meeting point

Door: Lodyl

Geplaatst op Aug 12, 2009

Meeting Point

De e-mails van het autoverhuurbedrijf waren zakelijk en helder: MeetingPoint Malaga Airport; iemand van het verhuurbedrijf; een bord met mijn naam erop. Gladjes en efficient.
Als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen, dat ik er van uit ga, dat in dat soort situaties de wereld helemaal alleen om mij draait. Ik zie dan voor me, hoe er midden in een duidelijk afgeschermd deel van de aankomsthal een persoon staat onder een groot bord met daarop, duidelijk leesbaar, mijn naam.
Het enige, dat klopte was de duidelijk afgeschermde ruimte, Het Meeting Point.
Er stonden en liepen een twintigtal mannen en vrouwen. Enkelen inderdaad met borden en bordjes met daarop namen van personen, maar ook van autoverhuurbedrijven, van reisbureaus en van bus- en taxibedrijven. Aan de wanden hangen een soort flap-overtjes op A4 formaat van soms wel 10 vellen, met daarop nog meer namen, maar nergens de mijne.......
Op zo´n moment blijkt, dat alles wél om mij draait, want ik sta daar helemaal alleen op de wereld zielig te zijn.
Verlammende hulpeloosheid, temeer, omdat mijn brein de neiging heeft om dan absoluut absurde en niet terzake doende dingen te denken als: "Rob vindt, dat er vaker met de buitenkant van de voet op doel moet worden geschoten" of "volgens mij krijg je er sommige vlekken met wat spuug wel uit" en " de krukas van...."
"You want to rent a car, senor?" Opeens weer terug in de werkelijkheid.
"Ik heb een auto gehuurd, maar ik kan het bedrijf niet vinden."
Hij kijkt me wat meewarig aan. Hoe dat bedrijf dan heet? Ik laat hem de e-mails zien, die ik thuis "voor alle zekerheid" nog even heb afgedrukt.
CarsMalagaAirport.com. Daar heeft hij nog nooit van gehoord. Samen lopen we de flap-overs en de reclameposters nog eens langs. Niks. Hij wil de e-mails nog eens zien. Ergens staat een telefoonnummer, dat je kan bellen in geval van nood en ik begrijp wat hij bedoelt: Bij al die verhuurbedrijven op de posters staan telefoonnummers vermeld. En hij heeft vrijwel meteen beet.: "Matching numbers!" lacht hij. Een bedrijf met een totaal andere naam dan waarmee ik dacht zaken te hebben gedaan.
En daar stond ze. Naast de poster met het telefoonnummer. Deze vorm van verveling had ik nog niet gezien. Dat grensde aan levenloosheid. Maar het was verveling, dat zag je aan de oogopslag. Verveling en uiterste minachting voor alles en iedereen om haar heen.
De man en ik waren zeker een viertal keren vlak langs haar gelopen. En ik had haar ook gezien, maar ik had gedacht, dat ze een veiligheidsfunctionaris was. Zo´n soort donkergrijs kostuum had ze aan.
De man sprak haar aan en zuchtend keek ze haar papieren na. Mijn naam stond bovenaan haar lijstje. Ik bedankte de man voor zijn hulp en ik kijk haar aan. Er ontwikkelde zich een grote boosheid.
Ze heeft hier al die tijd gestaan en ze moet ons speuren al die tijd ook hebben gezien, dat kan niet anders. zo levenloos kan niemand zijn, dan ben je overleden. En ze heeft geen poot uitgestoken.
"Follow me" lispelt ze. En ze loopt naar de uitgang.
Mijn brein kiest deze keer voor de hardhandige aanpak. In gedachten pak ik haar beet, draai haar om en ik geef haar een pedagogisch verantwoorde oorvijg. Ik spreek hard en streng op haar in over arbeidsethos en arbeidsvreugde en de positieve effecten daarvan op de klantenbinding.
"Ja, meneer" zegt ze
"Tuurlijk, meneer" zegt ze
"Stom van me" zegt ze
"Dit is mijn kollega, die helpt U verder" zegt ze echt.
Ik ben blijkbaar met haar meegelopen, achter zo´n bagagerollator, naar het gedeelte van de parkeergarage waar ze hun auto´s hebben staan.
De vrouw geeft me het allerprilste begin van een glimlach en ze loopt terug naar haar hangplek in de aankomsthal. Ik wil haar achterna, om haar in ieder geval die tik te geven.
"Hier zitten een paar kleine deukjes" zegt de jongeman. Ik knik bevestigend, want ik zie ze ook en gelaten teken ik het huurcontract.


L.