Vriendelijkheid bestaat nog

Door: Sandravdb

Geplaatst op May 4, 2018

Ik had altijd al de droom om een keer te gaan surfen en waar kan je dat mooier doen dan op Bonaire. Die ochtend ging ik vol goede moed naar het strand waar je de planken en zeilen zo mocht pakken. Ik had besloten dat ik in eerste instantie geen les nam, maar gewoon even wat aanrommelde. Kort gezegd, blijven staan was een hele prestatie. Toch vond ik het heel erg leuk, zeker toen ik na een tijdje daadwerkelijk bleef staan en zelfs vooruit ging. Voor me zat een meisje, ik denk een local, en ze begon spontaan te helpen met het zeil optrekken. Dit zorgde er juist voor dat het wat onhandiger ging, maar ik vond het onbeleefd om te vragen of ze wilde stoppen, ze deed namelijk erg haar best en leek het leuk te vonden. Ik zei gewoon maar vaak genoeg 'bedankt' in de hoop dat dat een goed signaal was dat ik het erg vriendelijk vond, maar ze me goed genoeg had geholpen. Toen begon ze in het Papiamento iemand te roepen. Er kwam een man op me afgelopen die me bij mijn handen pakte en liet zien hoe ik mijn evenwicht moest bewaren. Daarna begon hij een halve privéles te geven. Ik vond het erg aardig, maar was op mijn hoede. Vanuit andere reizen weet ik dat er vaak een addertje onder het gras zit, zeker op relatief toeristische plekken. Ik was een beetje terughoudend en wachtte eigenlijk op het moment dat hij om geld vroeg, zijn surfschool aanraadde, me een foldertje of iets gaf of me advisierde nog een les te nemen. Dit alles gebeurde niet. Hij bleef me helpen en na een tijdje kreeg ik het met zijn hulp voor elkaar om heen en weer te surfen. Ik bedankte hem van harte en liep terug naar de kant. Ik overnachte bij iemand die in Bonaire woont en vertelde het. Op een 1 of andere manier was ik er verbaasd. Ik verwachtte niet dat iemand echt iets deed uit vriendelijkheid en besefte me toen dat ik in de loop van de jaren een beetje een verpest beeld heb gekregen. Ik was oprecht verbaasd over het feit dat hij zijn tijd en moeite gaf zonder iets terug te willen, maar ik was nog verbaasder dat ik zo verbaasd was oer zijn vriendelijkheid, maar het liet mij wel even inzien, vriendelijkheid bestaat echt nog.