Ik heb mijn wagen volgeladen... deel 2

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

De komende dagen zien er ongeveer hetzelfde uit. Overdag rijden we (elke dag iemand anders) zo’n 300 tot 500 km en s’avonds overnachten we meestal bij een truckersstop (dat die mensen ooit aan het geluid van voorbij rijdend verkeer kunnen wennen, blijft mij een raadsel!), die van picknicktafels en wc’s zijn voorzien. We stoppen in een aantal plaatsjes aan de oostkust zoals, Port Macquarie, Grafton en Byron Bay. De auto rijdt gelukkig goed, totdat een van de jongens besluit, om een klein stukje offroad (onverhard stukje grond achter een tankstation) te rijden. Zodra we uit de auto stappen, hoor ik al een sissend geluid. Een platte band!

Thank god dat we niet langs de kant van de weg in de middle of nowhere staan! We rijden de auto naar het tankstation om daar de band te verwisselen. Nadat iedereen zo’n beetje onder de auto heeft gelegen om de krik te plaatsen (niemand weet precies waar), komt een Ozzie naar ons toe en vraagt of we hulp nodig hebben. Ik was al van plan om de ANWB in te schakelen, maar dit aanbod slaan we zeker niet af. Na een kleine 45 minuten staat de auto weer op 4 volle banden. We besluiten die avond ons geluk niet te tarten en overnachten daar ter plekke.

Zondag arriveren we in Brisbane, waar we Chris en Damian in de stad droppen. Quentin en ik rijden een stukje verder in een buitenwijk, waar we vanavond DJ Shadow & DJ Cut chemist krijgen te zien. Hij wacht al 10 jaar op dit concert en tonight is the night. Na een set van anderhalf uur staan we weer buiten het concertgebouw. Quentin is enigszins teleurgesteld en verteld dat de liveshow zowat hetzelfde als de cdversie was. We lopen terug naar de straat waar we de auto hebben geparkeerd en besluiten daar te overnachten. De volgende dag zijn we blij wanneer we realiseren dat niemand (gelukkig) ons heeft weggestuurd. Afgelopen nacht liep er namelijk een security agent met zijn hond in de wijk te patrouilleren! We pikken Damian en Chris op bij de backpackers. Ook zij hebben een interessante avond gehad. Chris werd, na een slechte Chinese maaltijd gevolgd door een Big Mac meal, door Damian naar een gaybar gesleurd (had al een vermoeden van Damian, een vent die alle (!) liedjes mee kan zingen komt nou niet elke dag voor).

De volgende twee dagen brengen we door in Surfers Paradise. Anders dan de naam doet vermoeden, is dit geen klein plaatsje waar alle surfdudes en dudettes samenkomen, maar een touristentrekpleister die alleen maar uit wolkenkrabbers en een strand bestaat (doet me denken aan de Miami skyline). Gelukkig zijn er nog de 4 pretparken die rondom Surfers liggen. White Waters is (de naam verraad het al) een waterpark voor groot en klein, boordevol glijbanen, golfslagbad en kinderparadijs. We hebben een zonnige en warme dag uitgekozen. Dit was onderweg naar de Sunshine Coast wel eens anders (alleen maar regen!). Damian verdwijnt s’ middags met twee Franse vrienden, die ook in het park te vinden zijn. Chris blijkt een groot kind en is niet weg te slaan bij de kids, die op de omkiepende emmer gevuld me water, staan te wachten. En als groot spongebob fan kan zijn dag niet meer stuk, wanneer Quentin een kiekje maakt van de chris en zijn gele sponsige vriend.

Wanneer we weer in Brisbane aankomen, besluit Damian in een Backpackers te blijven. Chris, Quentin en ik verblijven in een caravanpark, 4 km buiten het centrum. Alle vier zoeken we de komende dagen naar een degelijke baan voor een aantal weken. Quentin en ik hebben veel geld in de auto gestoken (een week in Brisbane en we hebben een tweede platte band!) en zijn desperately in need of money. De jobhunt kan weer beginnen!