Lang leve Europa!
Adriatische kust
Slovenië
Awesomemore
Lang leve Europa!
Woensdagavond 27 mei 2009, 20.30 uur. Het staat er echt: Slovenia, EU. Feest aan boord van de Kaskalot. Mission accomplished!
Een paar dagen eerder kwamen we in Pula, Kroatië aan wal. De oversteek vanuit Venetië was gemoedelijk. Windkracht 3, grootzeil en genua uit, buitenthermostaat bijna op lichaamstemperatuur en met 6 knopen door een rustige Adriatische zee. We kabbelen de haven van Pula binnen die wordt overschaduwd door een 2000 jaar oud colosseum. Een mens kan het slechter treffen.
Onze innerlijke rust duurt een minuut of 4. Dan wordt ie ruw verstoord door een hellekreet. Vanaf de pier krijsen meeuwen in doodsnood. Er is alleen geen vogel te zien! Bij nader inhoor klinkt de doodsstrijd een beetje Ad Visser seventies-achtig en valt ons oog op een paar speakers. De volgende meeuw die het leven laat verraad zichzelf. Hij zit verstopt in een luidspreker en gaat om de 5 minuten dood. Uiteindelijk went het. We gaan aan wal.
De vriendelijke mevrouw in de jachthaven vertelt dat er eerst moet worden ingeklaard. Bemanning en boot moeten aanmeren bij de douane, een meter of 50 verderop. Daar gaan we weer. We treffen een aardige jongen, type babyvet in uniform, die ons door de stapel formulieren loodst. So far so good.
De volgende stop is het kantoor van de havenmeester. Een warme deken van klassieke muziek verwelkomt ons. Maar dan, een koude douche. De havenmeester geeft een crashcourse Kroatisch zeerecht. Zijn 7 geboden staan in steen gebeiteld:
- Gij zult een vaarbewijs hebben voor alles langer dan 2,5 meter met motor
- Gij hebt een vaarbewijs nodig voor een permit om in Kroatië te zeilen
- Gij zult niet zeilen zonder sailing permit
- Gij kunt op 6 juni examen doen voor vaarbewijs B (in het Kroatisch)
- Gij zult geen verboden overtreden
- Gij mag bij hoge uitzondering 50 meter terug naar de haven varen
- Gij maakt morgenochtend kennis met Hoge Pief die de situatie komt bekijken
De havenmeester rond af met het betuigen van spijt dat het zo werkt. De toon van de klassieke muziek lijkt een dramatische wending te nemen.
Daar staan we dan. We halen onze paspoorten weer op bij de douane. Ze zijn ondertussen gestempeld. We zijn legaal in het land, maar mogen niet zeilen. In plaats van 50 meter naar links de haven in te varen gooien we het anker iets verderop uit. 100 meter extra varen zal toch wel mogen? Er gebeurt niets.
De volgende dag gaat om 5.00 het alarm. De zon wrijft net de slaap uit de ogen wanneer we het anker lichten en Pula uitsneaken. Alles liever dan de boot aan de ketting. Kort onder de kust varen we weg, begeleid door het kloppen van de harten in onze keel. Verder blijft het stil.
We varen lang Veliki en Mali Brijuni. Op deze eilanden woonde Tito 6 maanden per jaar. Hij maakte er een safaripark van en ontving er de groten der aarde. Even vergeten we dat we ‘on the run’ zijn en staren we naar een soort antilopen die langs de waterlijn scharrelen.
In Novigrad, een prachtig stadje, proberen we uit te klaren. De boodschap is duidelijk. De gevaarlijk ogende douanier mompelt dat we een saling permit moeten laten zien om Kroatië te verlaten. ‘Tot zo!’ roepen we in koor. De haven verdwijnt snel uit zicht en een paar mijl verder gaat in een baai het anker uit.
De volgende ochtend vertrekken we weer vroeg. Op naar Slovenië. Even dreigt een storm met windstoten van meer dan 90 kilometer per uur roet in het eten te gooien. We zoeken een baai op, wachten en drie uur later zitten we weer op open zee. Een comfortabele windkracht 5 blaast de boot met 7 tot 8 knopen door de golven. Langzaam maar zeker sluipen we Kroatië!
Het laatste stuk gaat tegen de wind in. De golven dicteren de beweging van de boot. Stampen. Gratis in de achtbaan, een uur lang. Leuk is anders. Dan is daar de haven van Piran. En op een groot bord staat: Slovenia, EU!!!
We zijn weer legaal, inklaren is niet nodig. De kousenvoeten kunnen uit. Lang leve Europa!
Foto's
