Roadtrip Perth-Darwin deel 11
Northern Territory
Australië
Annettoz
Roadtrip Perth-Darwin deel 11
Vanochtend zijn we vroeg vertrokken naar Katherine Gorge. Daar aangekomen hebben we eerst heerlijk geluncht op een picknickveldje waar we vergezeld werden door hele mooie vogels met uitbundige groene en blauwe kleuren. Twee vogels waren iets lelijker en dommer dan de rest. Ze hadden een nestje op de grond gebouwd onder een boom en verzamelden echt de grootste rotzooi, zoals plastic doppen en stopten die zorgvuldig in hun nestje. Terwijl de sierlijke vogels behendige duikelingen door de lucht maakten zodra we een stukje brood hun kant op gooiden, hadden deze twee vreemde vogels moeite met hun evenwicht en viel er zelfs eentje letterlijk van de tafel af. We hebben erg gelachen om deze clowns.
Na het picknickuurtje hebben we twee kano's gehuurd en zijn we de gorge in gegaan. Het was een prachtige route met krokodillen, watervalletjes, kloven, rotsen, schildpadden en allerlei vreemde vissen. Langs de hele rivier zijn er ongeveer tien grote “gorges”, maar wie ze allemaal wil zien is ruim een week onderweg. Dit kan trouwens ook. Ze hebben langs de hele rivier kampeerplekjes aangelegd en bij de informatiebalie geven ze kaarten mee waarop de vaarroute staat uitgestippeld. Helaas hadden wij maar een dag de tijd om de eerste twee “gorges” te ontdekken.
Holle had zijn eigen kano en ging er als een speer vandoor. Die hebben we de hele dag niet meer gezien, terwijl Kisse en ik op ons dooie akkertje door de vallei voeren en overal stopten. Zodra wij bij het punt kwamen waar we onze kano het land op moesten slepen en een half uur moesten tillen om daarna weer te water te laten, zijn we gestopt en hebben op die plek heerlijk gezwommen. Midden in het water lag een grote plate rots, waarop we de rest van de dag hebben liggen zonnebaden en slapen. Ook heeft Kisse me een paar van zijn zelfgeschreven gedichten en verhalen voorgelezen. Hij heeft zo'n mooie, rustgevende stem. Daar kan ik uren naar luisteren, ongeacht wat hij vertelt! Ik kan me goed voorstellen dat hij een eigen radioprogramma zou hebben, waarin hij de nachtelijke luisteraars bij een wijntje en kaarslicht toespreekt met zijn filosofische gedachtes. En als hem dat niet lukt wil hij graag samen met mij naar Canada of Nieuw Zeeland emigreren en boeken schrijven vanuit een verlaten berghut!
Tegen vier uur kwam Holle weer voorbij varen en besloten we met hem terug te roeien naar de parkeerplaats. Halverwege heeft Kisse alleen verder moeten roeien, omdat ik weer eens een bloedneus kreeg! Terwijl ik met mijn hoofd achterover hing, heeft hij ons netjes naar de kant terug gebracht. Bij de parkeerplaats stonden we opeens oog in oog met Karl, Sandra en Dagmar. Drie Duitsers uit Broome! Zij zouden net gaan vertrekken naar de Douglas Hot Springs en vragen of we zin hebben om mee te gaan. Ik wist niet eens dat hier hete bronnen in de buurt waren! Enthousiast volgen we met Smooth Move hun oude hippiebusje. Even later staan we stil voor de enige weg die naar de bronnen leidt. Een dirtroad vol kuilen. Met de Gibb River Road nog vers in ons geheugen kijken we naar de gammele VW van Karl en besluiten allemaal over te stappen op ons busje, die al eens bewezen heeft zulke wegen aan te kunnen. Met z'n zessen in een busje terwijl het ruim veertig graden is, is afzien. Vooral omdat alles potdicht moest vanwege het stof. Bezweet en uitgedroogd bereiken we de bronnen, die de rit meer dan waard zijn!
Palmbomen, glashelder water, stoom en strand! Het was zo mooi dat we allemaal even stil voor ons uit stonden te staren. Het water was op de meeste plekken enkeldiep en heel heet. Gelukkig stroomt de koele Douglas rivier erlangs en vermengt zich met het hete water van de bronnen. Zo ontstaat een perfect temperatuurtje. Als je op de mengplek ging liggen had je koele benen en een warm bovenlichaam! Overal zaten toeristen in het water. Sommige voor de reuma, anderen om van hun welverdiende rust te genieten. Tegen de schemering keerde de rust terug in het gebied en bleven alleen wij achter. In de buurt stond een omheinde camping, maar Holle had een beter idee. Terwijl hij ons voorging langs een onzichtbaar pad door struiken en waterstromen heen, kwamen we na tien minuten lopen bij een rond strand omgeven door water. “Als we hier wat slaapzakken neergooien en de kookstelletjes halen, kunnen we hier overnachten”, zegt Holle tevreden.
Even later zitten we uit te buiken op het verlaten strandje, terwijl Karl “Leaving on a jetplane” van Jon Denver op zijn gitaar speelt en zingt. Kisse drukt me dicht tegen zich aan en als hij zich omdraait zie ik dat hij moet huilen. Met zijn mond vlak bij m'n oor snikt hij dat hij me niet kan missen en niet durft te denken aan het moment dat ik weg moet. Om zijn emoties onder controle te krijgen loopt hij even bij ons vandaan.
Binnen twee minuten staat hij weer middenin de groep. “Ik wilde net het riviertje oversteken, toen ik wat roods zag vlammen onder het wateroppervlak door mijn zaklamp. Ik gooide een handvol steentjes in het water en meteen kwam er een grote kaak uitklappen. Er zitten hier krokodillen en ik weet niet wat het zijn. Salty's of freshies.” Meteen springt iedereen op en loopt achter Kisse aan naar de plek waar hij de grote kaak had gezien. Nu is er echter niets meer dan een rimpel op het water te bekennen. Onrustig lopen we terug naar ons kamp. Terwijl de helft terugwil naar het busje, vind de andere helft het onzin en valt in slaap. Het klopt dat waar zoutwaterkrokodillen zijn, er meestal waarschuwingsborden staan. Vooral waar toeristen komen, maar je weet nooit wat er meelift met de rivier. Kisse, Karl en ik balen ervan maar besluiten bij de diepe snurkers te blijven. “Ga maar slapen”, zegt Kisse terwijl hij naast me gaat liggen. “Ik blijf vannacht wakker om op te letten.” Met die woorden val ik in slaap.
Foto's
