Illegaal eten in een paladar
Illegaal eten in een paladar
Ons hotel ligt op loopafstand (nou ja, flinke loopafstand) van een stad. Nemen we een taxi of eten we in ons hotel? Nee, geen hoteleten, dat is minder leuk. Een van de reisgenoten pakt de reisgids erbij en wat blijkt: naast het hotel ligt een 'illegale' paladar. Met z'n vijven zijn we er snel uit. Doe eens gek, laten we illegaal gaan eten bij de mensen thuis. De beschrijving uit de reisgids maakt het al spannend. Loop het hotel uit en neem het tweede zandpad aan de linkerkant. Beetje giebelend gaan we op pad. Wat staat ons te wachten?! Na een paar honderd meter (en nog geen écht zandpad gezien) staat er een Cubaan langs de kant van de weg. Hij noemt de naam van het restaurant. In ons beste Spaans blijkt dat we deze man moeten volgen. De route gaat van de gebaande paden af. We gaan via een best stijle heuvel een glibberig pad (ja we zaten er in de regentijd) af. Na een minuut of tien komen we via diverse sluipdoorroutes in een prachtig knusse tuin terecht met twee tafels. Met z'n vijven nemen we plaats. De keuze is kreeft of kip. Iedereen neemt kip (geen visliefhebber te bekennen) en krijgen echt een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Leuk om 'oma' bezig te zien in de keuken. Ondertussen wordt de andere tafel ingenomen door een groep Fransen.
We hebben met z'n vijven de grootste lol. Het voelde heerlijk om wat illegaals te doen (je voelde je net weer een kind die iets stiekems deed). Ook door de route er naar toe, maakte dat het eten een echt avontuur werd. We hadden vooraf wel de prijs gevraagd voor een maaltijd, maar met mijn Spaans en het dialect van de gastheer hadden we geen zekerheid. Uiteindelijk zijn we zeer goed geholpen en werden we zelfs door de gastheer met zaklamp terugbegeleid naar het begin van de zandweg. Ik moet zeggen, dat was nodig. In het donker zag je geen hand voor ogen, maakte het nog een stuk spannender.
Eenmaal bij het hotel hoorden we van de overige groepsleden, dat het eten daar niet zo goed was. Wij zijn blij dat we illegaal hebben gegeten. Onze Nederlandse reisbegeleider liet ons in onze waarde, maar hij had liever dat we bij een legale paladar hadden gegeten. Deze mensen moeten namelijk standaard een flink bedrag aan de staat betalen en dan is het wel zo prettig dat ze dat terugverdienen. Daar heeft hij gelijk in, maar deze ervaring maakte toch veel goed.