De ontmoeting
Noord Holland
Nederland
Agrotewal
De ontmoeting
Vanaf het moment dat ik de eerste vossen foto's van Angela op de site heb gezien, was ik verkocht. Een vos van zo dichtbij zien en meemaken dat moet toch geweldig zijn.
Dus toen Angela een aantal weken geleden aanbood om met een groepje te gaan kijken wist ik meteen dat dat mijn kans was.
Na wat berichtjes over en weer, gingen we afgelopen zondag met een groep van, let wel 3 vrouwen op pad.
Buiten het feit om dat het sowieso leuk is om met andere RR's kennis te maken was ik vol verwachting. Vol bravoure had ik het thuisfront gezegd, ik ben de hele dag op pad naar de vossen.
Heel stellig maar, voor mezelf met iets meer dan een lichte twijfel. Want een gebied kennen waar vossen zitten is mooi maar het blijft een wild dier die natuurlijk niet op afroep verschijnt.
We starten in de Waterleidings duinen in Zandvoort. We zijn er op gekleed, dikke jassen aan, sjaals om en een rugzak op de rug, zijn we klaar voor de ontmoeting.
Vol frisse moed hebben we de pas erin. Wat een mooi gebied, de bomen nog net in herfsttooi. De ene met goudkleurige bladeren en de andere met vurige rode bladeren.
Door het straffe tempo gaat er al snel een jas uit, hoewel het grijs weer is en het ook zo blijft de hele dag is de temperatuur goed. Na ongeveer 40 minuten lopen zijn we in het bewuste gebied gekomen waar de vossen wonen.
Onderweg hebben we een paar herten gezien, maar verder niets dan stilte en fraaie vergezichten.
Hier gaan we een pauze inlassen en dankzij Jantine hebben we geen koude billen opgelopen, ze had er aan gedacht om voor allemaal vuilniszakken mee te nemen om op te zitten.
Volgens Angela moesten we flink kraken, ze had zelf wat eierkoeken meegenomen, omdat de vossen dit een lekker luchtje zouden vinden. Wellicht zouden ze zich dan laten zien.
Ik geloof al jaren niet meer in sprookjes en denk er het mijne van. En natuurlijk laten de vossen zich niet zien. Dat wist ik zo ook wel een eierkoek etende vos, hoe veel gekker kan het worden.
We dwalen een tijdje door het bewuste gebied samen met nog een aantal andere fotografen. We zoeken nog even in een ander aansluitend gebied daar woont een tweede familievossen, die lichter van kleur zouden zijn.
Gelukkig voor ons zit er een reiger die zich uitgebreid op de foto laat zetten. Na meer dan een uur geeft Angela aan, om toch nog maar eens te gaan kraken en eten. We zitten op dezelfde plek, Angela en Jantine zijn druk in gesprek als ik in mijn ooghoeken iets zie bewegen. Ik draai me met mijn camera in de aanslag om. En daar op nog geen 2 meter afstand zit een prachtige vos.
Jawel, echt, heus waar, deze vos is op het gekraak en de geur van een eierkoek afgekomen. Ze laat zich door mij op de foto zetten, maar is het na een paar seconden al zat. En verdwijnt achter een heuveltje. De fotografen komen in actie om toch maar vooral een mooi plaatje te kunnen schieten. Deze vos blijft nog even hangen en wordt duidelijk gevoerd, ze loopt mee met een man, het is alsof hij een hond uitlaat. We lopen nog even door het gebied, de vos komt terug en gaat wat drinken wat weer goed is voor een leuke foto.
Dan zien we iemand een andere vos uitgebreid voeren. Leuk is het eigenlijk niet een bedelende vos, maar toch kan ik de verleiding niet weerstaan. Wanneer de man uitgevoerd is haalt Angela de zak weer te voorschijn en slaat aan het kraken. Nu hebben we de vos voor ons zelf, we kunnen prachtige close ups maken van de vos. Die echt veel bleker is dan de vos die we eerder hebben gezien. We lopen nog een tijdje door het gebied, genieten wanneer er een kudde van wel 8 herten oversteekt die zich ook laten vereeuwigen. Als laatste een groot mannetjes hert. Wat een mooie afsluiting van een foto sessie bij de vossen.
We gaan terug omdat het toch 45 minuten lopen is en we denken alle gezien te hebben. En dan in de wijde omtrek geen mens te zien, ligt er een vos lekker in het gras.
Ook deze vos denkt van ons iets lekkers te krijgen en we maken uitgebreid van deze mogelijkheid gebruik. Met zijn drieën gaan we eerst op onze knieën en later ook nog op onze buik in het gras liggen om toch maar een unieke foto te krijgen. Fantastisch om een vos echt in de ogen te kunnen kijken, zelfs al is ook deze vos niet echt wild.
Als afsluiting van een geweldig dag drinken we samen nog wat, om dan moe en meer dan voldaan huiswaarts te keren.
Angela sorry dat ik toch wat septisch was over de krakende zak en de eierkoeken. Je hebt meer dan gelijk gekregen en mij en Jantine een fantastische middag bezorgd.
Foto's
