Eigen schuld, dikke ...

Door: Lemurgirl

Geplaatst op Sep 12, 2010

Een aantal weken geleden plaatste een mede-RR een foto van een wacht bij de Praagse Burcht. Toen ik de foto zag, herinnerde mij dat aan een voorval wat wij daar vorig jaar hebben meegemaakt. Dus eigenlijk is het de schuld van JanKranendonk dat deze blog tot stand is gekomen... :-).

Zo nu en dan maken wij een stedentrip. Op deze korte vakanties wordt er veel gefotografeerd, dit in tegenstelling tot de zonvakantie. Dan liggen we op ons luie r...,sorry, achterwerk te genieten van de zon, een lekker drankje en een goed boek. Maar goed, de stedentrip: voorwaarde is wel dat we er met de auto kunnen komen en dat er natuurlijk veel moois te zien is.

En Praag voldeed aan die voorwaarden. Dus in het vroege voorjaar van 2009 togen wij richting deze Tsjechische stad.
Ons hotel bevond zich op loopafstand van het centrum, dus veel van de toeristische trekpleisters lagen binnen wandel-bereik. Uiteraard hadden we de reisgids van Praag thuis al behoorlijk nageplozen, dus we wisten wat we graag wilden zien. En één van die pleisters was natuurlijk de Praagse Burcht met de wisseling van de wacht! En het liefst die van 12.00 uur, want daar zou muziek bij zijn.

Op een wat koele, grijze ochtend wandelden we richting Male Strane, de Kleine Zijde. Persoonlijk vond ik dit het meest charmante stukje Praag. Bij de Burcht aangekomen was er tijd genoeg van een kopje koffie met prachtig uitzicht over de stad te genieten en alvast wat foto's van de ingang te maken. De wachten vonden het absoluut geen probleem wanneer je hen op de gevoelige plaat vastlegde; je kon zelfs zonder problemen naast ze poseren, zolang je ze maar niet lastig viel of ze probeerde aan te raken.
Nu was er net zo'n groot verschil tussen de beide wachten als het verschil tussen dag en nacht. De één was iets ouder, straalde rust en zelfverzekerdheid uit, terwijl de ander eigenlijk amper droog achter z'n oren was of -zoals mijn man altijd zegt- die had een briefje van zijn moeder dat hij soldaatje mocht spelen.
Gelukkig voor de wachten koos dat vervelende Duitse pubertje de zelfverzekerde van de twee uit..... Onder de vele toeristen die daar op de wisseling van de wacht stonden te ... wachten, was een groep Duitse jongelui. Eén van de groepsleden, een uiterst irritant jong met vettig piekhaar en een uilenbril, vond zichzelf ontzettend grappig en ging naast onze stoere wacht staan bekkentrekken om hem volledig belachelijk te maken. Hij had zelfs het lef om een arm om hem heen proberen te slaan. Veel omstanders ergerden zich aan het gedrag van deze knul, maar niemand durfde iets te zeggen. Dat was ook niet nodig, want plots klonk er een harde knal en het Uilenbrilletje rende verschrikt weg naar zijn groepsgenoten. De wacht stond ondertussen weer net zo onverstoorbaar voor zich uit te staren als voorheen.
Weinig mensen hadden gezien wat er was gebeurd, maar wij wel! In een fractie van een seconde had de wacht zijn geweer opgetild van het houten plateautje waarop hij stond om deze met een harde knal op de stenen, vlak naast de tenen van zijn plaaggeest laten neerkomen en vervolgens weer netjes in de houding te staan alsof er helemaal niks gebeurd was.

Glimlachtend keken wij elkaar aan en trokken we in gedachten een lange neus naar Uilenbrilletje:
"Haha, eigen schuld, dikke ....!!!" .