(On)gedierte en andere tropenhorrors 3
Utrecht
Nederland
Mireille
(On)gedierte en andere tropenhorrors 3
Toen ik als twintigjarige pas in Nederland kwam wonen maakte ik nieuwe vrienden, één goede vriendin een kordate Eerste Hulp zuster vol sterke verhalen. Mee gaan op reis naar Afrika, nee dat durfde ze niet, ze was zo vreeslijk bang voor vlinders! Ja vlinders vooral de wapperende vleugels! Hysterisch werd ze als er één voorbij kwam fladderen. Het idee al….dat er in Verweggistan meerdere langs zouden kunnen vliegen was bij voorbaat al een nachtmerrie. Als ze nu deze verhalen (deel 1 én 2) zou lezen dan vrees ik het ergst voor haar. Gniffel! Ik ga vrolijk verder….
Bavianen
Nee ze zijn zeker niet mijn lievelingsdieren, geef mij maar een giraf. De eerste herinneringen zijn van Mulanje (Malawi), waar het oerwoud aan ons huis grenst. Bavianen,DE grote frustratie van moeders en onze meestal blije tuinman met de geestige naam ‘Ketchuppie’. Namelijk met regelmaat plunderden de bavianen onze moestuin, bij hen geldt echt ‘Het gras is groener aan de overkant’, zien ze een betere maïskolf dan laten ze vallen wat ze onder hun arm hebben om een volgende te pakken. De decadente gewoonte van ‘proeverij’ kennen ze ook, jàààmmie een tien-gangen tuin dis! Hopeloos! Onze zwarte labrador plus-onbekend ‘Puppydog’, haatte ze óók intens (zijn jeugdnaam bleef plakken, tja). De bavianen tergde de normaal zo dociele hond dat het waarachtig leek op hondjepesten, woest werd ie. Eindeloze blafwedstrijden, Puppydog op de achterveranda “Whoewhoooewhoeff” versus de vuistzwaaiend bavianengroep vanuit de bomengrens “BÁáH BÁáH BÁáH”. Gek werd je ervan!
Tijdens een kampeervakantie aan Lake Malawi was de buurkampeerder een jager op doorreis. Op een dag schoot hij een flinke baviaan. Griezelend keken kinderogen toe, het beest werd gevild, huid ingezouten en gespannen op een rek om te drogen. Het karkas had hij wat slordig over een lege dieselton vuilnisbak gelegd en ‘vergeten’. Die nacht een kabaal! Een groep hyena’s rolden, jankte en beten al vechtend over elkaar en onze tent om de macht van het bavianenkarkas. De familie Velthuis bleef stockstijf liggen en de hyenas tuimelde verder. De volgende ochtend was ene heer niet zo populair op de camping...
Mana Pools aan de Zambezi, we logeren in een lodge van National Parks. Het is oktober bloedheet in de Zambezi vallei, dus slapen we allemaal op de grote slaapveranda. Na een enerverende ochtend wildlife-drive komen we terug voor ontbijt. Op het moment dat we aankomen springen tientallen bavianen uit de lodge en van de veranda’s. Oh Jéé….Ja hoor, RàVàGe! Door een opengelaten wc-raampje waren er enkelen het huis ingebroken. Naast proviand stroperij, opengetrokken suiker-, chips- en spaghettizakken was de boel flink onder gepoept, paniekschijt om het huis te ontvluchten met onze aantocht. Jasses! Wat we aantroffen op de slaapveranda leek op een ‘night-after’ dierenorgie. Lakens, muskietennetten en pyjama’s weggeslingerd over relingen, vloer en bedden. De aanwezige toilettassen waren kennelijk ‘verboden vruchten’ en ontdekt én beproefd. Tandpastatubes doorbeten, zichtbaar glijpartijen en pootafdrukken met crèmes, leeggespoten shampoos en doormidden gekluifde tandenborstels. Nee deze schavuiten mag ik echt niet!
