CAN-MT-WY (deel 8 - slot) Calgary
Rocky Mountains
Canada
Regien
CAN-MT-WY (deel 8 - slot) Calgary
Begin augustus 2011 reis ik af naar Vancouver voor een rondreis van 31 dagen door West-Canada, Montana en Wyoming. In deel 8 logeer ik bij Ann in Calgary.
Ik heb pas rond half 11 bij Ann afgesproken. Zij is namelijk niet zo'n ochtendmens. Kan ik mooi mijn auto nog even uitmesten voor ik vertrek, dat is hard nodig! Hun wijk Coach Hill is hoog gelegen en kijkt uit over downtown Calgary. Het huis is groot en hoog en ligt ook tegen een heuvel op. Ik kijk verschrikt naar alle trappen om bij de voordeur te komen, ik zal mijn veel te zware reistas tenslotte ook binnen moeten zien te krijgen. Anneke blijkt een gezellige kletstante en ik heb natuurlijk ook enorm veel te vertellen over mijn belevenissen van de afgelopen weken. Ze is samen met haar man Gerard en hun 4 kinderen 8 jaar geleden naar Canada geëmigreerd. De kinderen, in de leeftijd van 16 tot 23 jaar, zijn allemaal nog in Nederland geboren, maar inmiddels spreken ze beter Engels dan Nederlands.
‘s Middags is het tijd om naar het vliegveld te gaan om mijn auto in te leveren. Ik programmeer mijn gps maar Ann zegt zelfverzekerd: “Joh, zet die route-muts toch uit, ik woon hier dus ik weet de weg!” Ze rijdt de route naar het vliegveld echter ook niet dagelijks blijkt al snel en is net als ik van nature geografisch gehandicapt. Na nog wat onbedoelde sightseeing vinden we echter toch de juiste afslag. Gierend van het lachen rijden we de parking van de rentals in. Mijn auto wordt gelijk gescand en ik krijg een rekening van 49 dollar omdat ik een half uur te laat ben. Excuse me?! Bij een verhuurperiode van 31 dagen zeuren over een half uurtje? Ann vindt het ook niet normaal en niet passen bij de relaxte Canadese mentaliteit, maar het is niet anders. Ik stap uit en dan dringt 't pas goed tot me door dat ik mijn geliefde autootje hier nu moet achterlaten. Na ruim 4 weken en zo’n 8400 km ga je je er toch wel heel erg aan hechten. Hij was nog glanzend en gloednieuw toen ik hem meekreeg met slechts 2500 km op de teller en nu ziet ie er flink doorleeft uit, vol modder, stof en insectenlijkjes. Maar wat zou ik ‘m graag mee willen kunnen nemen naar huis!
Gerard komt ons bij het vliegveld ophalen. Hij rijdt een grote GMC van, wat ook wel moet met een gezin van 6 personen en 2 honden. Je raakt in deze landen gewend aan dit formaat vervoer. In Nederland zijn wagens als een Ford Escape, RAV 4 en Hyundai Santa Fé de grote maten, in Noord Amerika vallen ze onder de middenmoot en soms voel je je met je SUV zelfs klein tussen de grote trucks. Gerard heeft ook 'n gezellige babbel en als we thuis zijn ontmoet ik de kids. Ze wonen allemaal nog thuis, het is hier te duur om tijdens de studie op kamers te gaan.
Ann kookt telefonisch en bestelt 3 extra grote pizza's die we buiten op 't terras met z'n allen opeten. En na 't eten willen Ann en Gerard me 'n beetje meer van Calgary laten zien, dus met z'n drieën stappen we weer in de auto. Camera en statief laat ik thuis, ik wil mijn supergastvrije hosts niet opzadelen met mijn freakgedrag. We rijden naar de Saddledome, een grote arena met een dak in de vorm van een zadel, waar allerlei sportwedstrijden en evenementen gehouden worden. De bekendste is de Calgary Stampede die elk jaar in juli gehouden wordt, een enorm groot rodeo-spektakel dat een hele week duurt. Heel Calgary is gedurende die week in westernstijl. Zelfs zakenmensen lopen dan met cowboyhoeden op. Dit lijkt me 'n geweldig event! Ann roept gelijk dat ik zeker een keer terug moet komen in de tijd van de Stampede.
Gerard heeft een vrije dag genomen en de volgende ochtend rijden we weer naar downtown en naar de plaats waar 'het' allemaal gebeurt in Calgary. Toen de familie midden in de winter naar deze stad emigreerde vonden ze het zo ongezellig stil in de straten. Blijkt dat er een hele overdekte stad midden in het centrum gebouwd is. Een heel doolhof van malls, restaurants en sportfaciliteiten. We parkeren in de garage en gaan het doolhof in. Hoe kan men hier ooit wijs uit worden? Zelf ben ik meer van de buitenlucht en licht, maar in een stad waar het een groot deel van 't jaar winter is, moet men wat om 't gezellig te maken. Zodra het winter wordt, worden er ook allerlei festiviteiten georganiseerd en hangt de stad vol met lichtjes. Deze worden niet zoals bij ons na 1 januari weggehaald, maar blijven tot eind maart hangen. Ze zijn er echt om de donkere wintermaanden wat op te fleuren.
De winterse temperaturen hier moet men ook niet onderschatten. Loop je met je beker koffie naar je auto en ga je nog even een boodschapje doen, staat er een blok ijs in je houdertje als je weer terug komt. Parkings hebben stopcontacten waar je je auto in kunt pluggen zodat je motor niet bevriest. Bizar! Maar ondanks de ontberingen schijnt het hier wel een echte sprookjeswereld te zijn in de winter. Calgary kent de meeste zonuren van Canada en een groot deel van 't jaar geniet men er van een stralend blauwe lucht, ook als het winters wit is. “Je moet écht 'n keer terugkomen in de kerstperiode!” “Ja natuurlijk Ann, als ik de staatsloterij heb gewonnen!”
Aan alle goede dingen komt helaas een eind. Tijd om naar het vliegveld te gaan. Gerard weet het wél in één keer te vinden, dus we hebben nog tijd voor een afscheidsborrel voor ik met een hoofd dat overloopt van alle fantastische herinneringen en gezellige ontmoetingen op het vliegtuig stap.
Foto's
