La Fortuna en de omgeving van de Arenal-vulkaan staan bekend om de avontuurlijke outdooractiviteiten die je in de omgeving kunt ondernemen. Ziplinen, raften, quadrijden, abseilen van een van de vele watervallen: bedenk het en het is daar mogelijk. Maar hoe leuk ook: al deze aciviteiten waren niet zo geschikt voor onze peuter. En inmiddels waren we na ons bezoek aan de nevelwouden in Monteverde ook wel een beetje hangbrugmoe geworden.

Via Facebook kwamen we in contact met Jose Mario van Finca Loma Verde, een boerderij in de buurt van La Fortuna. We werden hartelijk ontvangen door Jose Mario, zijn ouders en zus. De ouders spraken geen Engels, maar vooral vader Joaquin had een klik met ons zoontje en haalde alles uit de kast om hem te vermaken. Later vertelde Jose Mario ons dat zijn vader al jaren wacht op kleinkinderen. Zonder succes, want zowel Jose Mario als zijn extreem verlegen zus waren nog vrijgezel.

Onze zoon mocht helpen met de kalfjes voeden en mijn vriend en ik deden ons best om de koeien met de hand te melken. Maar het hoogtepunt was toch wel het ritje te paard naar het stuk regenwoud op het land van de finca. Dit stukje paradijs zagen we even niet aankomen.

Het pad naar de waterval was hier en daar smal, onhandig en glibberig, soms ook wat vervallen. Maar vooral de oude vader Joaquin was extreem behendig in provisorische bruggetjes bouwen en onze zoon overpakken wanneer het maar even nodig was. We werden uiteindelijk beloond met een schitterend uitzicht op de vulkaan halverwege onze wandeling en een kletterende, frisse waterval aan het einde.

Op de foto zie je Joaquin die fruit bij elkaar probeerde te sprokkelen in het bos, terwijl wij de supergroene omgeving nog op ons in aan het laten werken waren. Echt een van de hoogtepunten van onze reis door Costa Rica.