Tegenvaller

Door: Ingevalk

Geplaatst op Mar 30, 2009

Van Rotarua naar Tauranga was maar anderhalfuur rijden. Op internet hadden we diverse touroperaters bekeken die dolfijnentours aanboden. Ze verschilden allemaal niet zoveel onderling en 1 ding hadden ze in ieder geval gemeen; ze vertrokken allemaal rond 8.00u uit de haven. Dat zou betekenen als we nog wilden boeken en de koffers naar de accommodatie brengen dat we om 5.30u ofzo zouden moeten vertrekken. Of we konden de plannen beetje omgooien en een dag later in de ochtend op de boot gaan en die dag niet in 1 keer doorrijden naar de Bay of islands, maar net boven Auckland een overnachting zien te regelen. Dat scheelt ook weer een wekker zetten!
Halverwege de ochtend kwamen we bij het motel aan. Uiteraard was men nog niet klaar met schoonmaken, dus we zijn naar de stad gewandeld. Op de boulevard kwamen we al snel een boekingsburo tegen en zijn daar maar eens gaan informeren. Bleek gelijk dat het maar goed was dat we niet vroeg waren vertrokken die ochtend, men was vandaag niet uitgevaren vanwege de zware wind op open zee. Maar voor morgen zag het al veel beter uit. Dus gelijk maar geboekt. We hadden nog een hele dag voor de boeg dus in het visitor center even gekeken wat de wandelmogelijkheden waren in de buurt. Over de brug van Tauranga (dat veilige haven betekent) ligt Mount Maunganui die de haven van Tauranga beschermt (vandaar). Rond deze heuvel (het is dus geen berg; ongeveer 232m hoog) kan je wandelen en uiteindelijk naar de top lopen. Het bleek al snel een druk bezocht pad te zijn. En een bijzonder mooie wandeling met veel uitzichten op de zee. De klim omhoog viel absoluut niet mee en was op sommige punten stijl omhoog. Maar uiteindelijk konden we de vlag boven neerzetten. En een super uitzicht kado. De weg naar benee ging een stuk vlotter. Dik twee en een half uur later melden we ons weer op de kamer. ’s Avonds op de boulevard gezellig gegeten.
Voor die ochtend moesten we wel een wekker zetten, want we werden om 7.30u in de haven verwacht. Het had de hele nacht geregend maar we begonnen de ochtend zowaar blauw met een heel iel zonnetje. Veelbelovend.
De haven en de boot was snel gevonden en we waren niet de enigen die al stonden te wachten. Twee Engelse meiden stonden ook klaar. En toen begon het wachten. Eerst waren wij gewoon nog te vroeg maar op den duur was de schipper gewoon laat. Veel te laat. E’s Avonds op de boulevard gezellig gegeten.
Voor die ochtend moesten we wel een wekker zetten, want we werden om 7.30u in de haven verwacht. Het had de hele nacht geregend maar we begonnen de ochtend zowaar blauw met een heel iel zonnetje. Veelbelovend.
De haven en de boot was snel gevonden en we waren niet de enigen die al stonden te wachten. Twee Engelse meiden stonden ook klaar. En toen begon het wachten. Eerst waren wij gewoon nog te vroeg maar op den duur was de schipper gewoon laat. Veel te laat. Eén van de meiden ging toch maar eens bellen. Bleek het opnieuw gecancelled te zijn. Wij hadden geen contactgegevens achtergelaten, dus hij kon ons gisteravond niet bereiken. Dat was ff een domper. Het zag er toch echt prima uit en tuurlijk op zee is het vaak net even anders, maar toch niet nu. We konden bij het burootje ons geld terugkrijgen.
Dit bracht onze plannen ook weer in de war. Ik had gisteren al een motel geregeld in Orewa. Gelukkig kon ik die zonder kosten cancellen. Maar het bleek iets moeilijk te zijn om in Russel iets te vinden. Juist dit weekend is er een cycle tournament en andere festiviteiten rond het stadje. Ondereweg nog een paar accomodaties gebeld, maar zonder geluk. Uieindelijk maar het visitor centre van Russel gebeld. Ik kreeg Tony aan de telefoon en ik kon haar over een half uurtje weer bellen en dan hoopte ze wel iets gevonden te hebben. Ondertussen waren we Auckland ook al voorbij (da’s ook een never ending rondweg, oei dat kan nog leuk worden als we maandag het Hyatt moeten vinden down town EN de auto inleveren..!). Ergens in een dorpje weer een payphone opgezocht en Tony teruggebeld. Nou we hadden geluk even buiten het dorp had ze een kamer voor ons gevonden. Met seaview nog wel.
Russel bereik je het snelst via de ferry van Opua. En dan heb je al zicht op de bay of islands, de bootjes en de haventjes. Het dorp zelf is echt bijzonder schattig of pittoresk zoals je wilt. We blijken een loft te gaan betrekken. Boven de garage gebouwd helemaal vrij van alles en iedereen, prachtige openslaande deuren met een veranda die een prachtig uitzicht heeft op zee en als we de weg aflopen komen uit bij een klein strandje ingebed tussen de rotsen.
Van Tony hebben we een aantal folders gekregen van operators die ook dolfijnvaarten uitvoeren en aan de hand daarvan hebben we een zeiltocht uitgekozen. Een hele dag op het water langs de Bay of Islands en ondertussen ook op zoek naar dolfijnen.

´s Avonds zijn we weer naar het dorp gegaan. Langs het water gelopen en ondertussen de restaurantjes bekijken die aan het water liggen. Uiteindelijk gekozen voor een visrestaurant met zitjes buiten onder de boom en uitzicht op de baai. Ultiem mooie zetting, want we zitten aan de zonsondergang kant van het (schier)eiland. Op een bord worden aan ons de vissen gepresenteerd die op het menu staan. Vandaag binnen gehaald!

Vanmorgen, zaterdagochtend zijn we naar het strandje gewandeld en hebben heerlijk in de zon gelegen. Zodadelijk gaan we naar het dorp. Het is vandaag een feestdag en ben benieuwd wat ze allemaal gaan doen. Ook gaan we kijken of we ook zondagnacht nog hier in Russel kunnen blijven. Het is hier heeeerlijk.