Het geheim achter een lange reis
Het geheim achter een lange reis
Gisteren zat ik na te kletsen na een lekker partijtje tennis en daarbij kwam het gesprek op mijn aanstaande wereldreis. Volgend jaar gaan Frank en ik voor de derde keer een lange tijd op reis en waar het hart vol van is loopt de mond (blijkbaar) van over.
De meeste mensen die ik ken gaan op vakantie en genieten met volle teugen van hun 2 of 3 weken. Er wordt vaak geroepen dat wij áltijd op reis zijn en men verbaast zich over het feit dat wij soms ook gewoon weken achter elkaar thuis en aan het werk zijn. In mijn jongere jaren was het al heel bijzonder als je een aantal weken naar een ver gelegen land vertrok. Rugzakreizigers waren er ook, maar het reizen was nog niet zo laagdrempelig als het de laatste jaren is geworden.
Op mijn avonturen kom ik vaak in contact met deze nieuwe generatie ontdekkingsreizigers ; de nieuwsgierigen, de dromers en mensen die, net als wij, de vaste baan hebben opgegeven in ruil voor meer vrijheid. Ik vind het heerlijk om te kijken en luisteren naar hun verhalen, hoe zijn ze tot beslissingen komen en wat doen ze allemaal op onze aardbol. Ieder heeft zijn eigen beweegredenen en geniet op een andere manier.
Vanachter het colaatje werd ik gisteren aangekeken en werd de vraag gesteld hoe ik het zo lang volhoud als ik op reis ben en of er geen dingen zijn die ik mis. Natuurlijk mis ik dingen! Vooral de familie en vrienden en de band die ik met ze heb, dropjes, mijn bruine broodje pindakaas, Hollandse nuchterheid, het niet af hoeven dingen op alles wat je doet, een uitdagende tenniswedstrijd, de eerste maagdelijke witte sneeuw van het jaar, vogeltjes in mijn tuin die snoepen van de pindakaaspot, de bollenvelden, de koeien in de wei, het verse glas melk……. Dit zijn de dingen die mij uiteindelijk ook weer naar huis trekken na zo’n lange tijd op pad te zijn geweest; de warmte en vertrouwdheid van mijn eigen omgeving.
Wherever I lay my hat, that’s my home… of het nu in een tentje is tussen de dieren van Australië, in een klein hostel of luxer hotel, wat zijn er veel mooie plekjes op de wereld! Als ik dan ’s morgens wakker wordt en het vertrouwde gezicht van Frank naast mij zie ben ik thuis. We hebben elkaar helemaal gevonden, dromen samen, maken plannen, verbazen ons over- en ontdekken nieuwe dingen. Ik heb ook weleens alleen gereisd en daarbij allerlei fijne mensen ontmoet op mijn pad, veel mooie dingen gedaan en mezelf prima vermaakt maar het is voor mij pas echt compleet als hij bij me is.
Eén van de beste dingen die we ooit bedacht hebben, zeker als we wat langer van huis zijn, is het vinden van een eigen stekje om ons af en toe even terug te kunnen trekken. Al eerder schreef ik bijvoorbeeld over het huis dat ik ontdekte in Drake Bay, Costa Rica, “my home away from home”. Een thuisbasis waar je alles even lekker kunt laten hangen, je potje koken om vanuit daar de wereld te verkennen. Het kleine huisje dat ik gevonden heb op Koh Tao bleek ook zo’n verborgen schat; met een eenvoudig bed erin en een eigen douche en wc en pal aan de zee. ’s Morgens zo je bed uit de zee inlopen, ’s avonds genieten van de meest mooie zonsondergangen vanaf het balkonnetje en op een paar minuten lopen een zee van restaurantjes en kleine winkeltjes.
Binnenkort gaan we weer voor een kleine 5 maanden op pad deze keer richting Thailand, Myanmar, Australië en Singapore. De vluchten zijn geboekt en verder nog niets. Ik ben benieuwd waar ik mijn hoed weer allemaal neer kan leggen!
En jij, wat is jouw geheime formule als je langere tijd op reis bent?
PS Mijn man heeft dit stuk net gelezen en zegt tegen me; "Ivonne als ik het lees het lijkt net of we een paar weken werken en verder alleen maar weg zijn, en dat terwijl we het grootste deel van het jaar allebei minstens 4 dagen per week werken". "En ben je het jaar 2011 niet vergeten waarin we twee weken vakantie hadden in heel het jaar" (om het vervolgens weer goed te maken met een reis van drie maanden het jaar erop).Kun je er geen maanden van maken in plaats van weken? Nou, bij deze dus.....!