San Cristobal de las Casas en omgeving
Chiapas en Tabasco
Mexico
Geervannesmeed
San Cristobal de las Casas en omgeving
dag 7: Palenque - Agua Azul watervallen - San Cristobal de las Casas
Deze dag is één van de mooiste routes van de reis. We rijden vanuit de laagvlaktes dwars door de hooglanden van het Chiapas gebergte naar San Cristobal, een zeer sfeervolle koloniale plaats op 2200m hoogte. Onderweg stoppen we eerst nog bij de watervallen van Agua Azul (wat ‘blauw water’ betekent) om te “zwemmen”. Wat voor de jeugd. Wij doen er niet aan mee en bekijken de prachtige omgeving. Er wordt in de omgeving van de watervallen ‘s middags gegeten in een open restaurant.
Vroeg in de middag komen we aan in San Cristóbal de las Casas. Een koloniale stad met (natuurlijk) een charmante Zócalo en de “Iglesia de Santo Domingo” met zijn roze voorgevel. San Cristobal ligt in een schitterende vallei en wordt omgeven door kleurrijke indianendorpjes. San Cristobal heeft 128.996 inwoners (schatting 2005), waarvan een groot deel van de bevolking bestaat uit Tzotzil Maya.
De stad werd in 1528 door de Spaanse veroveraar Diego Mazariegos als Villareal de Chiapa gesticht, maar werd later vernoemd naar pater Bartolomé de las Casas die de Indianen lang probeerde te beschermen tegen de wreedheden die hen door de Spanjaarden werden aangedaan.
In de 20ste eeuw groeide San Cristobal uit tot het belangrijkste commerciële centrum voor de indianen die in de omliggende dorpen wonen, en hun produkten bijna dagelijks aan de man brengen op de openluchtmarkt van de stad. Deze vroegere hoofdstad van de Mexicaanse staat Chiapas heeft de gemoedelijke bedrijvigheid van een uit de kluiten gewassen bergdorp. Veel mensen hier spreken uitsluitend hun eigen Maya- talen, en slechts weinig Spaans.
We logeren in “Hotel Arecife del Coral”.
Dit is werkelijk een heel mooi, schoon hotel. Alle mooie kamers van dit hotel liggen rondom een grote en prachtig aangelegde tuin.
We wandelen met de hele groep naar het gezellige centrum van de stad. Dagelijks komen hier vele indianen uit de omliggende Tzeltal- en Tzotzildorpjes om hun waren te verkopen. Aangezien ieder dorp zijn eigen kleurrijke klederdracht heeft, is het bezoek aan de markt erg boeiend. Je vindt er vele cafeetjes, restaurants, winkels en (souvenir)markten.
We eten in het centrum, en zijn om 22.00 uur terug bij het hotel. Het is inmiddels erg afgekoeld. Begrijpelijk, want deze plaats ligt op een hoogte van 2300 meter.
In het hotel is werkelijk niets te doen; je kunt er zelfs geen pilsje drinken. Gerard heeft een mailtje naar huis gestuurd en we zijn weer lekker op tijd naar bed gegaan.
dag 8: San Cristobal - San Juan Chamula
’s Morgens na het ontbijt brengen we een bezoek aan het interessante indianendorp San Juan Chamula. We gaan eerst naar een chamaan, curandero, of wonderdokter. Onze vrouwelijke gids weet de weg niet zo goed meer en we zitten in eerst instantie in de verkeerde straat, maar uiteindelijk komen we aan. De chamaan woont erg afgelegen in een zeer eenvoudige hut. Gerard en Jeanne laten zich “behandelen”. Gerard voor zijn slaapprobleem en Jeanne voor haar astma. Veel effect heeft het uiteraard niet gehad.
Daarna gaan we naar het plein voor de kerk. De meeste mannen dragen een soort zwarte bontvellen of witte dekens en hebben een grote witte hoed op. De vrouwen dragen zware rokken die ook gemaakt zijn van een zwart schapenvel. Het dorp is erg arm en dat kun je aan de mensen wel zien. De kinderen zijn erg opdringerig in het verkopen van spulletjes en bedelen om geld of snoep.
Het betreden van de kerk zorgt voor een ongelooflijke ervaring. Sinds de komst van de Spanjaarden in de 16e eeuw heeft er een vreemde mengeling van het katholicisme en traditionele Maya godsdiensten plaatsgevonden. Zo aanbidden ze bijvoorbeeld niet Jezus maar Johannes de Doper, terwijl de zwarte Madonna hun beschermvrouw is. Bij de beelden staan spiegeltjes die nodig zijn voor de weerkaatsing van de ziel. De vloer is bezaaid met dennennaalden en overal waar je kijkt branden kaarsen. De kerk ruikt naar kaarsvet, hars en wierook. De Tzotzil-indianen, afstammelingen van de maya’s, worden door ons bezoek niet gehinderd en gaan helemaal op in hun ceremonies. Er wordt coca - cola gedronken. Door te boeren willen ze de boze geesten uit hun lichaam verdrijven. Er mag absoluut niet gefotografeerd worden, omdat men bang is daardoor zijn ziel kwijt te raken.
’s Middags hebben we een vrije middag om te winkelen of iets anders te doen.
Ron heeft gisteren een zaaltje gezien waar Zuid-Amerikaanse dansles gegeven wordt. Prijs 25 peso per uur (1,75 euro). Ron en Mireille zijn bij een Salsaclub in den Bosch en Ron wil wel eens meemaken hoe dit in Mexico gaat. Mireille heeft hier geen zin in en gaat met ons mee, om wat rond te neuzen op de markt of talloze winkeltjes bij het plein. Mia koopt een halsketting met een mooie ambersteen. Gerard een cd-tje met Mariachi muziek. Op een terrasje drinken we wat en Gerard koopt een sigaret voor 2 peso. (nog steeds zin in een sigaret, hoewel hij al in december gestopt is).
Plotseling zien we een bekende door de straat lopen. Deze is net getrouwd en maakt samen met zijn vrouw een huwelijksreis door Mexico. Hoe klein de wereld toch niet is. Midden in Mexico tref je een jongen uit je geboortedorp van 900 inwoners!
’s Avonds gaan we met zijn zessen gezellig een pizza eten bij Domino’s. Mia en ik eten sámen één medium. We gaan daarna naar een café waar ook Zuid-Amerikaans wordt gedanst; salsa, merengue, jive. Ron en Mireille laten zich nog eens van hun beste kant zien, met ons als aandachtige toeschouwers.
’s Avonds laat komen we moe, maar tevreden weer aan in ons hotel. Een mooie dag.
Foto's
