Dromenland en Reis-blues

Door: Mama-afrika

Geplaatst op Oct 22, 2010

Erbij blijven, niet inkakken…probeer ik mezelf streng toe te spreken. Maar het is een verloren strijd. Ik verdrink in stapels dossiers, die zijn blijven liggen tijdens mijn 3 weken vakantie (leuk om eens te zien hoeveel werk ik normaal in drie weken verstouw….) maar er komt niets uit mijn handen. Ik heb de ‘vakantie blues” en mijn gedachten dwalen af.

The story of my life. Zoveel dromen en zo weinig tijd. Naar mate mijn leeftijd in waarde stijgt lijken de jaren ook steeds sneller te gaan. In gedachten reis ik ga terug naar die goeie oude tijd van de middelbare school. Bergen vriendinnen, het leven is 1 groot feest. We hebben allemaal wilde dromen en grote plannen voor onze toekomst. In mijn tijd was de keuze voor een vervolgopleiding nog niet zo exotisch als nu. De keuze lag zo’n beetje bij voor de hand liggende vrouwenberoepen als moeder, juffrouw, verpleegster of een baan in het toerisme.

Omdat ik graag voor altijd kind wil blijven lag een carriere als moeder niet direct voor de hand. En ik vond dat ik wel genoeg op school had gezeten, dus juffrouw worden liet ik graag aan de studiebollen over. Het takenpakket van oude mannetjes wassen en zetpillen plaatsen lag mij ook niet zo (sorry voor de verpleegsters onder ons, de voorlichting was wat beperkt…). Nee, ik wilde de wijde wereld in. Leven en genieten was mijn motto! Dus vertrok ik op 17 jarig leeftijd naar een klein kamertje in Maastricht voor een opleiding aan de middelbare school voor toerisme. Maar zoals dat gaat met dromen worden ze ook wel eens ingehaald door de realiteit. De liefde gooide roet in het eten, evenals destijds de Golfoorlog. Het toerisme lag op z’n gat, het vinden van een baan in de sector was zoeken naar een speld in een hooiberg en zonder mijn “grote liefde” had de wereld afstruinen ook geen zin.

Nu, vele jaren later probeer ik de schade in te halen door te reizen. En daarbij horen nieuwe dromen. En zoals mijn moedertje altijd al zei : elke droom kan werkelijkheid worden! Maar er is zo weinig tijd!!! Eerst moest ik maar eens gaan verhuizen naar Frankrijk, dat scheelt toch alweer 5 jaar op mijn kostbare (pensioen) tijd. En ik wil op ontdekkingsreis!!! Een site als reisreporter is een geweldige hulp bij het plannen en organiseren van een trip, maar zorgt er ook voor dat mijn lijstje als maar langer wordt. Ik heb met mezelf afgesproken om mijn kansen te grijpen, die ene keer dat ik leef. Dus leg ik de lat hoog, meters hoog!! ik krijg ten slotte maar 1 kans!

Ik wil moeder ijsbeer zien ijsberen met haar kleintje op de ijsschotsen van Spitsbergen en de ijsgletsjers beklimmen op Vuureiland. Ik wil zien hoe de orca’s zich op de stranden van Patagonië gooien en een zeehond meetrekken in de grote diepte van de oceaan. Ik wil de tango dansen met een knappe Argentijn, het noorderlicht vangen in Lapland, knuffelen met pandaberen in China, boompje slingeren met orang oetans in Maleisië, de Hula dansen in een rieten rokje op de stranden van Hawaï, de Amazonerivier trotseren in Brazilië, me verkleden als geisha in Japan, tijgers redden van de dood in India, piramides opgraven in Egypte, vulkanen trotseren in Costa Rica, eitje schuiven met de koningspinquins op Antartica, voodoo rituelen ondergaan in Benin, verliefd worden op de blauwe mannen in de Sahara, praten met de dwalende geesten in de barakken van Auswitsch in Polen, nootjes eten met de apen op de berg van Gibraltar, bungee jumpen vanaf de Victoria Falls, een hondensleetocht maken met huskeys in Lapland, op zoek gaan naar de ring in Nieuw Zeeland, duiken met de great whites in Australie, leren thai-boxen in Thailand, met de cheetahs rennen in Namibie en met Axl Rose een ijsje eten (of een beschuitje ???) op het strand in Malibu en hand in hand de zon in de zee zien zakken……..

Het leven is 1 grote ontdekkingsreis. Wat zou jij doen als je 1 kans had om alles te doen wat je ooit van droomde? Stap in de voetsporen van ontdekkingsreiziger Columbus en vertel me wat er op jouw lijstje staat!!