Op zoek naar een hike die niet door elke toerist werd gelopen kwamen we via veel zoeken op internet bij de Laushornet berg terecht. Een pittige hike, wat uiteindelijk nog een stuk pittiger bleek dan we van tevoren al dachten. Dit had misschien ook wel te maken met het feit dat we voor deze vakantie nooit echt bergtochten hadden gedaan. We begonnen onze route eenvoudig met een mooie stop bij een waterval waar we achterlangs konden lopen. Toen we doorliepen moesten we opeens heel stijl omhoog, met zand wat wegzakte onder je voeten. Na al meerdere keren te hebben willen opgeven bereikte we de sneeuw. Onderweg kwamen we nog een groepje meiden tegen die het ook had opgegeven en omkeerde. Toch wilde we het niet opgeven, want we hadden al een pittig stuk erop zitten. Misschien was het dan toch die top. En ja hoor we waren aangekomen bij het eindpunt. Meteen waren we de zwaarte van de tocht al vergeten met het ongelooflijk mooie uitzicht op het Geirangerfjord. En om het af te maken was er ook nog een tourboekje in een kluisje, om vast te kunnen leggen dat we de top hadden bereikt. Na te hebben genoten van het uitzicht, zijn we moe maar voldaan dezelfde route teruggekeerd, met de natuur helemaal voor onszelf.