In Chiapas zijn nog enkele dorpen waar nog veel authentieke Maya’s wonen. De meest beroemde is San Juan Chamula, een hechte woongemeenschap die alleen Tzotzil spreken, buitenstaanders zijn niet welkom en er is dus ook veel inteelt. Je mag er absoluut niet fotograferen (dit kan je zelfs paar weken gevangenisstraf opleveren) vanwege het animalistische geloof van de mensen. Er lopen gezagsdragers (met witte hoed en bontvel om) rond om hierop toe te zien. In de oude katholieke kerk (door de Spanjaarden gebouwd) vinden binnen allerlei traditionele Maya rituelen plaats, tussen de christelijke beelden (allemaal met een spiegeltje op de buik) waarvan niet Jezus Christus maar Johannes de Doper de belangrijkste is. De hele vloer is bedekt met een dik tapijt van dennenaalden en hier wordt geofferd, gebeden en rituelen door sjamanen uitgevoerd, terwijl een eenzame priester buiten de kerk zijn diensten verricht. Een bezoek aan dit dorp nabij San Cristobál is een uitstapje wat ik iedereen aanraad, te prefereren met een lokale gids die de taal spreekt, dan heb je meer toegang tot dingen die anders verborgen blijven zoals een Mayordomo (Indiaans offerhuis), blijf in de kerk wel respectvol achterin of aan de zijkant staan tijdens de rituelen.
Hier op de lokale begraafplaats komen familieleden eens per jaar samen om te gedenken, waarbij het graf van verse dennennaalden wordt voorzien.
Extra informatie door mijn RR vriend Geo: De kleur van de kruisen vertelt ook wat over de doden, witte kruisen voor kinderen, zwarte voor zelfmoordenaars of vermoorden, blauwe voor moeders die stierven in het kraambed enz...