Het verstand komt niet voor de jaren...
Idaho
Verenigde Staten
Dianethone
Het verstand komt niet voor de jaren...
What the f.....!!
Mezelf hartsgrondig vervloekend krabbel ik verder met mijn camera bengelend aan mijn nek,door het halfduister dat slechts spaarzaam verlicht wordt door mijn zaklantaarn.
Waar was ik in s'hemelsnaam weer aan begonnen?? Ik had het mezelf plechtig voorgenomen : geen risico's,geen geklauter in nauwe spleten of waaghalzerij van welke aard ook! Want,behorende tot de groep van mensen die hun jeugd al eventjes achter zich hebben gelaten en dagelijks ondervindend dat het woord"arthrose"niet alleen maar een woord voor dokters of apothekers is moet je je eigen grenzen kennen.
Maar ergens onder mijn schedeldak zit er een oproerkraaiertje dat al die verstandige bezwaren van tafel veegt,risico's minimaliseert en me in mijn oren fluistert dat ik toch geen watje wil zijn.
Dus stond ik,voor ik het zelf goed wist,een formuliertje te ondertekenen dat me toegang verleende tot het bezoeken van de lava tubes in het Craters of the Moon N.M. De vleermuizen die leven in die tunnels hadden blijkbaar een virus opgelopen via de bezoekers en om verdere besmettingen te voorkomen moest je eerst op je communiezieltje komen verklaren dat je de afgelopen 6 jaar nergens anders in een grot met vleermuizen was geweest.
Nu is het zo dat vulkanen me mateloos boeien,mijn allergrootste droom is om eens eentje te mogen aanschouwen in de volle kracht van een uitbarsting maar dat dit bij een droom zal blijven staat zo vast als een paal boven water....Tenzij er eentje moest uitbarsten in mijn achtertuin hetgeen dan weer enkele serieuze nadelen met zich mee zou brengen. Tot zover mijn onrealistische bedenkingen!
Zodus,van alle bovenstaande goede voornemens bevrijd daalde ik af in Indian Tunnel die zo'n 260 m lang is en waar er,doordat er hier en daar het plafond was ingevallen,zogezegd genoeg daglicht naar binnen viel om een zaklamp overbodig te maken. Nog even vermelden dat die lava tubes tunnels zijn waar zoveel duizenden jaren geleden lava doorstroomde.
Eerst moest je een ijzeren ladder afdalen hetgeen piece of cake was en dan stond je in de tunnel. Van een pad geen spoor,slechts vaag kon je zien waar vorige bezoekers over en tussen de rotsblokken geklauterd waren.
En het bleek al vlug geen kattepis te zijn,voorzichtigheid was geboden,een uitschuiver over de stapels losliggende brokken steen behoorde tot de voor de hand liggende mogelijkheden met een verzwikte enkel of nog erger,een gebroken been tot gevolg,de rest van je reis mag je dan wel vergeten. Het daglicht viel maar hier en daar in de tunnel,voor de rest moest je jezelf bijlichten met je zaklamp.
Daar scharrelde ik dus rond,met een hand hield ik mijn zaklantaarn vast en met de andere probeerde ik te vermijden dat mijn camera tegen de stenen sloeg terwijl ik eigenlijk nog een paar handen tekort kwam om mezelf in evenwicht te houden en die vermaledijde zaklamp op te winden(zo eentje zonder batterijen maar met een zwengeltje).
Mezelf hartsgrondig vervloekend dus !!
Zwetend ploeterde ik voort,die 260 meter leken wel kilometers maar uiteindelijk,na eindeloos lijkend gestrompel kwam er een opening in het zicht dat wel eens de uitgang zou kunnen zijn en waarachtig,ik had het einde van de tunnel warempel zonder kleerscheuren gehaald,eindelijk terug bovengronds!!
Maar daarmee nog niet terug op de begane weg,eerst nog een fikse"wandeling"over het ruige,door spleten doorploegde en met brokken lava bezaaide terrein voordat,eindelijk,met een zucht van verlichting,er weer een normaal begaanbaar pad voor mijn voeten lag.
En was er nu iets te zien in die tunnel?? Euh,nee,eigenlijk niet veel,het was meer de gedachte aan de oerkrachten van zoveel duizenden jaren geleden dat het voor mij aantrekkelijk maakte.Maar die drie andere lava tubes heb ik toch maar overgeslagen.....
En ben ik verdere uitdagingen uit de weg gegaan?? Hmm,nee,niet echt....aan een hike beginnen in een temperatuur van minstens 30° terwijl je door mul zand moet baggeren is om dood te vallen,dat werd duidelijk,daar ben ik dan maar bijtijds op mijn stappen teruggekeerd !
Het verstand komt niet voor de jaren zegt het spreekwoord...
. Later las ik dat de Apollo astronauten op dit terrein voorbereid werden op hun maanwandeling!
Foto's
