Tassen pakken en afscheid nemen

Door: Marjella

Geplaatst op Dec 17, 2012

Het lijkt wel alsof de tijd voorbij vliegt, het aftellen is nu teruggebracht naar 16 dagen. Het voelt vreemd, ik ben er klaar voor, alles is geregeld, maar toch moet ik nog 16 dagen wachten. Eerst nog mijn 2de module op school afmaken en dan kan het feest pas beginnen.

De laatste dingen zijn geregeld, ik heb nu ook officieel ontslag genomen op mijn werk (daar waren ze me heel dankbaar voor zo vlak voor de kerstperiode), dus ook op mijn werk kan ik er nu vrijuit over praten.
Nu het dichterbij komt vragen mensen er steeds meer naar, maar een vraag blijft bij de meeste mensen hetzelfde: "Heb je vrijwillig gekozen voor Alta, of had je geen keus?"
En telkens moet ik weer uitleggen waarom ik gekozen heb voor Alta, waarom ik ernaar uitkijk om naar Alta te gaan en ook in die regio te zitten.
Vind ik het erg om uit te leggen waarom ik graag naar Alta ga? Nee hoor, ik vind het juist leuk als mensen ernaar vragen en ik weer met vol enthousiasme kan uitleggen waarom ik erheen ga.
Omdat het de laatste week is wordt mijn kamer steeds leger en de verhuisdozen steeds voller, het is een vreemd gezicht, mijn kasten zijn leeg en slechts de meest belangrijke dingen staan nog in mijn kamer. Op het moment heb ik een grote rolkoffer in mijn kamer staan om al mijn kleren in te stoppen met nog 4 lege dozen waar de laatste spullen in kunnen. Misschien moet ik de laatste dagen in mijn kamertje wel op een enkel matras slapen zonder een bedframe, want deze wordt hopelijk ook binnenkort verkocht.

In eerste instantie had ik me opgegeven om naar Canada te gaan, maar vanwege veel aanmeldingen en slechts 2 plekken beschikbaar was de kans heel klein om gekozen te worden. Toen bekend werd dat ik naar mijn 2de keus zou gaan (Alta) moest ik me eerst inlezen in de Universiteit, ik had nog niks bekeken, wist niet waar het lag. Het enige dat ik wist was dat het de meest Noordelijke Universiteit van Europa is.
Sommige mensen houden ervan om in een grote stad te zijn met heel veel mensen om zich heen, ik hou daar absoluut niet van. Ik hou van kleine afgelegen dorpjes die de meeste mensen mijden omdat er niet super veel te doen is.
Ik kan helemaal verliefd worden op prachtige dorpjes met veel cultuur en natuur, ik hou van dwalen door de straatjes van het dorp/stad. Dat Alta zo afgelegen is en de busrit naar de eerst volgende stad Tromso al 6 1/2 uur duurt, maakt me absoluut niet uit, dat vind ik juist wel iets moois.

Ook de mentaliteit en instelling in Noorwegen spreekt me aan, in Nederland vertrouwen we niet veel mensen en al helemaal geen vreemde mensen. In Noorwegen is er nog zoiets als goed vertrouwen, mensen lenen hun spullen uit aan vreemde mensen, laten je op hun camping staan en vertrouwen erop dat je de volgende dag komt om te betalen. Niet iedereen wordt met een schuin oog aangekeken.

Mijn schooldagen zijn op 1 hand te tellen en dat maakt het allemaal nog wat extra spannend. Eigenlijk wil ik nu gewoon gaan en van mijn half jaar in Noorwegen gaan genieten.
In de eerste week ga ik samen met Davied een sledehondrit maken, we krijgen onze eigen slee met eigen honden door de prachtige natuur rondom Alta. We gaan een hele dag op pad en tussen de middag lunchen we midden in de natuur samen met de honden.

Ik kan niet wachten om een half jaar te kunnen bloggen/foto's uploaden/tips plaatsen van alle mooie plekjes in Noorwegen en alle avonturen die ik hopelijk mee ga maken!