Eeuwige bloemen en begraven in de tuin
Rarotonga
Cookeilanden
Mnonnnnnn
Eeuwige bloemen en begraven in de tuin
Eeuwige bloemen en begraven in de tuin
Ik zag ze voor het eerst toen we rustig rondcruisden over Rarotonga op onze scooters. Genietend van de warmte, het prachtige uitzicht op de altijd aanwezige zee en het andere-kant-van-de-wereld-gevoel is het niet iets waar je naar op zoek bent. In Nederland niet in me op zou komen om hier mijn vrije tijd door te brengen en klinkt het nogal luguber als je dit in je tuin hebt. Bovendien associeer ik normaal met grijs, grauw, koud, afstandelijk en …levenloos. Maar niet hier. Hier betekend het kleurig, dichtbij en mooi: begraafplaatsen.
De eerste begraafplaats nabij het vliegveld kun je haast niet omheen. Gelegen direct naast de zee (geef mij ook maar zo’n “uitzicht”!) en de straat aan de andere kant. Maar wat vooral opviel; de bloemenzee! Ik verbaasde me al direct over al die kleuren, hoe mooi het er allemaal uitzag en vooral hoe vrolijk. Wat een verschil met onze begraafplaatsen!
We parkeren de scooters en gaan een kijkje nemen. Als snel zie ik waarom het er allemaal zo mooi uit ziet: kunstbloemen! Allemaal! Als we een beetje zijn bijgekomen van de verbazing bedenk ik dat het eigenlijk best een slim idee is. Het ziet er mooi uit, je hoeft ze geen water gegeven, (beetje cru maar) je hoeft er ook niet zovaak heen en dit voelt veel meer als feest en vrolijkheid dan onze kale trieste begraafplaatsen.
Als we de begraafplaats verlaten en terugrijden naar onze bungalow ontdekken we de graftombes en stenen bij mensen naast het huis. Nieuwsgierig vragen we een local hoe dat precies zit. “Iedereen koopt hier zijn eigen grond. Niets is van de regering. Dus we mogen ook helemaal zelf bepalen wat we er mee doen. Veel mensen vinden het dan ook fijn om overleden familieleden dichtbij zich te houden en te begraven in de tuin”. Maar waarom zijn er dan toch nog een aantal openbare begraafplaatsen? “Soms hebben mensen er geen plek voor, of ligt een familie op een openbare begraafplaats al bij elkaar”. Als we vertellen hoe het in Nederland gaat en meestal met echte bloemen kijkt hij ons raar aan. “Die gaan toch zo dood?”. Ja dat klopt…dus eigenlijk is onze traditie raar?
Foto's
