Hier een plaatje van het leven zoals het is op Rarotonga :-)

Interessant om te horen vond ik dat de vrouwen het land van hun moeders erven. Voor de mannen is het dus belangrijk om een vrouw met grond aan de haak te slaan, willen ze ergens kunnen wonen, want gronden of huizen komen niet zomaar te koop.
Over het algemeen doen vrouwen huishoudelijke taken, maar ze werken ook vaak buiten het huishouden. Traditioneel wordt respect betoond aan vrouwen vanwege hun rol als echtgenotes en moeders. De vrouwen beheren het land, de gewassen en de financiële middelen van het gezin. Met betrekking tot kerk- en dorpsverantwoordelijkheden dienen Cook Islander-vrouwen als primaire beheerders van religieuze en gemeenschapszaken.

Wat ik in dit daglicht ook erg frappant vond is dat geweld tegen vrouwen en kinderen diep geworteld is in de samenleving van de Cook Islands.
Er is een daling zichtbaar, maar het percentage wordt nog steeds als hoog beschouwd.

In een poging om de cultuur van huiselijk geweld in de Cooks te veranderen, keurde de regering de Family Protection and Support Act goed, bekend als de "no drop policy".
Het betekent dat slachtoffers een klacht over huiselijk geweld niet kunnen intrekken, zelfs niet als ze onder druk van familie of vrienden staan ​​om dat te doen.

Zodra een incident van huiselijk geweld bekend is bij de politie, MOET het nu naar de rechtbank. De straffen zijn zwaar.

Je merkt dat het een reëel probleem is, want je ziet op verschillende plekken aanplakborden die aanmoedigen om geweld aan te geven; ook hastags werden geïntroduceerd om het huiselijk geweld aan te kaarten, met name #ENDdomesticviolence against woman and children in the Pacific. Enkele vrouwen die ik sprak, bevestigden dat dit een diepgeworteld probleem is.

Het is confronterend om te horen, want alles lijkt er op het eerste gezicht zo vredig en paradijselijk.