Pam's huisdiertjes - GGMAF

Door: MathuBloom

Geplaatst op May 6, 2012

Pamela is haar naam.
Ze is geboren en getogen in Amerika, maar heeft haar hart verloren aan Costa Rica en zijn heerlijke warmte, natuur en vrijheid. Om haar kleinkinderen te zien en wat rappe centjes te verdienen is ze zo'n vijf maanden per jaar botanicus in haar land van oorsprong, maar in de koude maanden, als de tuinen stil staan, vliegt ze naar haar paradijsje op Peninsula de Osa.
Ergens in een gehuchtje met zo'n 50 houten huisjes, wat varkens & kippen en een stel andere Amerikanen die hier een ontsnapping hebben gezocht, hangen haar bikini's te wachten. Fluoricerend oranje, geel of groen, dat steekt zo lekker af bij de gebruinde huid. (In de jaren 90 was hier nog een heuse saloon met goudzoekers die werkelijk met elkaar op de vuist gingen zoals in de strips van Lucky Luke, inclusief een suizend kogeltje hier en daar. In de oude gevangenis heeft Suzanna, de eigenaresse van toen en nu, een vergeten hosteltje gemaakt met knusse slaaphokjes in de oude cellen. Maar da's een ander verhaal.),

Pam woont aan het einde van de weg naast de rivier. Het pad gaat daar nog wel even door voor de huidige goudzoekers, maar het dorpje houd hier op. In de dichte plantenbrei zie je dan opeens haar platform-met-tinnen-dak op palen staan. Tussen de hoge poten staat een tafel en er zijn wat planken getimmerd om een keuken te creëren.
Een meter of 20 is ze van de rivier verwijderd, een rivier die tot heden goud draagt en altijd verkoelend en fris is. Hier ligt ze soms uren te badderen, goud te pannen, om zich heen te kijken, haar kleren te wassen of met de voetjes in het water te lezen.
Haar leven is rustgevend, eenvoudig en zeer betrokken met de natuur. Alles wat om haar huis groeit, bloeit en leeft mag blijven zolang het maar geen gevaar is of het pad te erg versperd. Anders wil ze ook nog wel eens bukken.
Aan een paal aan de ene kant van haar vierkanten domein hangt een aardewerken kokertje met vriendelijke bijtjes die af en aan vliegen om het van meer en meer modder te voorzien, in haar tuin ligt een enorme termietenhoop waar je kunt proeven hoe ze nu eigenlijk echt smaken. Schildpadden komen soms op bezoek, vele vele vogeltjes, vlinders en andere vreemde insecten vliegen speels in het rond. Ze loopt op slippers want schorpioenen zouden in je schoenen kunnen kruipen en ze moet altijd goed opletten voor een mogelijk slangetje dat voorbij zou kunnen slidderen als ze naar de wc gaat.
Tegen de wand van haar slaaphok, onder de afkapping van de keuken, hangen overdag zeven zwarte dotjes. Dat zijn haar vleermuizen. Die hebben hier op een dag een droog en donker plekje gevonden en mogen gerust blijven van Pam. 's Avonds fladderen ze uit en vangen ze muggen en motten zodat ze minder wordt geprikt en gestoord.
Ze groeit eetbare vruchten en planten in haar tuin die ze uit de omgeving hier naartoe heeft verplaatst. De vruchten plukt en droogt ze op kleedjes. Naast de tafel hangt een komplete bananentros te rijpen, het is nog een heel karwei om de beestjes hier vanaf te houden. Van bepaalde besjes maakt ze rode verf om steen en hout mee te beschilderen en ze is vaak weg op wandeltochten om nog meer diertjes en plantjes te ontdekken en praatjes te maken met de locale mensen in het dorp.

Op een dag kom ik weer fluitend op bezoek om in haar heiligdom rust en gezelligheid te vinden. De hobbelige twee uur durende rit op mn motortje van mijn huisje aan de kust naar dit tranquilo dorpje', waar alles een pas langzamer gaat, heb ik er graag voor over.
We wassen onze haren, roddelen wat over de mensen in het dorp en aan het strand, drinken limonade en krijgen dan zin in pizza. Gelukkig heeft Pam lang geleden een prachtige klei oven gekliederd en hebben we alle ingredienten in huis, dus we gaan meteen aan de slag. De voorkant van de oven zit dicht met een houten schot en als ze dit weg haalt is ze vertederd om te zien dat de reuzen pissebedden nog steeds hier vertoeven.
Ze stookt een vuurtje om voor te verwarmen, kneed deeg terwijl ik de topping pluk & snij en als onze creatie aan het garen is haal ik Suzanna om ook gezellig mee te smikkelen. Een wijntje staat altijd wel op voorraad, kaarsjes zijn de norm en pizza is een echte verwennerij.

Pam is gelukkig maar ook in tweeen getrokken en dat begrijp ik wel.
In Amerika heeft ze haar dochter en kleinkind en wat werk dat centjes oplevert, hier in Costa Rica heeft ze alle vrijheid, een jungle vol met exotische beesten en planten en alle rust om lekker alleen te zijn. Het is moeilijk om een tevredenheid en een balans te vinden als je je ergens thuis voelt, maar daar niet alles kunt hebben wat je lief is.

Pam's huisje was er een waar de diertjes centraal stonden, niet de meest gewone en aaivriendelijke huisdiertjes, maar wel de meest vrije en bijzondere.