Oud & Nieuw 2008

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

Samen met Yahoo, Matt, Ingrid en Quentin vier ik oud & nieuw in Sydney aan de Harbour Bridge. Het laatste ontbijtje van 2007 krijg ik in mijn bed van Quentin. Niet geheel een verrassing (hij gaf gister al aan dat ik ’s ochtends in bed moest blijven liggen) maar daarom niet minder leuk, verschijnt hij met een dienblad met croissantjes, jus, yoghurt, koffie voor hem en thee voor mezelf. Erg lief! Na het ontbijt ga ik samen met Matt en Yahoo boodschappen doen voor vanavond.

Als alle rugzakken zijn voorzien van de nodige drank (helaas geen champagne), broodjes en chips, vertrekken we met zijn 5 naar de haven. Na een lange tocht van zo’n anderhalf uur (te voet), arriveren we aan de andere kant van Harbour Bridge. Er zijn een aantal punten langs de brug waar het vuurwerk wordt afgestoken. Zo kan iedereen ervan genieten! Als we rond 8 uur een plekje langs het water weten te bemachtigen tussen alle andere mensen, ploffen we neer in het gras. Na een uur blijkt dat we al een klein voorproefje krijgen van het vuurwerk tijdens de family fireworks, speciaal voor de kids.

De rest van de avond verloopt vrij rustig. We genieten allemaal zichtbaar van onze laatste uren in 2007, met een drankje in een hand en een broodje in de andere. Op de achtergrond is het geroezemoes van een paar honderd man te horen. Voor ons staat een groepje jongeren te dansen op de muziek die uit de speakers dreunt. Tegen twaalf uur maakt iedereen zich op voor het grote vuurwerk spektakel. De zandloper op Harbour Bridge geeft aan dat het tijd is. Het geheel duurt niet veel langer dan 12 minuten, maar is zeker de moeite waard! Tijdens de show worden alle mobiele telefoons tevoorschijn getoverd en wordt het thuisfront verrast met een gelukkig nieuw jaar.

“Het is pas twee uur ’s middags”, roept mijn moeder als ik haar aan de telefoon krijg. Ja maar in Sydney niet! Nadat Ingrid haar vriend aan de telefoon heeft gehad, probeert ze haar ouders voor de zoveelste keer te bereiken. Quentin en Matt bellen gezamenlijk hun vriendengroep en schreeuwen van allerlei Franse zinnen naar het ding. Nadat iedereen zijn beltegoed op heeft gemaakt, wensen we elkaar een happy new year. De drank vloeit rijkelijk en de jongens zijn al behoorlijk aangeschoten, misschien zelfs al dronken. Yahoo rent vrolijk door het kleine grasveldje, om vervolgens ergens neer te vallen. Quentin en Matt vervolgen hun traditie, lekker stoeien en op elkaar springen in het gras.

Uiteraard mogen Ingrid en ik niet ontbreken in hun ‘leuke’ spelletje. Ik bekijk het geheel van een afstandje (het gaat er nogal hard aan toe), als Matt Ingrid probeert te vloeren. Dan krijgt Quentin mij in het vizier. En ja hoor, ik eindig ook op de grond. Hij gaat bovenop met liggen en Matt ziet zijn kans. Met een aanloop springt hij bovenop ons. Mijn enkel draait net iets te ver naar links en ik schreeuw het uit van de pijn. Als ik na 10 minuten nog steeds aan het huilen ben, begrijpen de jongens dat het helemaal niet goed gaat (toch altijd een uitdaging om dronken lui iets duidelijk te maken!). Ingrid vraagt bezorgt of ze de ambulance moet bellen.

Na een uur wachten op een ambulance die maar niet komt opdagen, vinden Quentin en ik gelukkig een taxi die ons naar huis kan brengen. Naar huis lopen zit er helaas niet meer in. Matt, Yahoo en Ingrid vinden even later ook een taxi. Thuis aangekomen, krijg ik een zak met ijs van Quentin die ik op mijn inmiddels dikke enkel leg. Er is geen beweging in te krijgen. Na een uur probeer ik een positie in bed te vinden, waarbij ik mijn enkel niet te veel belast.
Uitgeput val ik in slaap.