Never judge a book by its cover
Utah
Verenigde Staten
Marcvankessel
Never judge a book by its cover
Na een aantal fijne dagen in Yellowstone en Teton NP hebben we vandaag een lange rit voor de boeg.
We rijden van Alpine naar Moab (Arches NP). Een route van ongeveer 700 km.
Aangezien we op tijd zijn vertrokken verwachten we er rond 15 uur aan te komen.
Lekker eerst een duik in het zwembad en dan 's-avonds een sunset tour door Arches NP.
We hebben er zin in.
De eerste 3 uur rijden we over provinciale wegen door het platteland van Wyoming.
De uitzichten zijn grandioos en er is weinig verkeer op de weg. Nog een half uurtje en dan draaien we de I80 op en is het in één rechte lijn over de snelweg naar het zuiden.
Terwijl we van het uitzicht genieten vliegt er voor ons een groep ganzen de weg over.
Ik rijd op dat moment 100 km/h maar ik hoef gelukkig niet in de ankers. Op zo'n 50 meter voor ons vliegt namelijk net de laatste van de groep de weg over.
Pffff. Is dat even geluk hebben.
Dachten we.
"Daar komt er nog één" schreeuwt mijn vrouw, terwijl ze naar rechts wijst.
En ja hoor, Jodocus Kwak komt er ook nog aan.
En natuurlijk niet kijken bij het oversteken. Nee, blindelings die weg over. In volle vaart.
En ik ook. In volle vaart.
Te laat om nog te remmen.
K*T, K*T, K*T....roep ik, terwijl het onvermijdelijke gebeurt.
Een grote klap, een gil van mijn vrouw en heel de voorruit in de puinpoeier.
Einde voorruit.
Einde Jodocus.
Houston, we've got a problem!
Doorrijden naar Moab met een kapotte ruit gaat niet. Het is nog 500 km, en dat is iets te veel van het goede.
We besluiten om 50 km om te rijden naar Salt Lake City. Daar zal wel een Kwik-Fit zitten of een Toyota dealer.
Hier op het platteland hebben we weinig kans.
Eenmaal aangekomen in Salt Lake City is het de ene teleurstelling na de andere. Zowel de dealer als de lokale Kwik-Fits hebben geen tijd voor die Nederlandse toeristen.
Achteraan in de rij aansluiten, Mister.
Morgenmiddag hebben we pas tijd voor u. En nee, het maakt niet uit of u extra wil betalen. Zo werken wij hier niet.
Tja, allemaal heel begrijpelijk en volkomen logisch en terecht. Maar het is nu eenmaal niet het antwoord wat ik hoop te horen.
Mooi k*t. Dat wordt een extra nachtje in Salt Lake City en een dag minder in Arches NP.
Totdat mijn vrouw nog een bedrijf opsomt; "Low Price Autoglass"
En ja, we kunnen gelijk langs komen.
Jihoe!
We rijden inmiddels al een half uur door een mistroostig industriegebied op zoek naar het adres als de tomtom ineens aangeeft dat we de bestemming hebben bereikt.
Huh?
Hier?
We staat voor een poort met daar achter een ongelooflijke teringzooi. Banden, wielen, autowrakken, en andere rommel. Alles ligt door elkaar.
En rechts achter is een keet. Met een alu golfplaten dak.
Met daar boven op een bord: "Low Price Autoglass"
Terwijl ik verbazend het terrein op rijd, zie ik ze staan.
Vijf latino's, allemaal met een bandana om hun hoofd en drie die getatoeëerd zijn in nek, keel en hals.
Nou word ik niet warm of koud van iemand die getatoeëerd is, maar met een tatoeage in je nek, keel of hals geef je over het algemeen wel een statement af in de trend van
"I'm a bad motherfucker"
Nou, zeg ik tegen Murielle, waar zijn we nou toch terecht gekomen.
Ik voel verschrikkelijke nattigheid.
Ik heb het idee dat we de hoofdprijs gaan betalen voor een voorruit. Als die er tenminste al komt.
Ik zie ze namelijk ook nergens staan.
Terwijl ik uitstap komt de 'baas' naar me toe lopen.
Hij geeft me netjes een hand en ik leg uit wat er gebeurd is en dat we op doorreis zijn naar Moab.
No problem zegt ie.
En terwijl hij naar achteren loopt, bekijken de andere mannen de kapotte voorruit. En Murielle.
Ze knikken goedkeurend en trekken een gezicht naar mij waarbij ze lijken te willen zeggen "complimenten voor je vrouw"
Ik lach beknepen terug want ik weet nog steeds niet welke kant dit verhaal op gaat.
De baas komt weer naar mij toe. De voorruit moet ergens opgehaald worden. Het is een nieuwe en die gaat US$ 150 kosten.
Lijkt mij een hele normale prijs. En wat gaat het er in zetten kosten vraag ik.
Dat zal niet meer dan US$ 50 zijn, zegt ie.
We krijgen koffie aangeboden en ze willen alles van Amsterdam weten. Want ja, als je uit Holland komt dan kom je uit Amsterdam.
Mijn vooroordeel van 15 minuten geleden verdwijnt als sneeuw voor de zon.
We worden heel vriendelijk geholpen en in drie kwartier zit de nieuwe voorruit er in.
De totale prijs is uiteindelijk US$ 195,00 en we krijgen een officiele factuur.
Alle thumbs up voor dit bedrijf, waar ik in eerste instantie flink mijn bedenkingen bij had.
Never judge a book by its cover.
Mocht je in de omgeving van SLC een kapotte band of een kapotte ruit hebben, aarzel geen moment en ga naar:
Low Price Auto Glass
Noot: Helaas heb ik geen foto's gemaakt van de mannen. Spijt als haren op mijn kop. Ook geen foto van het terrein, maar wel een foto bijgevoegd van google streetview. Op de foto ziet het er veel opgeruimder uit dan toen wij er waren.
Foto's
