(Ongeveer zes jaar geleden in een willekeurige burgermoederlijke echtelijke sponde omg. Zaanstad)

“Zeg schat…”
“Hmm mm…”
“Schatjeee!”
“Hmjaaa…?”
“Sliep je?”
*Gaaaap* “Ghhhjaah… kdenket..”
“Ik zat te dénken hè..”
“Huh…jij? Denken?”
“Ja leuk maarre… dat ontwerp van dat hotelding hè…”
“Wattizdaarmee?”
“Nou… is dat niet heel erg veel en een hoop opvallend en straatbeeldverwoestend?”
“Mwôgh… denk je?”
“Ja… zou de gemeenschap dat wel pikken?”
“Pfff… moejjemedaarvoorwakkermake?”
“Pfoeh.. zo mídden in ’t stadscentrum! Geke liefje! Denk je wel aan je herverkiezing? En onze toekomst?”
“Hm… ‘tistochalrond…”
“Huh?”
“Ja… dattetalrondis…”
“Daméénjenie!”
“Tuurlijkwelmannetjevanme”
“Dus dat Zaansgroenopgestapeldehuisjeshotel komt er? Hier in hartjemiddencentrum Zaanstad?”
“Yes… en daardoor kunnen wij binnenkort lekker vier weken naar de Malediven Herootjezoet”
“Ohw. Maar het stadsbeeld dan? En de oppositie? De tegenstemmers? Onze nieuwe auto! Zelfs tot in godbetert Wormer zijn er contra-handtekeningenacties gaande!”
“Die kunnen m’n rug op lief… en daarover gesproken…”


(De rest is politiekhistorische geschiedenis… Zie hier hoe het geheel van zeventig in vier kleuren Zaansgroen (en ééntje blauw) ogenschijnlijk los opgestapelde huisjes, samen Inntel Hotel Zaandstad vormend, gereed sinds 2010, er nu bij staat… Ik zou ‘voor’ hebben gestemd overigens…)