Reisverslag Sydney-Adelaide, deel 1

Door: Lione Kolsteren

Geplaatst op Mar 2, 2010

(dit is het eerste deel van ons reisverslag Australië, het deel Sydney-Adelaide, in drie delen)

De bus neemt de afslag, draait nog eenmaal naar rechts en stopt dan. Ineens zie ik wat ik al op tientallen foto’s heb gezien en wat een van de meeste gefotografeerde en bekende plekken ter wereld is, een plaatje dat bijna iedereen wel kent. Het Sydney Opera House aan de overkant van een prachtige baai, met daarachter de moderne skyline van downtown Sydney en rechts boven me de onderkant van de beroemde Harbour Bridge, die het centrum met Sydney Noord verbindt. Ik krijg een tweeledig gevoel: natuurlijk, dit ken ik, het is – zoals zoveel bekende plekken in de wereld - in het echt zoals ik me heb voorgesteld en ik ben dus niet verbaasd dit hier nu te zien, en tegelijkertijd besef ik: dit is geen foto of film, ik sta hier echt! Ik besef het nog nauwelijks. Sinds mijn jongste jaren heb ik hier al eens willen staan.
Sydney heet een van de mooiste steden ter wereld te zijn. Een vergelijking met steden als Rio de Janeiro of San Francisco dringt zich op. Of het werkelijk de mooiste stad ter wereld is, is natuurlijk persoonlijk. Want wat maakt een stad nu mooi? Wij houden het er op dat Sydney zeker in de top 10 mooiste steden thuishoort. Een dynamische en gezellige stad ook.
De stad ligt aan vele baaien en inhammen van de South Pacific Ocean en dat maakt dat de stad er aantrekkelijk uitziet. Geen inwoner van Sydney hoeft ver te reizen om bij het water te zijn, Sydney heeft overal prachtige stranden. De Australiërs zijn gek op water(sport). Die prachtige ligging aan het water, en het meestal mooie weer, maakt dat de sfeer in Sydney iets van vrijheid en onbezorgdheid heeft. De mensen zijn graag buiten. Die relaxte sfeer, waar je zo vaak over hoort, is dus geen verzinsel maar het is er echt. Wij ervaren dat meteen.
Als we even later een wandeling maken door het park bij het Opera House en wandelen over Circulair Quay (de haven van waaruit alle veerboten en pleziertochtjes over het water vertrekken), een gezellige plek met veel terrassen aan het water, krijg je een soort mediterraan vakantiegevoel. Kantoorpersoneel jogt in de middagpauze door het park, mensen luieren en genieten van de fraaie natuur. Waarom zou je je bezorgd maken, no worries! Een uitdrukking die de Australiërs te pas en te onpas gebruiken en die ik nu begin te begrijpen. Papegaaien vliegen door het park, en dat midden in een wereldstad.

In de stad zelf is het prettig wandelen. Met al die hoogbouw lijkt het een soort Manhattan, maar daarmee valt het toch niet te vergelijken. Het is druk en levendig op straat, maar nergens voelen we ons opgejaagd, integendeel: we kuieren relaxed door het centrum. Eten is hier geen enkel probleem: alles wat je kunt bedenken en waar je trek in zou hebben is verkrijgbaar en het is behalve betrekkelijk goedkoop ook nog eens echt lekker en goed. Capuccino’s maken heeft men in Australië tot een kunst verheven: de een wil er nog iets specialers van maken dan de ander, en de competitie om de beste te zijn is er zeker!
Er is genoeg te doen in Sydney. Overal kom je folders tegen waarin alle mogelijkheden, ook voor dag- en boottochten, worden beschreven. Veel kun je zelf doen; met alle informatie die je krijgt is dit niet moeilijk.

De avond daarvoor zijn we laat vanuit Hong Kong aankomen in Sydney. We wandelen meteen Chinatown in (twee blokken van ons hotel verwijderd). We eten wat op een terras, maar het is toch wat kil, en we vertrekken weer vrij snel naar ons hotel. De volgende ochtend volgt een stadstour volgens het programma. Hoewel Sydney prima zelf te doen valt, zowel lopend als qua openbaar vervoer, is zo’n rondrit toch wel handig. We doen na de Harbour Brigde en het Opera House de buitenwijken in Sydney Noord aan. Opvallend dat bijna iedereen in een bungalowtje woont, de een groter dan de ander, altijd maar 1 verdieping en altijd ook met een tuintje of wat groen eromheen. Dat maakt dat de steden niet dichtbebouwd ogen, en dat zijn ze ook niet. Wat ruimte betreft heeft men hier niet de beperkingen van Nederland. De grote steden, maar ook de kleinere plaatsen zijn hierdoor vrij uitgestrekt. Een auto is hier geen overbodige luxe, fietsers zie je nauwelijks, alleen de tourfietsers. We rijden b.v. 40 km door Sydney om de stad uit te komen, als we naar de Blue Mountains gaan. Alles oogt ruim en daardoor (misschien niet altijd terecht) welvarend. We rijden door naar Manly, een van de noordelijkste buitenwijken met een prachtig strand. Het is nog rustig, het zomerseizoen zal weldra beginnen.

Terug in het centrum wandelen we door de botanische tuinen naar het Opera House en de haven en van daaruit verder de stad in. Eerst naar The Rocks, waar de stad is ontstaan. Hier bouwden de officieren, toen Engeland hier 200 jaar geleden een strafkolonie realiseerde, hun eerste huizen, naast het gevangenkamp dat op de plaats lag waar nu het echte centrum van Sydney is. Beetje yuppengedoe: vroeger was dit de ruigste wijk van Sydney, tegenwoordig is het helemaal opgeknapt en er zijn dure winkels. Naar ons hotel is het een lange weg dwars door het centrum, die we op ons gemak nemen. Mooie winkelcentra, soms oude winkelgalerijen uit het Victoriaanse tijdperk. De weinige oude gebouwen die Sydney heeft (het is immers een relatief “jonge“ stad) zijn fraai en worden gekoesterd.
’s Avonds maken we een boottocht door de haven. Leuk, maar niet spectaculair. De stad is verlicht, maar dat levert niet het fraaie plaatje op dat je zou verwachten. Het Opera House is wel mooi verlicht. We varen nog langs een plek, waar op dat moment een feestje gehouden worden voor Prins Willem Alexander en Maxima. Die ochtend hebben we op diezelfde plek gestaan, waar de voorbereidingen toen al in volle gang waren.