Camino de Santiago
Baskenland
Spanje
Ron Albers
Camino de Santiago
In 2012 maakte ik tijdens onze trip door Spaans Baskenland een korte reportage van de Camino de Santiago. Daarvoor schreef ik onderstaand verslag en maakte de bijgaande foto's.
"Wanderer, your footsteps are the road, and nothing more; wanderer, there is no road, the road is made by walking. By walking one makes the road, and upon glancing behind one sees the path that never will be trod again. Wanderer, there is no road-- Only wakes upon the sea."
Antonio Machado
Het is druk op de Camino
Wat de reden voor het aanvangen van de tocht ook is, het is zeker een prestatie van formaat zowel in lichamelijk maar zeker ook in geestelijk opzicht, want als je geluk hebt kun je het lichaam na een inspannende dag te ruste leggen en is het de volgende ochtend weer klaar voor een nieuwe beproeving. De geest echter laat zich niet zo makkelijk tot rust brengen, die maalt door naarmate de omstandigheden slechter worden of anders worden dan de 'Pelerin' zich had voorgesteld. Want wat doe je als je 's-middags een dorpje binnen loopt en alle bedden zijn bezet? Doorlopen naar een volgend dorp dat soms wel 5 kilometer verderop ligt en nog geen zekerheid biedt op een slaapplaats ligt niet echt voor de hand. Goed, een gevulde beurs geeft natuurlijk wel wat meer mogelijkheden, maar echt ontspannen lopen doe je niet met de onzekerheid van het wel of niet vinden van een slaapplaats. Want laat het duidelijk zijn dat bewoners van dorpjes die deuren wijd open zwaaien en de caminogangers met open armen ontvangen en een rijk gevulde dis en een comfortabel bed ter beschikking stellen, op misschien een enkele uitzondering na, niet meer bestaan. Als ze al bestonden! De inwoners van de dorpen en steden gelegen aan de Camino zijn zich er terdege van bewust dat de hedendaagse pelgrims mensen zijn met een gevulde beurs en willen daar graag een graantje van meepikken. Zo zijn er in het Spaanse dorpje Castrojeriz, om maar een voorbeeld te noemen, een 7-tal auberges, hotels of andere overnachtingsadressen, nog afgezien van de particulieren die ook tegen betaling een bed ter beschikking stellen. Aubergebeheerder en fervent "caminist' Mau verwelkomt dagelijks maximaal 32 pelgrims waarvan de eersten zich soms al voor het middaguur melden. Volgens Mau vertrekken sommigen al 's-ochtends om 05.00 uur om zodoende op tijd aan te komen in de plaats van bestemming om een slaapplaats te kunnen bemachtigen. Zij delen noodgedwongen hun dagen anders in en leggen toch de dagelijkse kilometers af. De Camino is business!
Zoals vele wegen naar Rome leiden, zo leiden er ook vele wegen naar Santiago de Compostela. Er zijn mensen die naar het zuiden van Frankrijk of het noorden van Spanje vliegen en dan met de bus naar bijvoorbeeld St. Jean-Pied-de-Port rijden en daar na het halen van hun eerste stempel de tocht starten, maar er zijn ook mensen die thuis de voordeur achter zich dichttrekken en daarmee gestart zijn. Het is maar wat je wilt en natuurlijk ook, hoeveel tijd heb je ter beschikking.
Op de route vormt zich dagelijks een bont pallet van wandelaars, jong en oud, man en vrouw. Sommigen gaan letterlijk gebukt onder een loodzware last en weer anderen lopen met een simpel dagrugzakje en hebben alleen het voor hen hoognodige bij zich. Weer anderen zijn voorzien van een gloednieuwe high tech uitrusting terwijl de buurman waarmee ze al lopend een praatje maken loopt in een simpele korte broek en een katoenen T-shirt. Het kan allemaal op de Camino en het bijzondere is…. het zegt niets over wie de tocht uiteindelijk zal volbrengen want uiteindelijk zit het allemaal in het koppie.
Zeker, de route voert langs idyllische paadjes en stromende beekjes, en voert de pelgrims door dorpjes waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. Maar de route voert hen ook langs autowegen waar je net buiten de vangrail loopt en de personen- en vrachtwagens je voorbij razen en jouw dagafstand in luttele minuten afleggen. En dat dagen achtereen in stromende regen of verzengende hitte waarbij je niets anders kunt dan je blik op de horizon richten of op je voorganger die enkele meters voor je uit loopt. Ook dat is de Camino.
Maar voor de volhardende pelgrim gloort uiteindelijk het einddoel, Santiago de Compostela met haar al van verre zichtbare kathedraal. Na het doorstaan van alle ontberingen die de tocht met zich meebrengt, voor de een wat meer dan de ander, zal de pelgrim uiteindelijk het grote plein voor de kathedraal oplopen of fietsen en mogelijk zijn of haar geliefde in de armen sluiten of stilletjes voor zich de balans opmaken of de tocht datgene gebracht heeft waarvoor hij is gemaakt. Want alleen de ware pelgrim zal zich niet van de wijs laten brengen door de vele commerciële activiteiten die zich in de loop der tijd van het plein hebben meester gemaakt.
Nee, de ware pelgrim zal de balans opmaken , wellicht lichtjes het hoofd schudden, het plein oversteken en de route vervolgen om in het 100km verder gelegen Fisterra te eindigen, daar waar de route echt stopt om aldaar in alle stilte de wandelstok in zee te werpen. Pas dan is de tocht werkelijk volbracht.
Foto's
