Bonaire
Geduld is een schone zaak als je verhuist naar een tropisch eiland...
Geduld is een schone zaak
Geduld is een schone zaak hier op Bonaire. Alles en iedereen gaat langzamer hier, zodat je geen andere keuze hebt dan zelf ook maar langzamer te gaan, dit was voor mij in het begin nogal een uitdaging… In Nederland wilde ik altijd alles snel en efficiënt, dat is hier op het eiland bijna niet te doen. Soms is dat ontzettend frustrerend, maar we hebben onszelf al snel aangeleerd er maar gewoon in mee te gaan, om nog meer frustratie te voorkomen. Ik merk dat ik er zelf uiteindelijk ook rustiger van word. In Nederland gaat dat niet op, iedereen is gehaast, geïrriteerd en probeert alles zo snel en efficiënt mogelijk te doen, ik word er dan absoluut niet rustiger van als ik alles heel relaxt doe en iedereen op mij staat te wachten! Hier kan je niet anders, iedereen wacht op elkaar…. en wacht… en wacht.. en wacht ;)
Even ter illustratie, een paar weken geleden hebben we de auto laten wassen. Als het een beetje waait (en het waait hier altijd) dan ligt het hele eiland in een mum van tijd bedekt onder een laagje bruin stof, zo ook onze (witte) auto. Eigenlijk zou de auto dus zo ongeveer elke week gewassen moeten worden, maar na onze eerste ervaring met de wasstraat zijn we daar iets terughoudender in geworden.
Toen we bij de Carwash aankwamen was het relatief rustig, er stond één auto voor ons te wachten en er was één auto in de wasstraat. We waren van plan snel even de auto te laten wassen en dan door te rijden naar de supermarkt die een stuk verderop langs dezelfde weg zit. Zo lang zal het niet duren toch, met twee auto’s voor ons? We kregen al een beetje argwaan toen we nergens de bestuurders van deze auto’s zagen en toen ook de mensen die achter ons aansloten hun auto achterlieten met de sleutel in het contactslot. Waar gaan al die mensen heen en wat gaan ze doen in die korte tijd? Het werd ons al snel duidelijk dat al die mensen het een stuk slimmer aangepakt hadden dan wij, die korte tijd bleek namelijk een niet zo hele korte tijd te zijn… Waarschijnlijk zijn die mensen gewoon lekker naar huis gegaan, hebben een dutje gedaan, hun huis gestofzuigd, de hond uitgelaten, avondeten gekookt en de nieuwste aflevering van hun favoriete serie gekeken en komen ze dan wel weer een keer kijken hoe het met hun auto is…
De wasstraat gaat hier niet automatisch/mechanisch, waarschijnlijk is dat ooit in een ver verleden wel zo geweest, maar is het stuk gegaan en heeft niemand de moeite genomen om het te repareren. De jongens die er werken doen dus alles met de hand en ze doen alles samen, of liever gezegd om de beurt. De eerste pakt de hogedrukspuit en spuit de rechterkant van de auto schoon, daarna gaat ie even een sigaretje roken en z’n Facebook checken. Dan komt de tweede, die spuit de linkerkant van de auto schoon en lost de eerste jongen af op de rij plastic stoeltjes buiten de wasstraat. Dan denk je vast dat die eerste jongen weer iets gaat doen… nee joh… die moet nodig even z’n vriendin bellen, of z’n moeder, of wie dan ook. De derde jongen loopt inmiddels met tegenzin op de auto af om de wieldoppen en de onderkant van de auto schoon te spuiten en raakt daarna verwikkeld in een geanimeerd gesprek met jongen nummer twee. Dat was het moment waarop we doorhadden dat dit best eens heeeeeeeeeeel lang kon gaan duren (dat inzicht zou ook te maken kunnen hebben gehad met het feit dat er een half lege fles pisang ambon op het plankje naast de ingang van de wasstraat verscheen) Het enige wat je hier dan kan doen is even diep ademhalen, je inner ‘zen’ aanspreken en ook gezellig op een plastic stoeltje gaan zitten om met je telefoon te spelen. Ik ben tussendoor maar even naar de dichtstbijzijnde supermarkt gelopen om iets te eten en een flesje drinken te halen (tip dus voor de volgende keer, neem proviand mee als je de auto gaat laten wassen).
Eerlijk is eerlijk, toen ze klaar waren was de auto echt brandschoon, alle hoekjes en gaatjes zowel binnen als buiten waren gestoft, gewassen, gepoetst en gepolijst. Dat mag ook wel, nadat we in totaal twee en een half uur hebben zitten wachten…! Misschien volgende keer toch maar zelf met een emmertje aan de slag?