Kakkerlakken
Die horen wel in het rijtje ongedierte thuis, de naam al! KÀKkerrrLàKh;-) Alhoewel heel alledaags in de tropen, hoef ik ze niet in mijn bed of onder matras. Soms tref je hele kakkerlak kazernes onder het matras en zeker niet alleen bij een low budget backpack logement. In Sri Lanka krioelde één hotel er van, zelfs verscheidene die mee tuimelen op het bed bij het laten zakken van het muskietennet,het net zat vol. Jakkes! Bekend de schrikreactie als je de rugzak opent en meneertje kakkerlak spurt eruit? Nog erger als het thuis in Nederland na de vakantie gebeurt. Bahhhh….
Spinnen
'Rain spiders’, ‘ Baboon spiders’, ‘Common house spider’en ‘Daddy longlegs’ zijn enkelen hoe ik ze ken als analfabeet der geleedpotigen. De plat-bruine ‘House spider’ kon ik me niet zo druk maken, onderdeel van de muuraankleding naast de gekkos. Eveneens de fragiele ‘Daddy longlegs’ met lange sprietpoten was ook niet zo’n enge. Behalve als je op een donkere plek ineens in een spinnenweb massa liep of greep en vervolgens zo’n spinnenballerina over je lijf dansde. Erg leuk als kind was spinnetje plagen; wanneer je ‘daddy longlegs’ wel op tijd ziet en het web aanraakt, dan gaat ‘daddy’ tekeer als een door het dolle vibreer-draaiende derwisj danser in zijn web.
De ‘Rain spider’ (Huntsman spider heet die officieel, klinkt griezelig!) is wel eng. Brrrrr! Deze spinnenreus kan zo’n slordige 25cm zijn. Ze scheuren doorgaans onverwachts door de kamer om hierna je te bespieden van een veilige hoek. Bekend gevoel…..someone is watching you!? Hun naam hebben ze te danken omdat ze meestal vlak voor de regens binnenshuis komen op zoek naar een donkere schuilplek. SCHRIKKEN op het moment dat je een boek uit de boekenkast trekt en ineens springt er een met zwaaiende halleluja voorpoten naar je toe!
De huiveringwekkende ‘Baboon spider’..….Dik, behaard en schrikwekkend uitziend. Het geluk van in de tropen wonen is de fruitmand in de achtertuin. Het geluk is gauw over want wees bedacht…..één verse banaan plukken van zo’n buiten-tros…..heeft mij meerdere keren een onaangename ontmoeting bezorgd met zo’n harig achtpoot die opeens op je af stuift. Alsof die zegt…..Opzouten! Als tiener maakte ik veel kleding voor mezelf; gebloemde soulbroeken, bloesjes met puntkragen en zwierige midi-rokken. Want al woonde je op een plantage, iedere tiener wil er trendy en vooral verleidelijk uitzien. Zogezegd een nieuwe uitdossing werd onder de naaimachine gelegd en ik steek mijn voeten richting naaimachine gaspedaal. Er kriebelt wat. Vrooemmm Vrooeemmm terwijl ik met precisie de naad onder naaimachinevoet met tekeer gaande naald doorvoer. Vrooemmmm-kriebel-Vrooemmmm-kriebel ik graai onder tafel richting been en voel iets kleven aan mijn hand. Met schrik trek ik hand omhoog, “ÁÁÁaaaaarghh, OMG, Hééllup!!!!!” Er hangt een harige knotsspin aan mijn hand! Kokkie Amos komt op mijn gegil aangerend, grijpt het harige monster, mikt het op de grond en met één eeltige grote teen vermorzelt hét tot een harige pap. Amos de held! Ik kijk hem nog verbluft aan, hij grijnst zijn roze tandvlees bloot. “You afraid?!” vervolgens moet hij vreeslijk hard lachen.
Wordt vervolgd….
Foto's
