Van Hahei naar Raglan

Door: MMeijaard

Geplaatst op Oct 17, 2012

Sweet as. Het stopwoordje van elke Nieuw-Zeelander hier en nu ook van mij. Het betekent zoiets als ‘oké’, of ‘goed’. Je kan het bij elke gelegenheid wel zeggen.

Hallo allemaal!

Op dit moment zit ik op een heuvel, tussen allerlei bomen, palmbomen en varens, in een prachtige lodge, aan de kust van Raglan. Raglan is nog kleiner dan Breskens maar ‘surf capital of New-Zealand’! Een hele hoop prachtige stranden hier, mooie golven, mooi dorpje en natuurlijk ook mooie mensen. Daarover later meer!

In Auckland heb ik mijn verjaardag gevierd. Hartstikke gezellig! De dagen erna was het prachtig weer en hebben we heerlijk in het park gelegen, in de zon gezeten, een paar luie dagen. Die zijn zeker ook wel eens welkom. Op dinsdag 6 maart ben ik vertrokken naar de Bay of Islands in het noorden. De busreis er naartoe was al hartstikke leuk; we zijn gestopt bij een prachtige waterval, onze buschauffeur vertelde vanalles onderweg en de uitzichten zijn sowieso overal bewonderenswaardig.

Aangekomen in het dorpje Paihia hadden we een geweldig hostel, met een binnenplaatsje, leuk terrasje, een jacuzzi, op een steenworp afstand van het strand. Echt een vakantiegevoel daar, zeker vergeleken met het hostel in het centrum van Auckland. Een hele leuke avond gehad. De volgende dag gingen we met een bus naar Cape Reinga, het meest noordelijke punt van NZ, waar de Tasmaanse Zee en de Stille Oceaan met elkaar in botsing komen. Erg mooi! Verlaten stranden, midden tussen enorme groene heuvels, onherbergzaam gebied, prachtig! Daarna richting grote zandduinen waar we vanaf zijn gevlogen met een bodyboard! Dat ging razendsnel, het was echt superleuk! Ik ben wel drie keer naar boven geklommen voordat ik echt niet meer kon. Vervolgens met de bus over het strand, de 90 Mile Beach, teruggereden. Op het strand gingen we nog mosselen zoeken; Nieuw-Zeelandse mosselen zijn een soort kokkels en stoere Bressiaonder dat ik ben, heb ik er een paar gegeten op het strand, tot afgrijzen van sommige medepassagiers.

Na de Bay of Islands ben ik teruggegaan naar Auckland, maar de volgende dag meteen weer verder gegaan. De bus bracht me naar de Coromandel, een mooi gebied in het oosten van Nieuw-Zeeland. In het dorpje Hahei heb ik genoten op de Hot Water Beach: een strand waar je kuilen kunt graven waar dan vervolgens warm water uitkomt, soms te warm om in te zitten! Wat een natuurverschijnsel. Bijzonder. Vervolgens zijn we gaan kayakken in de zee, in de baaien rondom Hahei. Dat was echt sú-per-mooi. Je gaat van het ene prachtige strandje naar het andere, met grotten, mooie bomen, rotsen…Daar ook een bezoekje gebracht aan de Cathedral Cove, een groot gat in de rotsen waar je door kunt lopen, het schijnt op een kathedraal te lijken. Het was in ieder geval enorm mooi! Kortom, een geslaagde dag!

Vanuit Hahei op zondag 11 maart naar Raglan vertrokken. Daar aangekomen heb ik meteen maar een surflesje meegepikt. Dat was echt zo leuk! Goeie instructeurs, mooi strand, echt, ik vond het zo leuk! De les duurde drie uur waarvan ruim anderhalf in het water denk ik. Ik heb meerdere malen op mijn board gestaan en had de boel redelijk onder controle. Dat smaakt naar meer! Woensdag ga ik weer een les volgen en dan gaat er een fotografe mee die in het water professionele foto’s van je maakt! Dus het bewijs volgt.

Nu zit ik op m’n gemak in het hostel, wat zoals eerder gezegd echt prachtig is. Ik blijf drie dagen in dit hostel buiten het dorp en vervolgens blijf ik nog vier dagen in het dorp in een ander hostel. Dan kan ik wat makkelijker eens boodschappen doen of wat gaan drinken. Vanuit hier is dat lastig. Bovendien is internet duur en ik heb geen bereik, dus je zit wat afgelegen. Maar dat heeft zijn charme! En het is zo mooi hier, ik wil hier nog even blijven. Raglan is echt een heel ‘chill’ dorp, iedereen die hier rondloopt ziet er enorm relaxed uit, mensen zitten op hun gemak in het gras te lezen, zijn aan het skateboarden, lopen hier in surfkleren door het dorp. Ik vind het hier prachtig en ben blij dat ik een week blijf. Zondag word ik opgepikt door mijn busorganisatie en die brengen me naar Waitomo.

O ja, wat ik zo leuk vind aan Nieuw-Zeeland is dat het weliswaar een Engelstalig land is, maar alle plaatsnamen ook zo exotisch klinken: Hahei, Paihia, Waitomo, Tongariro, Rotorua…

Het is hier echt héél leuk en ook al reis je alleen, je bent nooit alleen. Elke dag kom je nieuwe mensen tegen. Omdat iedereen op doorreis is, zijn het vaak vluchtige contacten, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Hartstikke gezellig om altijd weer nieuwe verhalen te horen!

Tot de volgende!

Maria