Marlborough Sounds en Abel Tasman NP
Marlborough, Nelson, Kaikoura
Nieuw-Zeeland
Deanbanffer
Marlborough Sounds en Abel Tasman NP
Hi there, how are you doing, how is it going?....... Dit zijn de standaard zinnen waar een Kiwi ons mee begroet, altijd hetzelfde. Antwoord wordt alleen niet verwacht.....
Sorry dat we jullie zo lang hebben laten wachten op onze nieuwe avonturen, maar we waren letterlijk even afgesloten van de wereld...
Op 17 december zijn we met de Interislander vertrokken vanuit het Noordereiland naar Picton op het Zuidereiland. We hadden de afvaart om 10.30 en de vooruitzichten voor het weer waren gemiddeld, dus geen ruige zee. Wij blij, want het kan blijkbaar nogal spoken op de Cook Strait. Helaas werd het na een half uurtje dus toch best wild en was Anouk al zo erg misselijk, even blijven stilliggen en wat frisse lucht deed tegen het einde gelukkig wel goed. Maar dit doen we dus nooit meer.
We zijn vertrokken met slecht weer, maar naar mate het Zuidereiland dichterbij kwam trok de lucht langzaam open en hadden we weer zon!
Eenmaal aangekomen in Picton konden we na 2 uurtjes wachten met onze watertaxi naar ons hotel worden gebracht in de Marlborough Sounds. Hier kon je namelijk niet met de auto komen en was een kwartiertje varen. We waren hier blij verrast met ons hotel gelegen aan de Portage Bay, supermooi uitzicht op de baai vanuit ons balkon en een ruime kamer.
Volgende dag zijn we met een andere watertaxi afgezet aan het begin van de beroemde Queen Charlotte Track en hebben we een track gelopen van 10,5km naar een andere baai. Mooie route en weer heel veel verschillende vogels gezien zoals de Weka, een vogel die alleen in NZ voorkomt en een soort van kruising is tussen een kip, kiwi en een soort prehistorische vogel, bijzonder beest. Schijnt trouwens een echte lunchsteler te zijn hoorden we later;)
De volgende dag zijn we weer met de watertaxi vertrokken terug naar Picton om onze nieuwe huurauto op te halen, dit keer een Ford Focus. Het duurde onwijs lang bij dat kantoor waardoor we pas om 10.00 zijn gaan rijden richting Abel Tasman National Park. Deze rit was best lang over een slingerdeslang weg op weg naar Kaiteriteri, de namen zijn hier af en toe wat lastig uit te spreken..... Jullie kunnen je indenken dat er soms vreemde dingen uitkomen:)
We moesten om 13.30 weer met een watertaxi naar ons volgende hotel worden gebracht, alleen was het dit keer een tochtje van maarliefst 1,5 uur, met ruige zee.... Joehoe, weer varen en allebei geen zeebenen...
Na een bumpy ride van 1,5 uur, soms vloog het water gewoon over de boot heen zo hoog vlogen we over de golven de lucht in, kwamen we aan bij het strand waar onze lodge achter lag. Onderweg trouwens nog wilde zeehonden gezien, dat was dan weer wel leuk. Verder was het onderweg proberen niet misselijk te worden...
Aangekomen op dat strand was de lucht zo donker dat het al snel begon te regenen. Overal bij het hotel was het zand, niets verhard dus jullie kunnen je vast indenken hoe dat eruit zag. De koffers waren uit de watertaxi getild, want we moesten door het water heen naar het hotel. Bij de receptie aangekomen bleek het weer voor de komende dagen niet te veranderen, voor de volgende dag was er zelfs severe wheather opgegeven, oftewel heel slecht weer. Dat bleek wel want het is die nacht enorm gaan regenen tot de volgende dag 14.00 ongeveer. Leuk als je in een gebied zit waar alleen stranden zijn, in het hotel geen tv, geen internet, want ja het is een eco resort. Dus vandaar zo lang geen bericht van ons.
Zoals gezegd werd het vanaf 14.00 uur mooi weer, het trok ineens helemaal open. Dus wij snel naar buiten en hebben nog een mooie wandeling gemaakt naar een verlaten strand in het Abel Tasman Park. We zijn toen toch nog zo'n 4 uur onderweg geweest.
Uiteindelijk zouden we hier 3 nachten blijven, maar hebben we dit zelf veranderd naar 2 nachten en alvast een extra nacht geboekt op de volgende locatie, Hokitika, gelegen aan de westkust. Wij wilden hier echt graag weg, want het was weer gaan regenen. Dus zijn we gisteren met de watertaxi vertrokken richting Kaiteriteri op wederom een zeer ruige zee. Helaas is Dennis dit keer behoorlijk ziek geworden en heeft hij zich de rest van de dag beroerd gevoeld.
Anouk moest dus de gehele dag rijden wat een rit was van zo'n 6,5 uur, maar we zijn gisteren avond veilig aangekomen in onze mooie nieuwe locatie. Onderweg nog wel 1 stop gemaakt bij Punakaiki, de pannenkoekenrotsen (Pancake Rocks), erg mooi.
De zon scheen weer en we waren weer op een nieuwe locatie!!
Dat was het weer voor nu, tot snel weer allemaal en we kijken uit naar jullie berichtjes!!!
Liefs Dennis en Anouk vanuit een zonnig NZ
Foto's
