Zakopane in Polen is een prima uitvalsbasis om te wandelen, Je kunt er kilometers maken, maar als je na een aantal dagen inspanning de spieren gaat voelen is het tijd voor iets anders. Een boekje uit de bibliotheek bracht me op een idee. De dame van de tourist/park info bevestigt de mogelijkheid, maar kan ons niet verder helpen. Wel wil ze weten hoe lang we nog blijven, waar we al zijn geweest en dan pakt ze een kaartje van de omgeving om in hoog tempo heel wat plekken rood te kleuren. Die mogen we dus niet missen ... Polen is een wandelland, het is maar dat we het weten. Voor het boeken van een tocht per vlot over Dunajec River verwijst ze ons door naar de hoofdstraat: Krupovski of kroepoekstraat zoals wij het met een glimlach noemen. Het boekingskantoor is net 10 minuten verder lopen dan we leuk vinden, maar bij Triotravel zijn we inderdaad aan het goede adres. Eén telefoontje en het bijzondere uitstapje is voor ons geregeld. De dagtocht naar Pieniny National Park zal voor de deur van ons hostel beginnen. Omstreeks 9 uur kunnen we de bus verwachten. Wij zijn de eerste gasten. Onderweg stappen meer mensen in. De chauffeur annex reisleider praat aan een stuk door. Het meeste van wat hij zegt ontgaat ons. De excursie die voor ons geboekt werd is een Poolstalige. Bij Debno Podhalanskie mogen we allemaal uitstappen voor een kort bezoek aan een houten kerkje uit de 15de eeuw. We begrijpen dat het op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. We zijn al onderweg naar het kerkje als ons een lijkwagen passeert. De chauffeur van de bus roept ons terug. Ons bezoek komt nu even niet uit. De dienst gaat voor. Hij blijkt Engels te kunnen spreken als het moet en legt ons uit dat het bezoek aan de kerk ook op de terugweg kan. Bij Czorsztynskie Lake vangen we een glimp op van een stuw en een kasteel, maar de bus stopt niet. Ook dat is voor de terugweg. We gaan eerst raften. In Sromowce mogen we uitstappen. Iedereen kan even naar het toilet en dan worden kaartjes met nummers uitgedeeld. Die nummers staan ook op de vlotten van een robuuste makelij. Ze kunnen wel tegen een stootje. We krijgen een mooi plekje aan de zijkant. Voor en achter staan twee gondeliers met bomen om de houten bakken bij te sturen, maar de stroom doet het meeste werk. Ook deze mannen praten honderduit terwijl ze ons langs kleine stroomversnellingen loodsen. Een enkele keer komt er een bak dwars op de stroomrichting en dan moet er gehoosd worden. Breekt er een stok, dan gaat die in delen overboord. Er zijn nog wel wat reserve exemplaren. De omgeving is prachtig. De rivier vormt de grens tussen Polen en Slowakije. In beide landen doet men aan deze vorm van raften en dat bijt elkaar dus niet. We varen 2 uur en een kwartier en leggen 18 km af. Het is puur genieten. In Szczawnica gaan we aan land, worden de lompe houten bakken van elkaar losgekoppeld en op de vrachtwagens gehesen om ze terug te brengen naar het opstappunt. Reddingsvesten zijn niet aan boord.. Gelukkig is het water niet al te diep en de stroming niet al te sterk.