Het Oudemirdumer Klif in het Friese Gaasterland is een restant van een gletsjertong uit de voorlaatste ijstijd van 200.000 tot 130.000 jaar geleden, de Saale-ijstijd genoemd. Er ontstonden tijdens deze ijstijd stuwwallen van keileem, een taaie lemige massa met verspreid voorkomende grotere stenen en grind. De steile kliffen in Gaasterland zijn ontstaan doordat op plaatsen waar de zee deze keileembulten bereikte er erosie plaatsvond.

Nadat de Zuiderzee IJsselmeer was geworden bleef het waterniveau constant . De steile wanden werden schuiner doordat er verbrokkeling (bij droogte) en erosie door water plaatsvond. Omdat er geen stroming meer was, bleef het afgespoelde zand en leem aan de voet van de kliffen liggen . Door de verzoeting van het IJsselmeer raakten de kliffen en het strand begroeid met bomen, struiken en planten.
Het Oudemirdumer Klif was vanwege haar wetenschappelijke waarde een van de eerste aanwinsten van de vereniging Natuurmonumenten in de jaren 20 van de vorige eeuw.

Er zijn twee kleine haventjes. Deze zijn destijds gemaakt voor het onderhoud van de houten paalschermen. Het werkvlot met heistelling en overig materiaal kon daar veilig liggen. Nieuw onderhoudsmateriaal kon gemakkelijker worden aangevoerd via deze schermhaventjes, ook wel vluchthavens genoemd. De visserij heeft hier dankbaar gebruik van gemaakt. Nu worden de haventjes niet meer gebruikt maar zijn wel fotogeniek, vooral bij zonsondergang.

Bron: website historiegaasterland.nl