3 jaar sint maarten, nog ruim 1 jaar

Door: Anja bronius

Geplaatst op May 5, 2010

we wonen nu 1 jaar en 9 mandenn op sint maarten. op 9 nov 2009 is onderstaand artikel geplaatst in RNW Wereldkrant en geeft mijn ervaring weer. Nu gaan we zo langzaamerhand nadenken o we hier willen blijveen of niet.

Lees meer over: Anja Bronius expat aan het woord Sint Maarten
Anja Bronius stond vorig jaar op het punt om met haar gezin naar Hongarije te verhuizen. Toen kreeg haar man een baan
Eind augustus 2008 zijn we voor 3 jaar naar Sint Maarten vertrokken. Mijn man kon er aan de slag als docent scheikunde op het Milton Peters College (MPC). We waren eigenlijk bezig met emigratie naar Hongarije, maar dit aanbod trok ons ook erg aan: 3 jaar naar een tropisch eiland, wie wil dat nu niet? Bovendien konden we nog altijd daarna naar Hongarije verhuizen.

Moeilijke beslissing
Toch was de beslissing niet zo makkelijk. Googlen op ‘MPC’ en ‘Sint Maarten’ leverden niet echt positieve verhalen op. Corruptie, hoog criminaliteitsgehalte, klein eiland en veel mensen, veel illegalen, etc. We zouden wél twee tieners meenemen. Onze oudste (dochter, 17 jaar) moest voor de tweede keer examen vwo doen en de jongste (zoon, 11 jaar) ging naar groep 8 van de basisschool.

Ziekte van Parkinson
We wilden ook graag weten hoe het zat met de gezondheidszorg want ik heb de ziekte van Parkinson. Bovendien moesten we de kosten in de gaten houden. We zijn geen expats en krijgen dus geen huurbijdrage of vergoeding voor de school (particuliere school kost 800 dollar per maand).

Na 27 jaar getrouwd
Mijn man zou een eilandsalaris krijgen en dus behoorlijk in salaris achteruitgaan. Ook hadden we in Nederland nog een huis dat nu nog steeds niet is verkocht. En ik zou geen recht meer hebben op een Nederlandse verzekering. Daarom zijn we – na 27 jaar - maar getrouwd zodat ik nu onder de verzekering van mijn man kan vallen.

Hekel aan school
Maar mijn man had er veel zin in, want hij had veel stress bij zijn oude baan en stond ook nog eens dagelijks in de file. Onze dochter zou ondanks een afwijkend pakket gelukkig gewoon examen kunnen doen. Onze zoon vond alles prima, Hongarije of Sint Maarten, want hij had een enorme hekel aan zijn school in Nederland. Toch verklaarden familie en vrienden ons voor gek. Ze snapten niet dat we dit gingen doen met kinderen in deze leeftijd.

Tegenslagen
Nu een jaar later hebben we nog steeds geen spijt van ons besluit om te gaan, ondanks alle tegenslagen. Mijn zoon en man hebben Dengue gehad. De orkaan Omar trok in die periode over ons heen en onze dochter wilde terug naar Nederland (sinds kerst vorig jaar woont ze er daarom weer) Mijn man heeft een ongeval gehad door een scheikunde proefje en zijn arm 3e graads verbrand en de organisatie van de school laat heel wat te wensen over. Verder huurden we een huis dat opgeknapt moest worden, maar kwam daar niets van terecht, ondanks beloftes van onze huurbaas.

Geen files meer
Toch hebben we het erg naar onze zin. Afgelopen schooljaar viel het wel mee met die gevechten op school. Mijn man vindt het les geven aan de kinderen erg leuk. We wonen naast de school, dus geen files meer. We wonen inmiddels in een prima huis met een grote veranda. Mijn zoon heeft een jaar op een Nederlandstalige basisschool gezeten en gaat nu ook naar het MPC, hij zit in een gezellige klas met 16 leerlingen.

Veel minder stress
Met mijn gezondheid gaat het heel erg goed. Ik kan hier veel beter bewegen. Ook ben ik mijn hobby, fotografie en fotobewerking, aan het professionaliseren. We gaan regelmatig naar de stranden, varen nog wel eens naar een ander eiland, sporten veel en zijn gezond. We hebben hier veel minder stress, hoeven niet weken van te voren af te spreken als we op bezoek willen bij vrienden. Ook hoef ik hier niet al een jaar van te voren een afspraak te maken in het ziekenhuis. Alles is dichtbij en over het algemeen is men vriendelijk.

Als 'blanke' ben je hier wel in de minderheid. Ik hoor regelmatig dat er wordt gediscrimineerd. Als je bij een officiële instantie komt en je hebt haast, kan je extra lang wachten. Veel dingen zijn vaag en onduidelijk en je moet telkens opnieuw het wiel uitvinden.

Arrogante blanke
Heel veel hangt af van je eigen houding. De blanke Nederlander wordt vaak gezien als 'arrogant'. Ik heb wel eens te horen gekregen: ‘u bent aardig, helemaal niet arrogant’. Dit vond ik een compliment, maar het zette me wel aan het denken. Ja, de blanke Nederlanders zijn arrogant, komen hier op het eiland om zo’n 1 tot 5 jaar te werken, denken alles beter te weten en het wel even te veranderen, maken een hoop rommel en vertrekken weer zonder dat de situatie erg is veranderd.

De Antillianen staan nou niet echt in de meewerkstand. In hun situatie zou ik dat denk ik ook niet doen. Het is ook heel erg jammer dat hoogopgeleide Antillianen niet terugkeren na hun studie. Hierdoor blijven de eilanden afhankelijk van expats die wel zijn opgeleid.

Relax man!
Inmiddels overwegen we om hier definitief te blijven. We zijn alleen nog wel huiverig voor het moment dat Sint Maarten onafhankelijk wordt, eind 2010. Maar op dit moment zeggen we, laten we eerst maar een jaartje gewoon leven hier op het eiland en kijken hoe alles zich ontwikkelt. Pas dan nemen we een beslissing. ‘Relax man, alles komt goed’.

Meer verhalen lezen over Nederlanders in het buitenland? Neem een gratis abonnement op het WereldExpat Magazine