Ik loop als we van de brug uit Cordoba komen, langs een tafel met drie hoofden erop. Ze staan doodstil en ik maak er een foto van.
Dit is eigenlijk de derde foto, want bij de eerste laat ik bijna mijn camera vallen.
'He, belleza!', klinkt het opeens, en het middelste hoofd tuit zijn lippen. Hij is dus echt!

Succes heeft hij wel, de charmeur.