Miami “The Bigger, the Better & the show must go on!”
Miami
Verenigde Staten
Jaapdekroo
Miami “The Bigger, the Better & the show must go on!”
Miami- Van de backpack naar de suitcase, van de dormroom naar een luxuese suite & eigen penthouse, van de volgepropte Ford Falcon naar een brand new Chrysler in cabrio uitvoering, van de $7,99 goon (4 Liter) naar een $10 kostend geïmporteerde Heineken, welkom in de stad waar je nooit een Ford Ka zal zien rijden en waar zelfs een small koffie of small coke nog steeds de inhoud bezit van wat we in Nederland een halve liter noemen. “Hoe groter hoe beter” en “alles voor de show” lijken het motto van de stad te zijn.
Alles voor de show blijkt een ware hemel te betekenen voor elke autoliefhebber en een must see voor de moderne architect. Elke vijf minuten rijdt er wel een Ferari, Maybach, Rolls Royce, Masserati of Lamborgini langs de grandioze, met palmboom omringde kolosale hotels die uit de grond zijn gestampt alsof er aan geld in ieder geval geen gebrek is of was. Naast het enerverende wagenpark wat de revue passeert valt vooral de Amerikaanse vlag mij op in het straatbeeld. We hebben te maken met een trots volk dat elk moment aangrijpt om dat uit te dragen en om de trots met elkaar te delen.
Zo ook voor de basketbalwedstrijd tussen Miami Heat Vs. Orlando Magic, waar met veel poespas, show en dansacts een zangeres naar voor wordt geschoven om vervolgens voor de 20.000 aanwezigen het volkslied vol trots voor te dragen en er moet gezegd worden, het was de eerste keer dat iets “echt” aanvoelde in de stad waar het met name om buitenkant en materialisme draait. De rest van de wedstrijd draaide vooral weer om show en entertainment, maar was zeker een ervaring die ik nooit had willen missen. Elke Time-break of pauze werd door een groep prachtige dansesen aan gegrepen om op sensuele wijze te dansen en ik kan zeggen alleen dat was al de moeite waard! De avond draaide dan ook uit op één van de hoogtepunten in de afgelopen twee weken.
Hoogtepunt nummer één was wellicht het terugzien van Morgan Ceparro, een meisje dat ik tijdens mijn reis heb leren kennen in Cambodja, maar laat ik over dat onderwerp nou net lekker op de vlakte willen blijven, voordat er allerlei complexe vragen naar mijn hoofd geslingerd gaan worden. We gaan dus snel verder naar hoogtepunt twee: De FLorida Keys. Een set prachtige eilanden met de voor mij zo bekende azuurblauwe zee, witte stranden en groene palmbomen (Thailand, Australië). Een natuurfenomeen waar ik nooit genoeg van zal kunnen krijgen, gezien ik de grauwe ietswat stinkende Zeeuwse zee gewend ben die elke zomer weer geteisterd wordt door veel te veel kwallen. Het is dan ook zo een intens genot om een duik te nemen in een fris ruikende zee met tropische visjes, waarbij je zelfs in het diepe nog steeds je voeten kunt zien. Genieten!
Zeker als je de rit over de honderd kilometer lange weg langs de eilanden kan maken in een chique cabrio, waarbij je optimaal kan genieten van een heerlijk winters zonnetje, een temperatuur van 30 graden en zo af en grijp je de kans aan om a la Kees uit Flodder je cabrio in te springen en vervolgens de auto plankgas weg te laten rijden door mijn persoonlijke chauf, Jordy Sinay. Op zo’n moment hoor jij mij ook helemaal niet klagen over het heersende materialisme, maar doe ik lekker mee en geniet ik er met volle teugen van de rijkdom waar ook ik twee weekjes van heb mogen proeven, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik na twee weken weer (even) terug kom in de wereld waar er niet duizenden caloriën me toe worden geworpen, maar waar we weer een Zeeuws zuinig bakje koffie krijgen in het café en waar de prijzen voor een biertje ook weer lekker schappelijk zijn en ik op zaterdag weer lekker mijn wekelijkse voetbalwedstrijd kan spelen. Helaas zullen we een overwinningsdrankje dan wel nuttigen in één van de grauwe Middelburgse uitgaansgelegenheden, waar de DJ's geen DJ Jazzy Jeff of Bob Sinclair heten en ook zeker niet vocaal worden ondersteund door MC's of zingende housediva's als Barbara Tucker, But that's life & maakt het reizen zo tof!
Foto's
