Roadtrip Perth-Darwin deel 4
West Australië
Australië
Annettoz
Roadtrip Perth-Darwin deel 4
Lekker is dat. Katja kreeg nog meer last van haar buik, dus hebben we haar bij de EHBO post gebracht. Nu moet ze een dag in het ziekenhuis blijven omdat ze iets met haar nieren heeft. Ik durf bijna te wedden dat het te maken heeft met het water wat we drinken. We hergebruiken plastic flessen die we constant bijvullen met water uit de tienliter waterboxen van de Woolworths supermarkt. En om het een beetje smakelijk te maken, lengen we het aan met siroop. Die grote boxen zijn goed afgesloten met een klein tapje aan de voorkant, maar we kunnen het niet gekoeld wegzetten en in de flesjes zitten inmiddels ook aardig wat bactieren denk ik. Ik moet toegeven dat mijn buik ook aardig bol begint te staan en vaak pijn doet. Waarschijnlijk speelt het eenzijdige voedsel (elke avond pasta en elke ochtend brood met pindakaas) een grote rol. Fruit zou een welkome afwisseling zijn!
Omdat we Katja aan het einde van de middag weer op kunnen halen bij het ziekenhuis, moeten we die dag in de buurt blijven en besluiten een wandeltocht te maken in een nabijgelegen natuurgebied. Terwijl Holle, Kisse en ik op onze slippers en blote benen door het hoge gras stampen, komen we halverwege een vrouw tegen die op een rots zit met een natte doek op haar opgezwollen knie. Omdat ze helemaal alleen zit en zich bezeerd lijkt te hebben, vragen we haar of ze hulp nodig heeft. Zoveel mensen zijn hier namelijk niet. Ze blijkt gebeten te zijn door een slang en haar man is al onderweg met hulp. Hij heeft het beest snel nog op de foto weten te zetten, waardoor hij aan een expert kan laten zien of het beest giftig is of niet. Hierdoor worden we weer even met onze neus op de gevaren geduwd, namelijk dat het niet zo verstandig is om overal maar doorheen te banjeren zonder je goed voor te bereiden. We besluiten bij de vrouw te blijven tot haar man weer terugkomt met hulp, voor het geval ze onwel wordt in de hitte. Even later bleek de slang inderdaad redelijk giftig te zijn, maar waren ze nog ruim op tijd met het antigif. De vrouw wordt naar hetzelfde ziekenhuis gereden, waar wij Katja even later weer ophalen.
Die avond rijden wij, na het busje weer aangeduwd te hebben, verder richting Port Hedland wat nu niet meer zo ver weg is. Het stadje blijkt enorm lelijk te zijn, of we zitten in het verkeerde gedeelte. Als een stad ansichtkaarten verkoopt van grote olietankers en een kale exporthaven, dan zegt dat al genoeg over de rest van de omgeving. Er zijn blijkbaar geen mooiere dingen om op de kaart te zetten en naar huis te sturen! Tijdens ons pasta-diner op een nabijgelegen strandje breekt de bui los. Katja is niet blij met ons. We rijden veel te langzaam, stoppen bij teveel bezienswaardigheden onderweg en ze is boos omdat we gewoon van het gezamelijke voedsel hebben gegeten terwijl zij in het ziekenhuis zat. Ze weigert om nog langer mee te betalen en ook vindt ze het onzin om mee te betalen aan de olie voor ons busje (wat nu ook begint te lekken). Blijkbaar dringt het niet tot haar door dat voor ons de reis op zich een doel is en dat we zonder olie toch echt geen meter verder komen. Mijn Duits-kibbelende reisgenootjes vechten het verder uit in hun moedertaal en komen tot het besluit om Katja af te zetten in Broome, waar ze op zoek gaat naar een nieuwe lift naar Darwin. Ondertussen raak ik aan de praat met een voorbijlopende local, die ons adviseert een eindje het centrum uit te rijden naar een mooi strandje. Daar kunnen we volgens hem ongestoord overnachten. Met de gedetailleerde routebeschrijving zoeken we in het donker naar Pretty Pool.
Een paar verkeerde afslagen en doorverwijzingen van voorbijgangers komen we eindelijk aan bij Pretty Pool. Het doet absoluut zijn naam eer aan. Zelfs in het donker. Terwijl we op het verlaten strand staan, naast het kleine meertje horen we in de verte het ruizen van de oceaan terwijl boven ons duizenden sterren fel fonkelen. Omdat het een heldere, warme nacht is zetten Kisse en ik het tentje weer op midden in een duinpan, maar dit keer zonder het buitenzeil. Zo zijn we toch beschermd tegen muggen, maar lijkt het net alsof we in de buitenlucht slapen. Met zo'n gespannen sfeer is het ook niet prettig slapen, met z'n allen in zo'n klein busje. Terwijl Kisse en ik op onze rug naar de sterren staren, dromen we over de toekomst. Voor het eerst in zijn leven kan hij zich voorstellen dat hij getrouwd door het leven gaat en denkt dat ik er prachtig uit zou zien als ik zijn baby zou dragen. Zo'n oprechte onthulling had ik niet verwacht, maar gek genoeg voel ik me er niet ongemakkelijk bij. In tegendeel. Ook al kennen we elkaar pas net een paar weken, ook ik word blij van zo'n toekomstbeeld. En met dat beeld op mijn netvlies val ik in een heerlijke slaap.
Het is daarom extra jammer dat de volgende ochtend meteen met gezeur begint. Het is net acht uur geweest en Katja wil zo snel mogelijk vertrekken. Terwijl Holle nog aan het zwemmen is in het meer, proberen Kisse en ik haar uit te leggen dat we eerst willen ontbijten en dat we geen zin hebben om ons te haasten terwijl we op vakantie zijn. Nog snel nemen we een duik in het meertje om eindelijk eens het vuil van ons af te wassen. We hebben zo'n laag troep op ons dat we zelfs wedstrijden kunnen houden wie de langste vuilrol kan rollen. (Dit doe je door over je huid heen te wrijven tot er een rolletje vuil ontstaat. Wie de langste kan maken, die wint!) Na ons alternatieve bad en nog een half uur zeuren van Katja, gaan we weer op weg. Hopelijk is Broome niet ver meer!
Foto's
