Lekkere Noorse landschappen...
Preikestolen
Noorwegen
Karinm
Lekkere Noorse landschappen...
Noorwegen, het land van fjorden, ruige nationaal parken, gletsjers, dat wordt onze bestemming deze zomer! Omdat we niet al te veel tijd hebben, besluiten we om alleen Zuid-Noorwegen te verkennen. We kijken uit naar kamperen, wandelen, fietsen en genieten van de natuur. Dat het thema van de volgende Columbus-editie Lekker landschappen is, is een toevalstreffer.
Net aangekomen in Noorwegen regent het pijpenstelen, maar ach, dat kun je verwachten van een Scandinavisch land; we gaan er tenslotte niet heen om op het strand te liggen. Ook de volgende dag wordt het niet droog. Toch pakken we de kustweg naar Egersund, in plaats van de hoofdweg. Het moet een van Noorwegens mooiste routes zijn; voor we afreisden hoorden we al dat zich na iedere bocht weer een prachtig landschap zou ontvouwen. En ook drinken we in Sogndalstrand, volgens de Lonely Planet een pittoresk dorp met houten huisjes, koffie om ondanks het weer te genieten van al het moois dat Noorwegen te bieden heeft.
Alleen die regen die maar door blijft gaan, die maakt toch dat we ons een beetje zorgen maken over de buitenactiviteiten die op onze planning staan deze vakantie. Ik probeer in samenwerking met de Noorse KNMI-app steeds weer een zonnetje op het scherm van mijn telefoon te zien, maar het mag niet baten, de voorspellingen blijven de eerste dagen somber en nat.
Gelukkig hebben we stoere kids, die tijdens een mini-familieberaad aangeven dat we toch goede jassen en schoenen hebben, en dat we er nu toch zijn, dus waarom niet gewoon gaan? En misschien klopt die weer-app helemaal niet, en wordt het goed weer. Heerlijk, dat was wat ik nodig had. We gaan er voor!
Onze eerste wandeltrip wordt die naar de Preikestolen. Een wandeling van 2 uur brengt je naar deze “preekstoel”, een plateau dat 600m boven het Lysefjord hangt. Geweldig, wat een uitzicht moet dat zijn! Opgewekt gaan we (het is droog!) op weg, maar na korte tijd begint het toch wat te spetteren. Geen nood, jassen aan en verder. De jongste begint, om de moed er in te houden, een zelf verzonnen liedje te zingen, zo kan ie beter onthouden hoe het ook weer heet waar we heen gaan: “Wie heeft toch die prei gestolen?” Ondertussen vlogt hij over de wandeling, en filmt met zijn camera de nevels die onderweg laag boven de bomen hangen. We staan af en toe even stil bij een uitzichtpunt, en spreken elkaar bemoedigend toe: “Zo blauw als op sommige foto’s zullen we het Lysefjord niet zien, maar we zijn er bijna!”
Onderweg staan er regelmatig paaltjes die aangeven hoe ver het nog is. De laatste paar honderd meter dienen zich aan, we lopen om de bocht en zien de Preikestolen….volledig in de mist! Op het plateau staan silhouetten van mensen, ze kijken in een diepte die je niet ziet. We blijven er een tijdje, wandelen naar de rand van de preekstoel, voor degenen met hoogtevrees onder ons is dat nu geen probleem, en we zien echt niets! Na wat lekkere meegenomen Noorse chocoladebollen gegeten te hebben en onze waterzakken half leeg te hebben gedronken, is de mist niet opgetrokken, en er zit ook geen verbetering in. En toch blijven we optimistisch: dit uitzicht heeft toch bijna niemand op de foto!
Voorzichtig wandelen we weer naar beneden, nu in de stromende regen, en soms gegeseld door de wind die opsteekt. Beneden aangekomen is er een waarschuwingsbord geplaatst: de Preikestolen-wandeling wordt vandaag niet aanbevolen. Quasi-fronsend en lachend kijken we elkaar aan: we hebben het toch maar gedaan, en lopen naar het restaurant voor warme soep en chocomel.
Over lekkere landschappen gesproken…
Foto's
