Leeg Maastricht op Kerstavond.
Leeg Maastricht op Kerstavond.
Kerstavond, niemand op straat, ja ik.. Het was ijskoud .Wilde wat foto`s gaan maken van "Magisch Maastricht"zoals ze de mooii verlichte binnenstad noemen dezer dagen. Ik had er niet bij stilgestaan dat op kerstavond de mensen thuis zijn, vieren en naar de kerk gaan. De stad was leeg. De laatste kroegen sloten hun deuren, het winterterras stond opgestapeld. De lege stoelen met dekentjes die overdag gevuld zijn met mensen die buiten een heerlijke kop chocolade of koffie drinken. Dik ingepakt . De Onze Lieve Vrouwe basiliek was prachtig opgelicht en de bomen op het plein prachtig versierd met lichtende bollen. Een "verloren"familie sprak mij aan. Of ik van hun een foto wilde maken want het was uniek ze waren voor het eerts allemaal bij elkaar en niemand had een fototoestel bij zich. Of het zo moest zijn. Een verenigde familie wenst een foto en daar is iemand met een fototoestel. De enige mensen op straat. Hoe kan het. Ze waren dolgelukkig. De foto`s zijn al per mail naar ze verstuurd. Ze waren sfeervol en mooi geworden. Een echte Kerst ontmoeting.
Intussen vroren mijn vingers er bijna af maar ik besloot nog even naar het Vrijthof te lopen om te kijken of daar leven was.
En daar zag ik de klok op het vrijthof . De plek waar men vaak afspreekt "ik zie je onder de klok". Een klok die aangeeft dat de tijd geen pauze kent, een klok die Maatsricht heeft zien veranderen. Maar deze avond heeft er niemand afgesproken op deze plek. De straten zijn leeg, het feestgedruis op het vrijthof is voor 1 avond gestopt, de klokken van de St Servaas luiden de1e Kerst"mis" in. De straten liggen bedekt met een laagje sneeuw die alles "verlicht" en de geluiden dempt. Geen auto te zien op de anders zo volle straten. De klok tikt door en ik besluit de trein van 20.15 naar huis terug te nemen om ook Kerstmis te gaan vieren.