wat gaat hier gebeuren?’. Het schip is geen ijsbreker, maar met een heel rustige snelheid vaart het schip door het landijs dat een halve meter dik is. Fantastisch om het scheurende ijs te zien en horen. Zelfs al het personeel van het schip loopt uit om getuige te zijn van deze unieke gebeurtenis.
Bailey Head: Na vier dagen zon hebben we eindelijk Antarctisch weer; wind, kou en sneeuw!!! Een van de moeilijkste landingen waar zelfs de stafleden nog nauwelijks geweest zijn. Er is zwart lavastrand en 200.000 kinbandpinguïns. Je ziet ze uit de zee komen, het land op klauteren, stenen zoeken om een nest te bouwen en een enkeling zit al op haar ei.
Drie keer wordt het reisplan vanwege de vele ijsvorming aangepast. Als alternatief organiseert de staf zodiac cruises waarbij we langs de ijsbergen en tussen de ijsschotsen varen om het blauwe ijs van dichtbij te zien en zeehonden (Crabeater, Weddel seal en zeeluipaard) te spotten. En tijdens het varen kijkt de staf continue uit naar zeevogels en walvissen. Als er iets gespot is, wordt dit rondgroepen op de radio. Tijdens het diner sprint de hele eetzaal leeg om orka´s en minky whales te zien. Sneu voor de mensen die in het restaurant werken, maar wel hilarisch om te zien. De keuken op het schip is overigens prima. Drie keer per dag worden we vetgemest inclusief een Antarctica BBQ en de hele dag kan je drinken wat je wilt, staan er koekjes en fruit en rond vijf uur is het snacktime. Wat een verwennerij op dit schip met alleen maar enthousiaste mensen.
Bij Lemaire Channel wordt de polar plunge georganiseerd. Meer dan twintig passagiers durven het aan om in het water te springen dat 2 graden is. Wat een bikkels!!
Wilhelmina Bay: Aan het einde van onze zodiac cruise volgt er spectaculair nieuws over de radio. Er is door de whalewatcher een emperorpinguïn gespot. Die leeft hier normaal gesproken helemaal niet. De staf raakt helemaal in extase, dus in vliegende vaart naar de emperor die 90 centimeter groot kan worden.
En dan is het tijd voor de terugreis. De eerste dag Drake Passage is verre van fijn. Dus mijn bed is mijn grootste vriend op deze dag. Tegen windsnelheden van 65 mijl en golven van 13 meter is mijn maag niet bestand.
Als bonus maakt de kapitein het mogelijk om tot twee mijl langs Cape Horne. We blijven tegen elkaar zeggen how lucky we zijn tijdens deze reis. Voor de laatste keer geeft Shane een recap die eindigt met het tonen van de dvd van de ongeveer 100 leukste foto´s van deze trip. Hoe trots ben ik dat er ongeveer 10 van mijn foto´s geselecteerd zijn!
Foto's
